beyler dertleşicek adam arıyorum acil

http://www.youtube.com/watch?v=8rXGmqWjeq0

bu da gecenin şarkısı

eski gececi tayfa nerde amk ya :(

anlat panpa can sıkıntısı

http://www.youtube.com/watch?v=l3Yz_T2K-bc

Anlat güzel kardeşim.

başlıyorum beyler. 2011 aralık ayı. 25. gün. yılbaşına bi hafta var. yeni bi üniversitedeyim. okulu bırakıcam. kafam çok bozuk. sevgilimden ayrılmışım. tak gibi bi hayatım var. bi arkadaşım çağırdı beni kafeye ben de uğrarım dedim. onu ilk orda gördüm.

uppupupuppu

mavi boğazlı kazağı. kırmızı ojeli elleri. winston soft sigarası. aklımda kalan ilk ayrıntılar bunlar. oturup muhabbet etmeye başladık. konuştukça konuşuyoruz. istanbula yeni gelmiş. dersler hazırlık yurt ortamı falan derken. dedimki arkadaşlar benim bi yere gitmem lazım. diğer arkadaşlarımın yanına geçtim yemek yemeye. acele yiyip kalktım geldim fakat kalkmışlardı. numarasını bile alamadan yok oldu kız. kim bilir nerde görürüm derken. face'de karşıma çıktı ve ekledim

baktım gayet güzel. hoş bir tip. ama diyorum ya kafam o kadar bozuk ki her gün sağda solda içiyorum. günde 2 paket sigaradan ciğerlerim solmuş artık. birine yazıcak taakatim bile yok. aklımda güzel biri olarak yer etti gitti. aradan 2-3 hafta geçti. dubai pici naber yazdı. ben de iyi dedim. sormadım sen nasılsın diye. tamamen aklımı kaybetmek üzereyim çünkü. pgibolojik tedavi görüyordum ilaçlar beni kayıtsız kılıyordu her şeye. konuşmaya pek niyetin yok heralde akşam gelicem yemek yiyip konuşalım dedi. iyi dedim ben de. akşam oldu konuşmaya başladık. muhabbeti acayip sarıyor. şarkılar falan atıyoruz birbirimize. istanbul'u tanımak istiyorum dedi. çok taşşaklı bi okulda burslu okuyodu. arkadaşlarım bana göre değil pek. ama sen benim gibi bi insansın. şunu yapalım bunu yapalım gezelim beni o yoz ortamdan uzaklaştır dedi. tamam dedim ben de. 1 ay sadece böyle kendimizi anlatmakla geçti sanaldan.

reserved

şubat ayının son günlerine doğru kadıköy'de bir eylem var. ayrıca aynı oluşumda siyasi faaliyet yürütüyoz beyler. o yüzden de aynı çevrenin insanıyız yani. eyleme normalde gelmiyordu fakat ayarlıycam gelicem görüşürüz orda dedi. tamam dedim ben de. geldik yine aynı muhabbetler falan. bu ortak arkadaşlar bi de ikimiz gidelim içelim bugün dedik. benim için farklı bir şey yoktu zaten onayladım. tam gidiyoruz birden herkesin işi çıktı. ikimiz kaldık. kızdan ne kadar hoşlansam da taakatim gerçekten yoktu. ilk defa görüşücez ve ilk defa iki kişi içmeye gidicez. ne konuşucaz ne anlatıcaz hiç uğraşamam diyerek kestirip attım. o zaman başka zamana falan dedim. kız ısrar etti 2-3 defa. iyi dedim ben de gidelim madem. gittik sohbet ediyoruz. bir türlü yürümüyor. 1-2 saat geçti alkolün etkisiyle açıldık tabi. dışarı çıktığımızda ilk birbirimize haber vericez diye söz verdik kalktık. beklediğim gibi kötü geçmemişti aslında. sanırım ilk büyük etki oydu

o günden sonra emirgan'da bankada işi vardı. okuldan da çok nadir çıkıyor. gel dedi görüşelim. ben de kahvaltı etmemişim. iyi dedim. hangi otobüse bindin dedi. çok dolu diye geçiştirdim sırf aynı otobüse binip de 2-3 sohbet konumuzu çarçur etmeyelim diye. neyse kız yine de tuttuğunu koparacak ya illa bindi otobüse. gittik kahvaltıya. artık aramızdaki duvarlar kırılmaya başlamıştı o dönem. eskilere geldi konu. benim tedavim sürecinde geçmişi konuşmam yasaktı. durumu izah ettim. o da kendinden bahsetmeye başladı. ilk yalanı buydu işte. her şeyi başlatan da bitiren de hep bu yalan oldu

memleketinden istanbul'a gelmeden yeni bi sevgili yapmış. olduğu kadarıyla mantığıyla. hani olsun da ne kadar olabilir ayrı şehirler falan. neyse çocuğu pek sevmedim aslında ama o beni seviyordu. o da hoşuma gidiyordu. benim için bayağı şey göze aldı. sürekli istanbul'a geldi. ama benle onun arasını yapan arkadaşımla aldattı beni dedi. şaşırdım ben de. kaç kişinin başına gelir ki böyle amcık bi durum. peki ya şimdi dedim. ne hissediyorsun ona karşı. artık umrumda değil tabiiki dedi . keşke daha önce ayrılsaydım. hataymış. şimdi geziyorum tozuyorum derken. ben de dayanamadım anlattım. ilk defa geçmişten bahsetmek iyi gelmişti. birbirimize akıl verdik kalktık. saat 4-5 civarı. napak içek dedim bari bu saatte gitme yurda. bipolar bozukluk hastalığımdan dolayı. eğer bir kere mutlu olduysam etkisini çok yüksek derecede gösteriyo. sabahlara kadar içesim geldi açıkçası panpalar. durakta beklerken ne kadar üşüyorum baksana dedi. nerden anlıycam ki dedim. durakta içime kadar girdi. ellerini yanaklarıma koydu baksana dedi. gittikçe beni zehirlemeye başlıyordu işte :(

beyler dinleyen var mı ses verin az ?

up up up up

yolla panpa

mekana gittik oturduk. 15e yakın bira içtik. dans ettik. sürekli ortak bi noktamızı bulup laf çarptık birbirimize. bizi gören dışarıdan bu çift alır yürür der o derece. ve beni gerçekten tedavi ediyordu. ona sevgim sürekli büyüyordu. ekmek küfü gibiydi kalbim amk. sabahtan akşama sürekli ama sürekli. eve de uzun zamandır gitmiyorum. aradılar artık gel yüzünü görelim diye. saat 11-12. hadi kalkalım diyorum olmaz lütfen otur diyo. gerçekten gitmem lazım dedim. tripli ayrıldık o gün. keşke daha otursaydık falan diye. daha bu başlangıç merak etme kim bilir kaç gecemiz olucak böyle dedim. doğru söylüyosun dedi. gülümsedi. öptü beni. yavaş yavaş metro merdivenlerinden indi ve gitti. ben de bi sigara içtim ebleh bi tiple sağa sola bakıp gülüyorum saçma sapan. şu an anlatırken bile gülüyorum beyler. hastalığımı yaşayan bi insan beni daha iyi anlayabilir

reserved anlat panpa

bi sigara içip geliyom. okuyanlar yorum yapsın valla yalnızlıktan asıcam kendimi amk