beyler bu durum hakkındaki görüşleriniz

oluruna bıraaaak,her neyse geçeeer hayata zülmedip üzülmeye mi değeeer?

rahat düzenine dönmek istemen normal ama tehlikeli bunlar hep hayat dersi insana. kolaya alışma sakın zoru görmek lazım belli yaşlarda. ilk çözüm eve çıkmak, para azsa çalışmak.

Çok güzel yazmışsın panpa. Yurttan çık Kendine senin gibi düzgün insanlar bulup eve çık rahat edersin

Çok efendi lan bu çocuk, hemen de nasıl belli ediyo yazışıyla, kardeşim eve çık sen, madddiyat sıkıntıysa da part time iş bul, ortam kendiliğinden oluşur zaten, yurt köşeleri senin gibi efendiler için zor olur kardeşim, gösterdiğin saygıyı gmremezsin hiç bir zaman mesela, Allah yardımcın olsun panpa

görüşleriniz için hepinize teşekkür ederim. Adamsınız

Bana kalırsa ailenle uzun zaman görüşme ki alış en sonunda git tabi istiyosan

şeker gibi çocuk amk tarzını seviyim senin.
kıza falan takıl koştur panpa, muhabbeti aramaya çalış elbet bulacaksın.
gurbeti öğren,bir gün ailen gidecek, yani yok olacaksnız ona kendini şartlandır. artık arkadaşlarının olmadığını ve yeni arkadaşlarının olması gerektiğini kendine telkin et.

aynısı :(
arkadas ortamin cok samimi ondn kaynaklaniyo., farkli yani

oluruna bırak pnp dayan kaç yılın kalmış aq internette aban asosyalliğe devam

@9 eyvallah sağolasın.

olum anlattığın gibi biriysen senin ortam bulman daha kolay.
ben yurt dışında okuyom mesela ilk geldim sabah babamı aradım ben vaz geçtim döncem diye
ama sen 1,5 sene diyon bırak o okulu başka bi yere git ozaman

ilgilenen ve ilgilenecek olan arkadaşlar tekrar sağolun.

relax ol panpa kendini kasan insandan bi taka fayda gelmez rahat ol

teşekkürler sağolun.

edit: okumayanında canı sağolsun.

sadece bu bölümü okudum

@2 sende sağol eyvallah kardeş.

amcık yurttan ayrıl git evine orda oku

Okula başlayalı 1 sene oldu. Babamla iyi kötü bir yurda yerleştik her şey zamanla daha kötüye gitmeye başladı. Ailemi özledim geçer dedim ama her eve gidip geldiğimde ailemi ve arkadaşlarımı tekrar özler oldum. Yurtta o da arkaşdalarımla anlaşamıyorum yani ben kimsenin kalbi kırılmasın diye ne kimseye yüksek sesle bağırırım nede küfür ederim. Her şeyi alttan almaya çalışırım. Onlar uyurken odaya giriyorsam ışığı bile açmam mesela. Asıl çözemediğim konu ise 1.5 sene oldu olacak nerdeyse ama ben hala mutsuz hala evimi ve arkadaşlarımı özlüyorum. Belkide sorun bendedir tabi ama ne okulu nede yurttaki arkadaşlarımı sevemedim. Aslında beni kendi arkadaşlarımın arasında görseniz öyle güzel muhabbet ederim öyle güzel şakalar yaparım ki arkadaşlarım yanımdan ayrılmak istemezler. Herkes tarafındanda efendi esprili dürüst olarak bilinirim. Sonuç olarak en son pgibolojimde bozuldu pazartesi günü randevu aldık pgibyatrise gidecem. Biraz uzun ama vakit ayırıpp okuyanlara şimdiden teşekkür ederim. Benim derdimle ilgilendiğiniz için.

Teşekkürler sağolun.

Edit: Okumayanında canı sağolsun.