beyler ciddi ailevi problem dertleşecek

beyler bnm anne baba son derece bağnaz, sabit fikirli insanlardır. ailemde bir tane başı açık kadın yoktur, babam namazı olmuyor diye üstünde hayvan motifi olan tshirt bile giymez hani durumun vehametini anlayın. inançsız insanlarla arkadaşlık bile yapmazlar. annem mini etekli insanları falan gördüğünde (televizyonda görür onları da muhattap olmaz), küfürler eder beddualar okur, hani durum çok vahim. bunun yanında babam toplumda çok sağlam yeri olan bi meslek sahibi, aynı zamanda çok ciddi olmasa da belli bi sermaye sahibi bi şirkete sahip. bu ailenin tek çocuğu olduğumu da belirteyim.

diğer yandan ben dinlere inanmıyorum beyler, tanrının varlığına da inanıp inanmadığımı bilmiyorum. beni yargılayacaklar zaten şimdiden gibtirip gitsin derdim başımdan aşkın amk. insanları sadece insani vasıflarıyla yargılayan biriyim, sağlam içerim, düşünceye saygım vardır, yani tam tersi karakterleriz amk, birimiz siyah birimiz beyaz olsak gride buluştuğumuz en ufak bi nokta yoktur. bunun yanında avrupanın bi çok yerini gezdim, iyi bi okulda iyi bi eğitim aldım diyebilirim, bu sene okulu bitiriyorum, buraya kadar devamlı kavgalar etsekte gelmeyi başardık.

neyse durum böyle olunca bu hayattan beklentilere de yansıyor beyler. şu ana kadar hep bunların istediği gibi yaşadım, babamın istediği liseye girdim, istediği bölümü okudum. ama işte burada olaylar karışıyor amk. ben okuduğum bölümü hiç sevmedim, sevmeyecemde, sırf ailem istediği için zorla okudum ama gerçekten hayat boyu bu mesleği yapabileceğimi düşünemiyorum bile.

onu geçtim, şimdi ben yurtdışında veya şehirdışında master yapmak istiyorum çünkü aileden uzaklaşmak istiyorum, artık hergün kavga etmekten yoruldum. bu isteğimi peder beye ilettim, dedi ki okulunu bitirip işlerin başına geçeceksin. burada birinci fikir ayrılığını yaşıyoruz. ben iş hayatına girmeye hazır değilim amk, böyle bi gelecek te hayal etmiyorum. masterı hangi alanda yapacağım tabii ki ayrı bi tartışma konusu neyse.

ikinci problem şu ki dediğim gibi ben bu gibtiğimin mesleğini yapmak istemiyorum amk. babamın işleri zaten var, diyelim ki ben bu var olan düzenin başına geçip geçimimi sağlayacaksam, zaten yapacağım master bana fayda sağlamayacak. benim fotoğraf hobim var, uzun senelerdir uğraşırım ve hem hayat boyu icra edebileceğim bi iş, hemde işlerden aksayacak sosyal çevreyi bana ciddi anlamda sağlayabilir. ben yapım gereği yeni insanlarla tanışmayı seven bi insanım amk, bi işyerinde akşama kadar ahmet abiyle, meltem ablayla çene çalarsam ciddi intihar ederim. bu sektörün içinde olan da baya arkadaşım var. okul bitince bu işi yapan bi arkadaşımla bi stüdyo kurup profesyonel çekimler yapmaya karar verdik ve bunu peder beye söyledim. yok efendim bu başladı yine fotoğraf neymiş, sanat neymiş, işin başına geçmekten başka çarem yokmuş, onun istediği olacakmış.

binler çok ciddi yol ayrımındayım. beyninizi gibmiş olabilirim, çok ağır kavga oldu ne yazdığımı bile bilmiyorum amk. özet olarak ya bunların hepsini kabul edip sadece anam babam ve onların istekleri için yaşayacam, ya da herşeyi gibtir edip aileyide silip kendime yeni bi hayat kuracam amk, ortasını gerçekten göremiyorum. var mı benzer durumda olan dertleşilebilecek panpalar ??

edit: @10 özet geçmiş sağolsun,

özet geçıyorum adam sanatcı olmak ıstıyor babası kendı şirketının basına gecırmek istıyor

tabii bunun yanında ailemle aramızdaki inanılmaz bir vizyon farkı, hiçbir fikirde buluşamamamız ve bunların gelecekte çok daha ciddi tartışmalara yol açacağını düşünmem, ve herşeyden önemlisi bu kavgalar için artık gücümün kalmaması ve bi karar aşamasında olmam panpalar.