Rezzzzzz

iki görevli açık giriş kapısının önünde misafirleri karşılıyor, bazıları ise işleri bitirmek için etrafta koşuşturuyorlardı. Misafirlerin kimi ayakta, kendi aralarında konuşuyorlardı. Uzun yemek masası salonun camlı bölümünde denize bakıyordu. Her köşesi doluydu, yaklaşık kırk sandalye vardı. Nereden geldiğini bilmediğim bir yerden klagib müzik çalıyor, davetlilerin bazıları müziğin seyriyle ritim tutuyordu.

Sevim koluma girdi, salonun ortasına doğru yürüdük. Bir süre sonra aniden durdu. Gözleri bir yerde takılı kalmış, yüzü acıyla buruşmuştu.

Sevim ne oldu?

Beni oradan uzaklaştırmaya, oraya bakmamam için önümü kapatmaya çalıştı.

Bu sırada çalan parçadaki piyano hızlanmıştı. Sevim, çekil önümden. dedim kararlı bir sesle.

Umutsuzca yüzümü inceledi. Bir şey anlamamı, buradan gitmemi istiyordu ama anlamıyordum işte!

Çekil. dedim daha sert bir sesle.

Küfrederek yana çekildi.

Parça sanki bir acıyı yansıtmak istercesine, son hızla, daha sert bir şekilde devam ediyordu.

Ve gördüm...

Dinlyorum yaz

Oradaydı işte. Başını biraz eğmişti. Çok değişmemişti aslında. Biraz bronzlaşmıştı. Ama belliydi, bunun için çaba harcanmamıştı. Boyu çok uzamıştı, şu an ondan uzaktaydım ama biliyordum; ancak çenesine yetişirdim. ince bedeni kaslanmış, zaten geniş olan omuzları şimdi ona heybetli bir görünüm vermişti. Siyah smokin üstüne oturmuştu. Bunlar dışında aynıydı. Kumral saçlarını biraz arkaya atmış, dudakları aynı alaycı bir ifadeyle kıvrılmıştı.

Başını kaldırdı. O zaman asıl değişikliği gördüm.

Gözleri... Gri gözleri artık parlamıyordu. Eğer onu tanımıyorsanız bunu ayırt edemezdiniz. Hala sivri zekasıyla dolu doluydu gözleri ama hayat dolu bakışlarını kaybetmişti.

Giray!

işte o an, sanki kalbim asit dolu bir kovaya düştü. Sanki, kalbim o anda yerinden söküldü ve ben ne olduğunu anlamadım. Sanki boş boş baktım yüreğimin ekgib kaldığı vücuduma. Ve yine anlamlandıramadım.

Onun yokluğunu anlamlandırabilir miydim ki?

Acaba parça bitmiş miydi? Duyamıyordum ki...

Sarı saçlı bir kız, kollarını onun beline dolamıştı. Kırmızı rujlu koca ağzı geniş bir gülümsemeyle kıvrılmıştı. Üstünde yukarıda benim iğrenerek baktığım, gece mavisi elbiseye benzer bir elbise vardı. Ve o, ellerini kızın omzuna koydu. Ardından dudaklarına bir öpücük bıraktı.

Onu öpmüştü.

Ve ben onu bir kez bile öpememiştim.

Ben ona titremeden bakamıyordum bile.

Komik değil miydi? Sanki olacakları biliyormuşcasına iğrenmiştim o elbiseden.

Ne kadar süre, nasıl bir ifadeyle o hallerini izledim bilmiyorum ama kız fark etti beni. Nasıl bakıyorsam, gülümsemesi soldu, kollarını çözdü. O , meraklı gibi gözüken ama incelerseniz canı sıkıldığı için sorduğunu anlayacağınız bir şekilde kıza ne olduğunu sordu.

Rezerved

Rezervatif

Rez okucam

Kız kafasıyla beni gösterdi.

Her şey insanı çıldırtan bir ağırlıkla gerçekleşti. Önce kaldırdı başını, sonra gözleri etrafı taradı. Çok uzakta değil, biraz ötede, dolu gözleriyle, enkazdan ibaret olan hedefini buldu.

Beni.

Kollarını kızın omuzlarından çekti. Bir an anladım ki gri gözler birkaç hisle dolup taştı.

Ağzını açtı. Bir şey söyleyecekti. Söylerdi değil mi?

Konuş, konuş Giray. Konuş ki senden vazgeçmeyeyim, konuş ki seni affedeyim.

Ama muhtemelen ne diyeceğini bilmediği için geri kapadı dudaklarını.

Gözyaşları yüzünden bir şey göremeyecek bir hale geldiğimde arkamı döndüm. Döndüm, çünkü istemedim acımı tatmasını. istemedim beni bilmesini. istemedim değerini görmesini...

Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı ve nefretle doldu kalbim. Yine ortaya koymuştum zayıflığımı. Koşarak insan selini aştım, merdivenlerden yukarı çıktım. Sevim'in odası nerede olduğunu düşünemiyordum. Bu yüzden koridorun sonundaki merdivenlerden bir kat daha çıktım.

Anılar, beni sevdiğini söyleyen, beni bırakmayacağını söyleyen tüm anılar beynimde sanki bir daha oynuyordu. Ve acı... Öfke... Büyüdükçe büyüyordu içimde.

Üst kat sadece terastı. Ama ne bir koltuk, ne de bir sandalye vardı. Kendimi yere bıraktım. Bağırmak istiyordum. Çığlık çığlığa bağırmak, deli gibi ağlamak, kırıp dökmek, aşağı dönüp ona vurmak, yapamasam da canını benimki kadar acıtmak istiyordum.

Ama elimden gelen tek şey içli içli ağlamaktı.

O kadar çok acıyordu ki canım... Ben acıyı daha önce tatmamışım. Ben o kelimenin anldıbını kavrayamamışım daha önce.

Benim canım hiç bu kadar acımamıştı ki...

Düşünmemiş miydi? Bir gün geleceğimi biliyordu. Ben verdiğim sözü tutmuştum onun aksine. Geleceğim demiştim. Beş yıl, on yıl geçse de geleceğim. Son sayfan olacağım ve seni bırakmayacağım. Ama o benim neler hissedeceğimi düşünmemişti. Beni çoktan geride bırakmış, belki de en kısa zamanda yerimi doldurmuştu.

Yüreğim kanıyordu. Oluk oluk kan akıyordu benliğimin merkezinden. Zihnim almıyordu onca şeyi. Ve ruhum alev almıştı onun gidişiyle.

O beni hiç sevmemiş miydi?

Seven sevmeyi bırakmazdı. Seven sevdiğini bırakmadı. Demek ki hiç sevilmemiştim onun tarafından, bu daha ağır bir silleydi.

O beni hiç sevmemişti.

Gözlerimi yumdum ve zihnimi ele geçiren onca duygu içinde birine tutunmayı seçtim.

ÖFKEYE.

Ben güçsüz bir kız değildim. Asla güçsüz olmayı seçmemiştim. Ben bu zırlayan, makyajı kim bilir ne hale gelmiş, dağılmış kız değildim. Hiç olmamıştım.

Şimdi de olmayacaktım. Acı çeksem de diğer yanağımı gösterecektim.

Aceleyle içeri girdim, Sevim'in odasını buldum, seri adımlarla banyoya girdim. Aynaya bakmadan suyu açtım, cildim boyadan arınana kadar yüzümü yıkamaya devam ettim.

Sonra kızaran yerleri kapatıcıyla kapattım. Ağladığım belli olmuyordu, bu yüzden daha fazla uğraşmadım makyaj yapmakla. Bir adım geriledim, aynaya baktım.

Umutlarının yeşerdiği Antalya'na gömüyorsun her şeyini. Geleceğini, hayallerini ve sevgini. Sonra dallanıp budaklanmış umudunu. Geriye yalnız sen kalıyorsun, tabii hala kendinden bir parça bulabiliyorsan. O parçayı sakın herkesten. Ve en çok ondan.

Kalbini bir oyuncak sanıp parçalara ayırandan...

Bende kısa bir anımı yazdım bakın beyler hikaye değil ANI (bkz: okuyupta ağlayacağınız bir anım gerçek)

Luis suaREZ

Rez
panpa senin yaş kaç zerefff??

Beyler herkez rezlerini şukularını alsın ben CUMA'ya kadar gelemeyebilirim sözlüğe. Geldiğim zaman bomba gibi devam edicek uçurucam sizi. Serinin geri kalanı ilginç. Geldiğim zaman rez alanların hepsine özelden mesaj atacağım.( ayrı başlıkta açabilirim) Büyük ihtimal bu entry unutulmuş olucak ama insan bekliyor işte :D

beyler hikayelerimi seven varsa: http://www.incisozluk.com.tr/w/katill/ bu da hikayem okuyabilirsiniz (herkes reklam yapıyoken yapıyım dedim)

beyler herkese iyi geceler

dipnot: hdpnin anasını gibeyim