beyler dertliyim lan bi bakın

hay amk senin çiğdem ölme lan ölme

hayat anani gibim.

ölünür mü ya! çiğdem! ölünür mü çiğdem!!!

fenalıklar geçiriyorum..

beyler kusura bakmayın bi yandan ağlıyorum, bi yandan da yazıyorum, biraz içtim de bugün..

sonra dayımlar geliyor...

kimse tutamıyor beni. evin içinde haykırıyorum. kosuyorum. kendimi parçalıyorum. anne! çiğdem öldü anne!

herkes ağlıyor. beni dayım alıp hastaneye zütürüyor. haykırıyorum. sesimin son raddesine kadar bağrıyorum çiğdem diye. yapılır mı bu çiğdem! ölünür mü çikom!

nefes alamıyorum. sakinleşemiyorum. kıpkırmızıyım. yıkıldım. ayağa kalkamıyorum. yere kapaklanıyorum. artık haykırarak ağlayabiliyorum... hastaneye giriyoruz acilden. herkes bana bakıyor. gibimde mi? avukat olacaktı benim çikom. daha yeni almıstı avukatlık belgesini, avukatım olacaktı. evet, ağlarken bunları söylüyorum acilde..

yalansa ananı giberim çok kötü oldum lan :(

allah sana kuvvet versin kardeşim

bu adam sözlügün en has adamıdır la

sonra doktorlar geliyor, beni tutuyorlar, derin nefes al diyorlar..

diyazem diye bir ilaç basıyorlar. bana mısın demiyor. o kadar çok alkole alısık ki bünye, herhalde ondan sakinlesemiyorum. ilaçtan bir saat sonra haykırıyorum çıkarın beni burdan diye. taksiye bindirip eve zütürüyorlar. teyzem açıyor kapıyo. atlıyoru üstüne. yengem orda. dedm orda. kimi görsem çiğdem öldü diye bağırıyorum. bütün apartman tanıyor artık çiğdemi. duymayan kalmıyor. sakinleşemiyorum. abimin üstünde çikomun bana zamanında hediye ettiği sweatshirt var. sarılıyorum. öpüyorum. çiğdem öldü..

sonra benden ayrılan kızarkadasım geliyor.. onu görüyorum, evdeyim, zamanında çiğdemle uyuduğumuz kanepedeyim.. ona bile sarılıyorum... çiğdem öldü...

fazla uzatmayayım.. ertesi gün sabah 7 ye kadar ağlıyorum.. eski kız arkadasım ve annem ağlıyor; yalvarırım barıs, ağlama artık... gel seni cenazeye zütürelim..

bağırıyorum..

ama... ama ben oraya gidemem ki? onu öyle göremem ki?

olm hepsini okumadım okuyamam amk içim bi garip oldu amk başın sağolsun panpa

gidemiyorum cenazeye.. taakatim yok.. ayaklarım beni bir daha mersine zütüremez.. ben o tabuta bakamam beyler. ben o toprağa nasıl bakarım. o annesine nasıl basın sağolsun derim? gidemiyorum...

ertesi gün öğreniyorum, vefat ettiği gün defnetmişler. annesi ağlayamamıs. sürekli tek bir noktaya bakmıs. o gün defnetmisler diyorlar, ben yine baslıyorum krizler geçirmeye...

sonradan öğreniyorum.. evdeki makasları jiletleri ilaçları saklıyorlar, kapılardaki anahtarları alıyorlar, wc ye giderken peşimden geliyorlar.. intihar etmeyeyim diye..

panpa ağlattın yemin ederim arkada duman - haberin yok ölyorum çalıyor tamda çiğdem öldü dedin nakaratı denk geldi amk yumruk oluştu boğazımda :S

http://www.youtube.com/watch?v=r-DgkPS9Ids

vay amk salya sumuk oldum yarım paket peçete gitti :(

baktığım herseyde çiğdem var. bardaklarda, elbiselerimde, saatimde, cüzdanımda.. elbiselerimin hepsini çöpe atıyorum o gün. evde geçmişi hatırlayan herseyi çöpe atıyorum. anne diyorum, ben gidiyorum.. yanıma sahip çıksın diye eski kız arkadasım da geliyor benle.. bodruma gidiyoruz ilk otobüste.. 4-6 gün kalıcaz.. bodruma gidiyoruz, ordan datcaya... eski datçada can yücelin evine gidiyoruz. çikom can yüceli çok severdi.. ağlıyorum.. eski kız arkadasım yanımda, umrumda değil. yemek yemiyorum, sadece sigara içiyorum ve ağlıyorum.. ordan göcek e geçiyoruz.. yıldızları seyretmek istiyoru.. üstümde ince bir mont, gecelerce buz gibi iskelede yıldızlara bakıyorum, çiğdemi arıyorum...

yaklasık 1 haftayı birlikte geçiriyoruz. 5. gün duş alırken elim kıçıma gidiyor, sert bişey. bir bakıyorum, yara bandı. diyazemi vurduklarında yapıştırmışlar...

babamla ayrı yaşıyoruz.. o sakaryada yaşıyor, biz de o sıra istanbulda..

sakaryaya dönüş bileti alıyoruz..

sakaryaya geliyoruz.. eski kız arkadasım kendine iyi bak diyor...

3-4 gün sonra pskiyatriste gidiyorum..

bana gayet güzel dozlarda 2 adet antidepresan veriyor... 2 ay kullanıyorum...

bu süreç içinde bir daha eski kız arkadasımı görmüyorum, sürekli ailemleyim, antidepresan içiyorum, alkol kullanmıyorum. çiğdemin ailesini arayamıyorum, çünkü sesini duydugum anda yine mahvolucam...

sonra antalyaya tasınıyoruz.. geçtiğimiz ay...

1 aydır burada yasıyorum beyler.. yepyeni, yapayalnız bir hayat. burada kimseyi tanımıyorum.. antidepresanları bıraktım, günde 1-2 bira çakıyorum... şu an biraz daha iyi oldugumu sölyebilirim... bu kadar kötü geçen bir senenin ardından yüksek lisan kaydımı da dondurdum, askere gidiyorum.. ağustosun 15inde askerim.. 2013 yılı hayatımın en kötü yılı oldu. bu seneyi de askerlik gibi taktan birşeyle kapatmak istedim..

bu aksam da neden yazdım onu kısaca anlatayım;

eski kız arkadasım antalyalıdır,

3 gündür sürekli karsılasıyoruz, yanında da yeni erkek arkadası var. bu aksam içerken de beni gördü ve baska bir bara gittiler. daha fazla içtim, zaten karmakarısığım ben de sallana sallana eve geldim. ve hiç görmediğim incici bin dostlarıma hikayemi anlatayım dedim.

dinlediğiniz için tesekkür ederim..

sorular varsa alabilirim.

panpa naptın ya beni de ağlattın başın sağolsun çok üzüldüm.

@100 bassağlıgın icin tesekkür ederim panpa.

başın sag olsun kardeşim allah sabır versin.