beyler bu hayatın ta amına koyayım

özet geç bin demeyin dıbına koyduklarım. 10 yılın özeti mi olur.

elimde onun cep telefonu, içinde bir yabancıya gönderilmiş mesajlar, boğazımda bir yumruk, etrafımda hiç kimse...

ben kendime vermediğim on yılı ona vermiştim.
on yıl tam on yıl! on yılın son dördünde harç borç aldığımız yüzükler, son ikisinde ise bir adet kırmızı nikah cüzdanımız vardı oysa. evi de düzmüştük, 3 odayı doldurmasa da eşyalarımız 2 odaya yetiyordu. en büyük lcd'lerin en ucuzundan da alabilmiştik.

tam on yılımı verdim. bir bebeğe on yıl versem şimdi ilkokuldaydı. bir ağaca on yıl versem meyve verirdi . bir hayale on yıl versem ulaşmıştım belki de. bir rüzgara on yıl versem arada sırada eserdi be.

on yıl lan on yıl.

ilkimdi, ilkiydim. tuttuğum ilk el, düşekalka baktığım ilk gözler, öptüğüm ilk dudaklar, gördüğüm ilk rüyalar.

dağlarda büyümüşüz, cv'min ilk işi çobanlık, don juan değildim belki ama güzel severdim lan. halis severdim. romantik olamasamda, çiçek miçek elimde eğreti dursa da, özel günleri unutsam da, hediye diye gidip de en kıro şeyleri alsam da severdim. lan ben babamın anamı sevdiği gibi severdim onu!

çocuğu olmuyordu, olsundu, başederdim tek erkek çocuklarından torun bekleyen aileyle de.

o kara talihimin dönüm noktasıydı, abimin acısını hafifletendi, o salak hallerine deli gibi güldüğüm, o hem destansı bir aşk hem de o aşkın yarattığı büyük sevgiydi.

herkes kandırır, bir o kandırmazdı, herkez ağlatır, bir o ağlatmazdı, herkes aldatır, bir o aldatmazdı!

ölüm, ölümüne güvendiğin birinin elinden olunca hele, çok koyuyormuş be abi.

saat gecenin üçü olmuş, beş mesajı dön dön oku. çıldır dur, ağlayama.

ben böyle çağdaş dünyayı gibeyim, ben böyle cıvıtılmış aile mefhumunu gibeyim, gece gündüz entrikalı dizileri gösterenleri gibeyim, evlilik programı diye evliliğin içini boşaltanları gibeyim, eşi her gün çiçek almamış diye aldatan kadını haklı gösteren feminizm anlayışını gibeyim.

bundan sonra kadınlara miskal-i zerre kadar güvenen fatih'i gibeyim.

annemi özledim birden. annemi çok özledim. annemi çok özledim. annemi çok özledim.

sonrası ibrahim sadri:

Kan ter içinde gece

Kan ter içinde her yanım

Her yanım bu gece vurgun içinde

Kurşun yemişim, sürgün yemişim

Bu sana ilk gelişim

Vurulmuş da düşmüşüm kapına

Düşmüşüm kucağına, bu yara sıcak ana !

solumdaki ütü masasının üstüne koydum evin en keskin bıçağını. ben ne tak yiyim binler. ne tak yiyim.