beyler edisonun elektriği bulması

edison ölüm döşeğinde... yatağın başındaki en baba profesörler meraktan inim inim inliyomuş. sonunda biri dayanamayıp ağzındaki baklayı çıkarmış: “yahu edison, bak ölüyosun. tanrı aşkına söyle. nasıl buldun bu elektriği, ampulu?” mucit baba zaten son nefesini vermek üzereymiş, “bu zamana kadar sakladım da n’oldu? şunlara söyleyim de gider ayak bi hayır olsun” diye düşünmüş. hafifçe doğrulmuş, “bakın” demiş, heepsi, o koca koca bilimadamları, aynştayn, madam küri, pastör mastör pür dikkat kulaklarını dikmiş. edison son bi gayretle kapıya doğru uzatmış parmağını, “şu içerki odada bi kasa var. anahtarı da çalışma masamın ikinci çekmecesinde. ben öldükten sonra açın bakın, sorunuzun cevabı o kasada gizli.”

neyse abicim, edison beş dak’ka sonra hakkın rahmetine kavuşmuş. adamların hepsi bir koşu kasanın başında almışlar soluğu. kasayı açmışlar ki bir de ne görsünler canım abim; kasada nur suresi duruyomuş, nur suresiii...

---

sanırım baglantı bu ayetten kurulmus

35. allah, göklerin ve yerin nûrudur. o'nun nûrunun temsili, içinde lamba bulunan bir kandillik gibidir. o lamba kristal bir fanus içindedir; o fanus da sanki "inci"ye benzer bir yıldız gibidir ki, doğuya da, batıya da nisbet edilemeyen mübarek bir ağaçtan, yani zeytinden (çıkan yağdan) tutuşturulur. onun yağı, neredeyse, kendisine ateş değmese dahi ışık verir. (bu,) nûr üstüne nûrdur. allah dilediği kimseyi nûruna eriştirir. allah insanlara (işte böyle) temsiller getirir. allah her şeyi bilir.