Derdimi anlatıyorum. Aslında çoğu zaman kimseyi umursamam çünkü umursayacak olsam baya ağlamam gerekir her gün. Babam hasta(ALS ve bağırsak kanseri) ALS yi duydunuz hepiniz ice bucket challenge tan. Babam 78 yaşında bense 19 yaşımdayım. Babam eşi öldükten sonra tekrar evlenmiş ve ben doğmuşum işte birde ufak bebe doğmuş lise 1 i bitirdi. Babam 2 yıl öncesine kadar gayet sağlıklı. Yürür koşar gezer araba sürer köyde bahçelerle uğraşırdı. Bide gevezeydi baya. Sonra bi gün ayağında uyuşukluk hissetmeye başladı bu arada git gide konusması pelteklesti. Şimdi adam yatalak konuşamıyor yiyemiyor. miğdesine hortumla mama alıyor günde 3 paket. bi tek su içebiliyo ağızdan oda öksüre öksüre. Hastanelerde çok kaldı annem ona bakmak için. Annemde yaşlı. Maddi durumumuz ortanın hafif üstü sayılır bu arada. Abimler var babamın 1. eşinden 3 tane. Onlar da yardım ediyolar. Onlar yurt dışındalar. Hepsi evli felan. düzenleri var gelip duramıyolar burda. neyse. Babam bide çok agresifti eskiden kaba kuvveti severdi ama şuan suyunu dahi elinde tutamıyo. Üzülüyorum tabi böyle görünce. Bu ALS teşhisi konunca ağlamıştım hüngür hüngür. Duygularımı asla belli etmem beyler. O yüzden o günde gizlice ağlamıştım odamda ama gözlerim beni ele vermişti. Zaten ağlamam normalde. Duygusuz olmaya çalışıyorum. Zaten eskidende öyledim ama şuan daha fazla olmalıyım. Dahada duygusuzum yoksa altında ezilirim bunların. Üniverste okuyorum başka şehirde şuan yaz tatili ailemin yanındayım. Babamla aram eskiden iyi değildi. ne desem bilemiyorum bende. bunları bu şekilde kimseye anlatmadım ama zaten yakın çevrem biliyor. Bu arada babamın aklı yerinde. Sadece fiziksel olarak ölü gibi düşünün. Hastalığın son aşamasına geldiğinde solunum makinasına bağlanıcak. Keşke ölsede acı çekmese. Bide bu hastalık genetikmiş ya ileride bendede çıkarsa? bu yüzden ileride bir gün siyanür gibi bir şey bulmak istiyorum eğer babamın yaşadıklarını yaşarsam intihar etmek en mantıklısı. Çok acı çekiyo. Adam yinede gülebiliyor o garibime gidiyor. Hadi ben neyse de dün 15 yaşına giren bebe kardeşime yazık. garip hissediyorum. artık yanımda birisinin kafasını kesseler 'olur böyle şeyler boşver' derim kendime. o derece hissizim. Saçma sapan kız mevzularıyla uğraşmıyorum 7 aydır felan. hatta hiç bi kızla görüşmedim o sürede.(sınıf dışında) diğer akrabalarım tam bir dingil. Şuan bu ailenin yükü benim omuzlarımda anlıycağınız garip bir şey bu. Babam daha önce ölüm riski olan ameliyata da girdi. Onun için aileyi toplayıp oy felan verdik. Girsin veya girmesin diye. Çok garip şeyler bunlar. Üniversteye gittiğim şehirde 6 ay yanlız yaşadım ev tuttum 600 e. yanlız yaşamaya devam ediyorum. Yanlızken bazen kafayı yiycek gibi oluyorum. Yatarken bıçakla baltayla yatıyorum. Evet balta. Ufak bi balta. Suriyeli felan gelirse odaya diye. veya kürdün teki. neyse işte. böyle bi hayatım var napsam zevk almıyorum. ama sürekli güldğümü farkedip napıyon sen amk dyorum kendime günün sonunda. çünkü bunu farkedince pişman oluyorum. onca şey var sen eğleniyon şerefsiz diyorum kendime. neyse beyler. özet olarak son 2 yılım bu. mal gibi bi hayatım var. aileniz varsa ve sizden başka kimseye bakmıyorsanız mutlu olun. bu bile yetmeli bence. anlattıklarım gerçek. umarım bi tanıdık görmez bunuda. lakin bebe kardeşim buraya giriyordu zamanında

ben napayım o zaman lan.. okulun inek öğrencisi okulun solistine aşık olur 3 yıl köpek gibi peşinden koşar, sadece bazen ona gülümsemesine yaşdıbını bağlar.. mevzunun 5.yılında hala ilk günkü gibi seviyordur hala..
platoniklik değil abi bendeki.. bütün gün 10 saatlik ayarlanmış youtube mixlerini dinliyorum, melankoliğin dibine vuruyorum. kimseye bağlanamıyorum da.. sevdiklerime çıkışıyorum durduk yere. aynalarla konuşur oldum lan.. bazen benden bağımsız konuşacaklar diye ödüm kopuyor.. oğlum kendimi çok yalnız hissediyorum.. niye böle oluyo ya? ne iş var ne güç.. ben kimim abi biliyo musunuz; o herkesin efendi uslu diye gösterdii çocuğum.. herkese evet derseniz siz de iyi oluyorsunuz.. ama 40'a kadar getirip 41. gün sakatlansanız sizden de kötüsü olmaz..
hayatta tutunduğum bikaç parça bişey var,, onların da bişey olup olmadığından da emin değilim.. 26 dk'yı bilir misiniz ahali?? ama ne var ki acı görmemişim ya ben.. kaybetmemişsin diyorlar kimseni,, ben kendimi kaybediyorum her gece başımı yastığa koyduğumda.. ona ne demeli? yastık ittirir mi insanı, suratımın yarısı yastıkta yarısı yerde uyuyorum, sonra duruyorum abi.. orta doğuda annesi gözü önünde vurulan bir kız çocuğu da olabilirdim günlerce tecavüz edilmiş diyorum, afrikada aç da olabilirdim. belki mükemmel yaşıyorum kimilerine göre diyorum.. derken uyumuş oluyorum zaten.. sonra zaman geçiyor az üstünden,, bi kafede benzetiyorum onu birine gene kulağımda kulaklık çay içerken.. sıkışıyor sanki kalbim bak, yeminlen.. kafamda nasıl büyüttüm bilmiyorum ama kalbimde boşluk kalmadığı kesin. kesin ki çok kalp kırar oldum özellikle kim girmek istese bu yüreğe.. olmuyor be abi.. yalan söyleyemiyorum ya ben.. bir hiçliğe seni seviyorum diyemem abi ben. hoş kainata demiştim de ne olmuştu sanki..
başınızda ağrı gibi değil de ağırlık gibi birşey olduğunu düşünün abi.. sizin kafanızı koymanızı istiyor ve koyar koymaz isli hayallere daldırıyor.. söyleyemediklerim, düşündüklerim küflendi be içimde..
hayatının amacını bulamamışken, bir avare rüzgarda dolanıyor gönlüm
belki güneş yakar, belki koybolur gider düştüğü toprağın içinde
umudu korkusu olmuş insanların, hayal kırıklıkları ellerini keser
toplayamazsın hiçbir parçasını, dokunamazsın bile tamamen
temiz hava daralan bedenleri rahatlatmıyorsa,
mecnunlar kervanına sen de hoşgeldin demek

efendi uslu çocuk