beyler dertliyim lan bi bakın

burda kaldım, cuma gününe kadar doldur panpa toplu okuyacam

sonra bir tantunicide duruyoruz.. çikom inemiyor arabadan.. ayaklarını alıp yere koyuyorum.. sarılıp beline dolanıyorum... restorana giriyoruz.. çikom yavas yavas yiyor yemeğini.. ben intihar planları yapıyorum.. boğaz köprüsünden mi atlasam? pencereden mi... restorandaki gençler çikoma bakıyorlar. onlar baktıkça daha sıkı tutuyorum elini.. 2 saat sonra dönüş uçağım var...

gidecek olman üzücü diyor...

üzücü..

arabaya biniyoruz... teyzesi artık daha sık bekleriz seni buraya diyor.. aylardır dısarı çıkmıyorduk, aylardır çiğdem bu kadar enerjik değildi diyor...

hemen o günün öğlenine döneyim;

çiğdem istanbulda yasıyordu.. kanser teşhisi koyulduğunda ailesini çağırdı.. gelin, konusmamız lazım dedi.. ailesi de barıs ona evlenme teklifi mi etti acaba diye düsünüyor, hangi kıyafeti giysek düğünde diye geyik yapıyorlar.. teyzesi uyurken bana bunları anlatıyor.. ben tabi direk balkon..

neyse,

arabada teyzesi mersine gelirsin artık sık sık diyor.. gelmeyi bırakın, yerleşirim bile diyorum.. çikom o çıkmayan sesiyle; düşünür müsün gerçekten? diyor..

düşüneyim mi diyip gülümsüyorum.. ucu açık diyor... el eleyiz.. kafası omzumda.. hiçbirşey söylemiyor ama hiçbirimiz gitmemi istemiyoruz... ve ben mersine yerlesme kararı alıyorum...

devamm devammm biralar bitti ağlıyorum lan

üzdün be panpa

beni aldıkları yere mersin idman yurdunun o geniş caddeli sokağına geliyoruz.. vedalasma vakti.. annesini teyzesini kardesini öpüyorum...

sıra çiğdeme geliyor...

sarılıyorum, bırakamıyorum 15 saniye.. ağlıyorum...

sonra ayrılıyorum, geri dönüp bir daha sarılıyorum..
sonra bir daha..

3. sarılısımda "bana dua et" diyor..

cevap veremiyorum...

bası önde uzaklasıyorum ordan...

mersinden adanaya servis 1 saat kadar.. hıçkıra hıçkıra ağlıyorum...

çikomu en son orada görüyorum... bana bakıyor.. incecik...

havaalanında kriz geçiriyorum.. orda bir revir buluyorum.. tansiyonumu ölçüyorlar, sakinlestirici ilaç veriyorlar.. sakin olmazsanız sizi uçağa alamayız diyorlar... kendimi durduramıyorum...

ve istanbul...

aradan bi on onbes gün geçiyor.. hergün çiğdemle yazısıyorum.. evde biraz kendine geliyor...

bu süreç içerisinde kız arkadasım bana çiçek al demişti.. ama aynı anda o kadar cok sorunla mücadele ediyordum ki, gerçekten aklıma gelmedi beyler.. sürekli içiyordum...

ben çiğdemişn yanına gittikten ve döndükten sonra kız arkadasım benle olan bağını çok radikal bir biçimde kopardı.. arada ağlıyor, sürekli trip yapıyordu...

sonunda artık hayatındaki gelişmeleri duymak, senden haberdar olma, üzüntünü sevincini bilmek istemiyorum dedi...

bana adanaya bilet aldığımda fiyatını sormustu.. 150 demiştim..

ogün benden ayrılırken bana dedi ki; bana neden çiçek almadın barıs? alkol aldın kendine, adanaya bilet aldın ve bana çiçek almadın...

hayatınız boyunca yaptıklarınızla değil, hep yapmadıklarınızla yargılanırsınız beyler. ister kadın olun, ister erkek..

söylemekten çok rahatsız olacağım ama daha birkaç gün önce ona hediye olarak çok güzel bir hediye almıstım...

neyse.. kız arkadasım benle ayrıldı... hali hazırda ruh gibi olduğum için bu olayı aylarca fark edemedim bile..

ya inan çok kötü oldum nolur gerçek değil de bunlar

ulan yemin ediyorum şu anasını gibtiğim sözlüğünde ilk defa bu kadar duygulandım yemin ederim gözlerim doldu lanet olsun böyle işe anasını gibiyim çok kötü oldum zaten arkadan da bu şarkı çalıyodu 15 kere replay yaptım anlat gözünü seveyim iyi bitir dayanamam amk

http://www.youtube.com/watch?v=p7IiTtQkN60

aradan bir hafta kadar geçti.. doktor ilaçlar vücuda yararlı olmadığı için damardan değil, bu sefer hap halinde kemoterapi uygulamaya karar verdiler.. 2 gün sonra hastaneye gidecekti... en son öyle konusmustuk..

gözlerim dolu dolu okuyorum, arada bir ağlıyorum. işin çok zor dualarım sizinle kardeşim benim inşallah sonu iyi biter..

rezerved

bana ulasamazsan kardesimi ara, ben tembihledim açacak telefonunu dedi.. içine doğmuş benim canımın..

ben de hesaplar yapıyoru.. diyorum ki, barıs. 2 gün kemoterapi sürse, en az 4 gün sana geri mail yollamaz.. 5. gün de kardesini ararsın..

öyle de oldu...

3 tane mail yolladım... hiçbirine cevap gelmedi...

1 mart...

sms attım beyler..

canım benim nasılsın, iyi misin?

nasıl olsa hastanede oldugu için ulasmayacak.
iletildi raporu geldi..

nasıl gerginim anlatamam..

2 mart..

anne, ben hastaneye gidiyorum çiğdemden haber yok..

gitme barıs, görüstürmezler, göremezsin çiğdemi..
anne gitmem lazı kuduruyorum.
kardesini ara haber al...

ard arda mailler atıyorum..

canım benim,

lütfen dayan, seni görmeye geliyorum yarın..

cevap yok beyler...

kız kardesine sms atıyorum çiğdem nasıl?

-kötü.

+kemoterapiden mi?

- hem ondan hem de tümörden.

+seni arayabilir miyim?

- ok.

arıyorum kardesini.. nasılsın? kötü..

nesi var çiğdemin?

uyutuyorlar. dün son kemoterapi hapından sonra bilinci kapanmış, mersine gidiyorum...

sessizlik... bana haber verebilir misin pınar?

olur..

o gece uyuyamıyorum beyler. sabah 6 gibi uyuyakalıyorum...

3 mart pazar 2013,

sabah 11 buçuk gibi uyanıyorum..

okunmamıs bir sms.

gönderen pınar:

çiğdemi kaybettik...

canım zaten sıkkındı panpa okuyunca kafamı nere vuracağımı bilemedim. çok üzüldüm.

yapma lan yapmaaa

hanımların dikkatine şukucu ayağınıza geldi
entryler , nick6lara şuku verilir 5 dkda verilir hemen teslim edilir.

yatakta ayağa kalkıyorum, çığlıklar atarak kosuyorum duvara doğru atıyorum kendimi. yere çakılıyorum. sinir krizi...

annem geliyor, abim geliyor,

tutamıyorlar..

çıldırıyorum.. sesim bitiyor. ağlayamıyorum. ağlayamadıkça bağırıyorum

anne! çiğdem öldü anne!