beyler bu da benim korku hikayem capsli

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma

21 nisan 1500 yılında portekizli bir gemici olan pedro alveras cabrol, hindistan'a gidiyorum zannıyla güney amerika'ya ayak bastı ve ülkeyi portekiz kralı adına zaptettiğini ilan etti. 1530 yıllarında martin alfonso de sousa liderliğindeki bir keşif gezisi esnasında, stratejik noktalar olan yerlere, rio de janerio ile bir yıl sonra da bugünkü santos şehrinin banliyosü olan sao vicente şehirlerini kurdular.:
piratiningo şehri de, 1532 yılında sao vicente yakınlarında yüksek bir bögede kuruldu. portekizlerin i̇spanya hakimiyetine girdiği 1580'den 1640 tarihine kadar brezilya bir i̇spanya sömürgesi oldu. 1640'ta portekizliler brezilya'yı tekrar ele geçirdiler. hükumet merkezi 1763'te salvador'dan rio de janerio'ya taşındı. zira burası coğrafi ve stratejik bakımdan merkez olmaya daha uygundu.
1698 yılında sao paulo'da bol miktarda altın bulundu. daha sonra iç kesimlere amazon havzasına yapılan keşif gezileri sonucu altından başka madenler de bulundu. bölgede çeşitli feodal gruplar ortaya çıktıysa da fazla yaşamayıp yeniden birlik sağlandı.
1572 yılında brezilya'yı yönetim bakımından salvador ve rio de janerio'dan ibaret olmak üzere ikiye ayıran sistem, 17. yüzyıl çeyreğine kadar devam etti. on altı ile on yedinci yüzyılda i̇spanyollar, i̇ngilizler, fransızlar ve almanlar zaman zaman bu bölgeyi ele geçirmek istedilerse de muvaffak olamadılar. 1807'de portekiz'in napolyon bonapart tarafından işgal edilmesi üzerine kral ailesi ve devletin bazı ileri gelenleri brezilya'ya kaçtılar ve ertesi sene hükumet merkezini rio de janerio'da kurdular.
bu esnada brezilya'nın nüfusu 2.500.000 olup, bunun 400.000'i beyaz 1.300.000 zenci ve 800.000'ini yerli halk teşkil ediyordu. zenciler büyük şekerkamışı çiftliklerinde ve madenlerde çalıştırılmak üzere 1538 yılında afrika'dan köle olarak getirilmişlerdi. 1819'da napolyon'un avrupa devletlerine yenilmesi üzerine portekiz kralı, yeğeni don pedro'yu, brezilya genel valisi bırakarak portekiz'e geri döndü.
1822'de portekiz parlamentosu ilk koloni statüsüne geri dönmek isteyince, brezilyalılar, don pedro jose boni facia deandrada silvan'ın liderliğinde bağımsızlık hareketlerini başlattılar ve 7 eylül 1822'de bağımsızlıklarını ilan edip, 1824'te liberal bir anayasa kabul ettiler. düzensiz savaşlardan sonra portekizliler brezilya'nın bağımsızlığını kabul etmek zorunda kaldılar. brezilya 1889 yılına kadar krallıkla idare edildi.
latin amerika'da en uzun süre krallıkla idare edilen tek ülke brezilya idi. 1831 yılında don pedro, oğlu i̇kinci don pedro'ya tahtı terk etmek zorunda bırakıldı. i̇kinci don pedro zamanında modern brezilya'nın temelleri atıldı. 1888'de 800.000 köylüye hürriyet verildi. 1889'da kansız bir darbe ile krallık idaresi yıkılarak cumhuriyet idaresi kuruldu. 1914'te siyasi birliği temin eden brezilya, bütün dünya ülkeleri tarafından tanındı. i̇stikrarsız bir ülke olup, sık sık anayasa değişiklikleri ve ihtilaller olma