beyler dertliyim lan bi bakın

5 gün bekliyorum beyler. 5 x 24 saat. mailim açık. çiğdem iyiyim desin..

bana mail geliyor..

artık isteklerim o kadar azaldı ki barıs; en azından doğum günümü atesim çıkmadan geçireyim... çok tesekkür ederim, iyi ki varsın.

çıkıyorum dısarı.. 1 sise sarap, 5 sise bira...

haykıra haykıra içiyorum. dusa giriyorum, yere oturuyorum. 1,5- 2 saat kapıyı seyrediyorum. diyorum ki, iyileşsen? olmaz mı be...

o arada kız arkadasımla halen devam ediyoruz. arada onun evine gidiyorm, elimde biralarla.. soruyor, iyi misin?

iyiyim diyorum. iyiyim. anlıyor. sonra surat yapmaya baslıyor.. sonra düzeliyor. sonra biraz daha surat..
o bilgisayarda takılıyor, açıyorum odasının penceresini, alıyorum elime biramı, o görmeyecek şekilde ağlıyorum..

acaba çiğdem iyileşir mi?

sonra çiğdemin bir kuzeni var. huur ezgi. okuyorsan ezgi, ölsen cenazene gelmem.

çiğdeme 1 hafta ulasamıyorum. kardesini arıyorum 180 defa, telefonuma bakmıyor.. çiğdem ara ara adanaya hastaneye gidiyor, sürekli düşen kan değerlerinden dolayı kan ve bazı ilaçlar veriyorlar..

arıyoru kimseye ulasamıyorum. kuzenini arıyorum. diyorum çiğdeme ulasamıyorum. ne oldu? ararım seni diyor; aramıyor..

sonra mail geliyor çiğdemden

barıscım,

kanamam oldu, acil hastaneye kaldırıldım. yoğun bakıma alındım durduramadılar. ne olur artık merak etme beni moralini daha fazla bozmak istemiyorum...

sonra huur kuzeni arıyor;

yaa çiğdem kemoterapiden sonra kebap yemiş, kan değerleri düşmüş benim de sinirlerimi bozuyor. bundan sonra barış; haber alamadığında beni arama; kardeşini falan ara diyor. aynen bunu diyor beyler. kız orda yoğun bakımda, kuzeni bana bunu diyor.

tamam ezgi diyorum. seni yaradanın ben dıbına koyayım..

sonra çiğdem biraz düzeliyor falan, o arada sürekli olarak damardan serum ile kemoterapi. kemoterapi sürecini şöyle anlatayım;

kemoterapi yaklaşık 3-5 gün sürüyor. belirli dozlarda veriyorlar damardan.
3-4 gün sonra ateş, kusma, bulantı, depresyon, iştahsızlık yapıyor.
gözlerinin önünü göremiyor. sürekli olarak yakın takipte bulunulması gerekiyor. bu yüzden kemodan sonraki yaklaşık 2 hafta hastanede kalması gerekiyor...

bu arada kız arkadasımla halen dalgalıyız, askere gitmek istemiyorum, yüksek lisanssa kaydoluyorum. iş aramıyorum, depresyondayım, hergün surat yiyorum. ama ayrılamıyorum. neden? cünkü zaten yapayalnızım. kız arkadasım uyuyor, ben sabaha kadar ağlıyorum. ama arada bana gülen bir yüz diyorum. bir destek diyoru. halbu ki değil. ama öyle olsun istiyorum. kendimi çok zavallı hissediyorum..

beyler fazla uzatmayayım,

çiğdemden haber alma şansım o kadar az ki; mucizelere bakıyorum ya, arkadasları twitterdan bişey yazmıs mı, mail atmıs mı.. hastalıktan ötürü bünye güçsüz düştüğü için sesi bile gitmiş benim canımın... sonradan anlıyorum, neden telefonlarıma cevap vermiyor...

ocak 2013 ün sonu geliyor, çiğdem arada sırada maillerime cevap veriyor. bazen dayanamayıp sms atıyorum. hastanedeyse genelde ulaşmıyor mesajım çünkü telefonu kapalı oluyor. ve ben sadece bu sekilde anlayabiliyorum hastanede tedavide oldugunu..

kardeşi açmıyor, kuzeni olacak yatacak yeri olmayan huuryla konusmuyorum, çıldırıyorum meraktan.. buradan edindiğim doktor bir arkadasım var. sağolsun hep bana ne sorduysam cevap verdi 1 yıl boyunca..

sonra birgün mesaj geliyor hastaneden..

barışcım;

ben ameliyatagiriyorum, bağırsaktan parça almaları gerek.. hersey için tesekkür ederim.. annene selamlar, seni çok seviyorum..
hakkınızı helal edin... kardesimle konustum telefonuna bakacak...

allahım, sabahın 9 u, çıldırmak üzereyim..

hemen cevap yazıyorum..

canım benim,

hakkım sana helal olsun. seni canımdan çok seviyoru. yalvarırım iyileş artık, amelyattan çıkar çıkmaz yanına geleceğim..

seni çok seven
barış..

5 saat sonra kız kardesine mesaj yolluyorum.. çiğdem nasıl?

o kadar korkuyorum ki, stresten 7 kere tuvalete giriyorum...
1 saat sonra mesaj...

çok şükür çiğdem iyi, ameliyattan çıktı..

1 gün geçiyor, çiğdem biraz kendinde. gidemem çünkü görüştürmezler. hemen çiçeksepeti.com a giriyorum,

ona onun kadar güzel bir çiçek gönderiyorum..
1 gün sonra mesaj geliyor, barıscığım o kadar mutlu oldum ki...

diyorum ki çiğdem hemen yanına gelicem.
o da diyor ki hastaneden çıkayım, gel..

sabırsızlıkla hastaneden çıkmasını bekliyorum...

5 gün geçiyor beyler yine haber yok... dayanamayıp kardesini arıyorum...

çiğdemim kan değeri düşüyor, vücudu kitleniyor, acile alıp müdahale ediyorlar.. 1 hafta boyunca 2-3 kez tekrarlanıyor bu... eve dönmesini bekliyorum çiğdemin. cebimde 5 kurus para yok, anne diyorum. bana 150 lira ver, adanaya gidiyorum ben çiğdemi görücem. canım benim, o da veriyor parayı,

çiğdem diyorum ben yarın geliyorum...

zahmet etme falan diyor,

zahmet dinler miyim olum, çıldırmışım zaten, bileti alıyorum adanaya... 24 ocaktı sanırım... onur air..

gidiyorum adanaya, ona reçeller zütürüyorum...

mersin idman yurdu stadının önünden alacaklar beni..

barıs gelecek diye arabayı ben kullanacağım diyor annesine arabayı.. o da kırmıyor, tamam diyor..

kasları güç kaybettiği için direksiyonu çeviremiyor ve beni almaya gelirken direğe çarpıyorlar.. çiğdem beni arıyor.. barıscım kaza yaptık, birazdan gelicez..

o haliyle o kadar sevinmiş ki gittiğime.. sesini duysanız, çıkmıyor arkadas, kulağımı yapıstırıyorum telefona nasıl güçsüz, tabi ben yine baslıyorum ağlaya ağlaya çiğdemlerin beni almasını beklemeye..

sonra bir araba yanasıyor.. çiğdem önde oturuyor, annesi arkadan inip kapısını açıyor, bacaklarını tutup arabadan inmesine yardımcı oluyor.. o kadar zayıflamıs ki.. kendimi nasıl tutuyoru. merhaba bile diyemiyorum. küçücük olmus, allahım... çiğdemi arkaya alıyoruz, bacağını atamıyor.. ben yardım ediyorum...

arabaya biniyoruz, kardesi, annesi, bir şoför, ben ve çiğdem.. bana nasılsın diyorlar. önde oturuyorum. ağlıyorum, cevap veremiyorum. annesi soruyor annen nasıl?

sadece şöyle söleyebiliyorum;

iyi..

aynadan bakıyorum. diyorum ki, eğer sen de allahsan beni alırsın. bu kızı iyileştirirsin..

simit alalım kahvaltı yapalım diyorlar, aç değilim diyorum. iştah mı kalır amk. sigara yiyorum. başka da bişey yok. eve gidiyoruz neyse, o ev... çiğdemin odası, beyler o kadar kötüyüm ki, yine ağlıyorum.. çiğdem diyorum kusura bakma, tutamıyorum kendimi..

benim için ağlamak gülmek gibi bişey oldu barıscım, istediğin gibi davran diyor... hıçkırıyorum...

kahvaltıya oturuyoruz, allahım o çatalı zeytine batıramıyor, alıp ekmeğin içine koyuyorum, kendi tabağıma dokunamıyorum. o anı ömrümün sonuna kadar unutamayacağım...

her yerde çiğdemin resmi.. o güler yüzü.. yanıma bakıyorum, 30-35 kiloya düşmüş... diyorum ki, neden ölmüyorsun huur evladı barıs. bir kalp krizi geçirsen, olmaz mı???

kahvaltı ediyorlar.. ben bi saniye izin isteyip 7-8 kere tuvalete ağlamaya gidiyorum. onlar da keriz değil, anlıyorlar tabi... dönüyorum, çiğdem sen de ye diyor. sen yersen ben de yerim diyorum. beyler kusura bakmayın ama olay gerçekten de bu kadar dramatik...

neyse reçelden yiyor. o yedikce kötü oluyorum. kardesi benle konusmuyor. evde ölüm sessizliği... bu arada çiğdeme doktoru morfin bantları vermis ve çok ağır antidepresanlar kullanıyor. bu yüzden sürekli kafası güzel gibi uyku halinde... canım benim.. mersinli oldugundan o kadar cok severdi ki tantuniyi.. diyor ki, aksamüstü dısarı cıkalım, sana mersini gezdireyim. tantuni yeriz. ama ayağa bile yardımla kalkıyor. bir deri bir kemik.. tamam diyorum canım benim nasıl istersen öyle yaparız. sen yeter ki birazcık gülümse..

geldiğime o kadar seviniyor ki, hep gözü bende, o bana bakıyor, ağladığımı görmesin diye gözlerimi kaçırıyorum..

beyler çiğdem çok güzel uyurdu.. herkesin sevdiği kendine güzel gelirmiş, bana daha da bir güzel gelirdi. sıcacık uyanırdı, mis gibi kokardı... kanepeye biraz uzanayım diyor kahvaltıdan sonra. biraz uykum geldi de.. ne demek canım benim diyorum, bacaklarını alıp kanepeye yerlestiriyorum..

uyuyakalıyor 1 dakka sonra.. öyle bir uyuyor ki, çiğdem artık o çiğdem değil, gözleri yarı açık, uyku şekli değişmiş.. bakamıyorum.. sürekli dışarı çıkıp sigara içiyorum.. ev 5. kat.. burda atlasam ne olur acaba diye düşünüyorum... çiğdem 3 saat kadar uyuyor..

sonra uyanıyor, halsiz, bitkin.. diyor ki dısarı çıkalım.. doktorun verdiği sıvı mamayı içiriyor annesi.. diyorum ki, çiğdem, sen yersen ben de yerim. ya birlikte kilo alırız, ya da birlikte zayıflarız. gülüyor. yemezsen aksam benle tantuniyi sana bu mamadan içiririm diyor..

neyse beyler,

dısarı çıkmak için hazırlanıyoruz..

çiğdem çok süslüydü.. hastalığında bile dısarı çıktığı için güzel olmak istiyor.. teyzesine diyor ki, bugün için istediğim hırkayı getirdin mi teyze?

ben tabi milli sulugöz olduğum için balkona ağlamaya kaçıyorum...

ben geldim diye ruj sürüyor. incecik. amelyattan ötürü bacaklarında ve göbeğinde ödemler olusmus.. küpelerini takıyor.. yanına gidiyorum, çok güzelsin çikom diyorum.. gülüyor..

dısarı çıkıyoruz.. bana tüm mersini gezdirmek istiyor... arabaya inene kadar elini tutuyorum.. sıcacık tutuyor elimi.. yardı ediyorum.. arkaya oturuyoruz.. o sağa, ben ortaya... halen uykusu var.. yavas yavas mersin sahilde geziyoruz.. karanlşık oldugu için ağlamaktan çekinmiyorum... el eleyiz... çiğdem basını omzuma koyuyor.. uyuyakalıyor...