ben napayım o zaman lan.. okulun inek öğrencisi okulun solistine aşık olur 3 yıl köpek gibi peşinden koşar, sadece bazen ona gülümsemesine yaşdıbını bağlar.. mevzunun 5.yılında hala ilk günkü gibi seviyordur hala..
platoniklik değil abi bendeki.. bütün gün 10 saatlik ayarlanmış youtube mixlerini dinliyorum, melankoliğin dibine vuruyorum. kimseye bağlanamıyorum da.. sevdiklerime çıkışıyorum durduk yere. aynalarla konuşur oldum lan.. bazen benden bağımsız konuşacaklar diye ödüm kopuyor.. oğlum kendimi çok yalnız hissediyorum.. niye böle oluyo ya? ne iş var ne güç.. ben kimim abi biliyo musunuz; o herkesin efendi uslu diye gösterdii çocuğum.. herkese evet derseniz siz de iyi oluyorsunuz.. ama 40'a kadar getirip 41. gün sakatlansanız sizden de kötüsü olmaz..
hayatta tutunduğum bikaç parça bişey var,, onların da bişey olup olmadığından da emin değilim.. 26 dk'yı bilir misiniz ahali?? ama ne var ki acı görmemişim ya ben.. kaybetmemişsin diyorlar kimseni,, ben kendimi kaybediyorum her gece başımı yastığa koyduğumda.. ona ne demeli? yastık ittirir mi insanı, suratımın yarısı yastıkta yarısı yerde uyuyorum, sonra duruyorum abi.. orta doğuda annesi gözü önünde vurulan bir kız çocuğu da olabilirdim günlerce tecavüz edilmiş diyorum, afrikada aç da olabilirdim. belki mükemmel yaşıyorum kimilerine göre diyorum.. derken uyumuş oluyorum zaten.. sonra zaman geçiyor az üstünden,, bi kafede benzetiyorum onu birine gene kulağımda kulaklık çay içerken.. sıkışıyor sanki kalbim bak, yeminlen.. kafamda nasıl büyüttüm bilmiyorum ama kalbimde boşluk kalmadığı kesin. kesin ki çok kalp kırar oldum özellikle kim girmek istese bu yüreğe.. olmuyor be abi.. yalan söyleyemiyorum ya ben.. bir hiçliğe seni seviyorum diyemem abi ben. hoş kainata demiştim de ne olmuştu sanki..
başınızda ağrı gibi değil de ağırlık gibi birşey olduğunu düşünün abi.. sizin kafanızı koymanızı istiyor ve koyar koymaz isli hayallere daldırıyor.. söyleyemediklerim, düşündüklerim küflendi be içimde..
hayatının amacını bulamamışken, bir avare rüzgarda dolanıyor gönlüm
belki güneş yakar, belki koybolur gider düştüğü toprağın içinde
umudu korkusu olmuş insanların, hayal kırıklıkları ellerini keser
toplayamazsın hiçbir parçasını, dokunamazsın bile tamamen
temiz hava daralan bedenleri rahatlatmıyorsa,
mecnunlar kervanına sen de hoşgeldin demek

efendi uslu çocuk