beyler edebiyat yaptım toplanın

bide maria'ya mektubu var bu ipnenin

adam kasap beyler

okuyan kör olur

şukunuzu verdim panpalar

sonra am züt meme

duygulandırdın bin :(

@3 güldürdün bin. verdim şukunu

@2 için okudum gibtir git burdan

okuyan varsa sözlükten gibtirip gidiyorum

şizofreni bir adamı anlattım beyler,
tek solukta okuyabileceğiniz bir yazı.

not: cezmi ersöze de gider.

ağır bir şizofrenim ben. sanırım bir defter dolusu şiir yazdım. sanırım yazdığım şiirlerde bırakın adını, suretini dahi hatırlamadığım kadınları öldürdüm. ama içlerinden birini hayal meyal hatırlar gibiyim sanki. siyah ojeleri vardı, gözlerinin rengi ya mavi ya da kahverengiydi. anlamış gibiydi sonunun geldiğini. korkmuyordu, korkusuzca uzatıyordu gözlerini dudaklarıma. daha önce bende bir adamı alkollü olduğum bir gece , gözlerinden öperek öldürmüştüm diyordu, haydi öp, öp ve bitsin bu iş.

sonrasını ne yazık ki hatırlamıyorum. yatağıma girdiğimde her şeyi unutmuş, her zamankinden çok daha fazla huzurluydum. hasta bir ruhun en güzel yanıdır bu, vicdan denen o ağır sesle, hiç bir zaman hesaplaşmak zorunda kalmazsınız.ama bazı sabahlar uyandığımda, hatırlar gibi oluyordum her şeyi. başım dönüyor, halsizliğim artıyor ve ayakta duramıyordum. lanet olası bir doktorun, düşüncelerimi dizginleyecek o lanet, yeşil reçeteli ilaçlarına muhtaçtım işte.

bu ilaçlar sayesinde karışabiliyordum insanların içine, onlardan çok farklı olmama rağmen onlar gibi görünüyordüm. ama yine de çok gürültülü ve kalabalık yerlerden kaçıyor, şiirlerde öldürdüğüm kadınların karşıma yeniden çıkmasından korkuyor ve bazen bu düşünceyle bağıra çağıra ağlıyordum. en mutlu anıma dönmek istiyordum ben. ilaçlarımın bitip düşüncelerimi, duygularımı dizginleyemediğim, bugün yaptığını yarın unuttuğum o anlara.

genellikle bu durum doktorumun muayene günlerinin bir kaç gün öncesinde gerçekleşiyordu. ilacım bitiyordu ya da ben bitmesi için fazla fazla yutuyordum onları .böyle günlerde evden hiç dışarı çıkmam, ama evrende de pek fazla kalmam. değişik bir dünyanın pencereleri açılır bana. daha önce hiç görmememe rağmen, daha önce hiç gitmememe rağmen babil'in asma bahçelerine benzetirim bu diyarları.

sonra bir kadın görürüm uzaklarda gülen,
sonra bir kadını ölürüm gözlerinden...

ağlayamam.