Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

Ahmak
Islatan yağmurlarda sevdim
Seni
Ben Ahmağındım, sende beni ıslatan
Yağmur...

Dünya fani
Ölüm ani
Bir kerecik versen
Ne olur yâni

Bir şafak sökümünde uyanmak istemiştim,
Çok kötü bir histi onu görmeden uyanmak.
Neden; gördüğümde sanki seni hissetmiştim,
Aynı his, uyandığımda seni bulamamak.

Daldıkça sürekli seni hatırlamak gibi,
Geceleri uyurken bir yastığa sarılmak.
Sonun geldiğini bilerek yaşamak gibi,
Özlemin çoğaldıkça özlemine sarılmak.

-Fezâ

son nefesime sakladım
daha söyleyeceklerim var
seni özlemeye dargınım
hasretin büyük nefretin kadar...

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?

bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden