beyler cemaat evi hikayemi anlatıyorum

bu "hocam" diye bahsettikleri kişi kimdi acaba ? ama bu adamı tanımam, daha sonra oldu.

neyse amk. evdeki diğer muallakyi de alıp üç kişi ev tuttuk, evin düzenini kurduk ettik. beraber işe başladığımız bin, cuma günleri sohbet var gidelim diye tutturdu, ben de adamların evinde kaldık şimdi de davet ediyorlar gitmessek ayıp olur, dedim.

neyse eve gittik "hocam" dedikleri şahıs ile tanıştık, ben daha çok sakallı cübbeli bir tip beklerken, meğersem adam ilkokul öğretmeniymiş, hocalığı oradan geliyormuş. bu öğrenci evlerinin bağlı bulunduğu vakıfta görev yapan gayet de hoşsohbet bir adam. tanıştık ettik. haftalık cuma sohbetlerinin abonesi olmuştum ben de. açıkcası pek de rahatsızlık duymuyordum, altı üstü çay içip dinliyor, muhabbet ediyor geri evimize gidiyorduk...

sonra bu vakıfa maddi yardım talep ettiler, biz de bir hayır işi yapıyoruz diye 30-50 lira aylık bağış yapıyorduk, bir de dergileri vardı yanımdaki bin abone olmuştu ben olmamıştım. hayırlı bir iş yaptığımızı düşünerek zorumuza da gitmiyordu açıkcası...

bu cuma sohbetlerine gelenlerden öğrencilerin haricinde; mali müşavirler, avukatlar, iş adamları, esnaflar, reklamcılar vs. bayağı bi statüsü iyi ergin adamlar da geliyordu (badem badem bıyıklar).

(bu arada hocanın bulunduğu ev, ilk kaldığımız ev değil başka bir ev.)

eee bu arada şaka maka süleymancı şakirt olduğunu düşünmeye başladım süleymancılar ve nurcular uzmanlık alanımdır

dinlemiyor musunuz binler ? aranızda liseliler vardır, daha hikayenin ikinci ankara bölümü var, orada malum cemaat evine takılıyorum. sonra cemaatten yakamı kurtarmam ve dinden çıkışım geliyor.

hangi bakanlığın lisesinden mezunsun lan?

okuyom ben yaa

devam kardeş anlatda gerçek yüzlerini görelim

hadi amk takip ediyorum ben açığını yakalarsam giberima ama haaa

neyse amk. bu eve cuma akşamları işten çıkar giderdik, çaylarımız demlenirdi. liseye giden mazlum bir çocuk vardı, çocuğu babası bu eve hizmetçi gibi vermiş, vakıf da çocuğu zaten özel lisede okutuyordu, çocuk çok mazlum bi çocuktu, sürekli hizmet ederdi, bulaşık yıkardı, çay demlerdi, temizlik yapardı, evde de odası vardı, orada ders çalışır, çoğu zaman da bu evde kalırdı, o çocuğu hatırladıkça, bir insanı çocukluktan itibaren "hizmet" adı altında nasıl köleleştirip kendi menfaatlerine kullanan koduğumun cemaat sistemi aklıma geliyor...

@1 sakirt dedected.

bu eve geldiğmizde dışardaki ve kendi evimizdeki kimliğimizi kapının önünde bırakırdık.

çorapları çıkarıp paçalarını dizine kadar sıvamadan tuvalete giremezdin, üç beş kişi toplandığımız vakitler tv ye falan bakardık sohbet başlayana kadar, tv de azıcık açık saçık kadınlar çıktığında anında kanal değişirdi, ev biraz daha kalabalıklaştıkça bir de taşşaklı gelir alır kumandayı kapatırdı tvyi.

açılış konuşması yapılıp sohbet resmi olarak başlayana kadar herkes bön bön bakardı birbirinin yüzüne, ilk zamanlarda fazla bir kalabalığımız yoktu, 15 kişi falan toplanırdık, önümüze vazgeçilmez çay gelirdi, arada sırada da meyve ikram edilirdi, biz de bi güzel yer içer, sohbeti dinlerdik. sohbetin konusu genelde biraz daha sosyal hayata dini bir bakış açısıyla yorum getirmekti, neler yapacaklarımız, nasıl düşüneceğimiz, kendimizi nasıl koruyacağımız falan filan işte...

neyse efenim, aradan böyle böyle aylar geçmişti, üniversite yerleştirmeleri sonuçlanmış anadolunun ücra köşelerinden istanbulda üniversite kazanan yeni binler aramıza geliyordu...

biz çalışan kesim olduğumuz için yeni gelen öğrenci binler bize karşı biraz soğuktu aynı yaşlarda olmamıza rağmen... onlara baktığımda değiştirilmeye ve formlara sokulmaya hazır bekleyen insan suratları görüyordum, hepsinin bakışlarında bir teslimiyet ve korkunun izi vardı, melül melül bakarlardı en ufak bir tebessümleri olmazdı yüzlerinde.

onlar da zamanla dini bütün bireyler haline geldiler, kim bilir şimdi ne tak yiyorlardır ?!...

genelde vandan falan gelir ve kürt olur o dediklerin

süphanallah reserve

üniversite yıllarım geldi aklıma. benim de anlatasım geldi ama tanıyan çıkar diye tırstım anlatmicem.

yaklaşık olarak böyle bir sene boyunca cuma sohbetlerine gittik geldik, vakfa paralar aktardık, taşşaklı adamlarla tanıştık, (ama helal olsun bana imalı imalı dergiye abone ol deseler de dergiye abone olmadım ).

demeden geçmeyelim, cemaatte genç insan popülasyonu yoğun olduğu için halı saha maçları vazgeçilmez aktivitelerdendi... istanbuldaki binler vatan caddesindeki akgün'ün karşısındaki halı saha tesislerini bilir, hemen hemen her haftasonu orada halı saha maçı yapardık, ne ciğer varmış 90 dakika boyunca ara vermeden maç yapardık amk. (maçta hiç küfür çıkmazdı = ) )

hadi lan tez elden yaz hele. bi tuhaf oldum

rezreve 2

devam muhterem kardeşim.

subhanallah rezerve