beyler bu da benim hayat hikayem

@77 böl ve yönet made in china

bu o yavşaktan ayrıldıktan sonra biraz daha sakinleştim. ona tripliydim ama öyle bi bağımlılıktı ki onunla takılmadan duramıyordum. sinemaya gidelim, yemeğe gidelim, çıkışta onu evine bırakayım yanımda dursun diye yapamıcağım hiçbişey yoktu. tam bi şizofrendim. ama onun yanımda olmadığı, bana sırt çevirdiği her saniye kalbim yok oluyordu.

öyle bi bağımlılıktı ki, resmen o olmadığı zaman hiçbir şey hissedemiyordum. kalp çalmak diye bişey varsa bu oydu. akrabalarım öldüğünde bile artık hiçbir şey hissedemiyordum, evimize haciz geldiğinde bile hiçbir şey hissedemiyordum, evden taşınmak zorunda oldugumuzda da, babam ameliyat olmak zorunda kaldığında da hiçbir şey hissedemiyordum. bağımlılık beni çürütüyordu, ben ona bağımlı oluyordum resmen.

hatta bu öyle bir bağımlılıktı ki: dahi gibi bir çocuk olmama rağmen onunla beraber sözel seçmeyi göze alıyordum. sözel seçmek demek okul değiştirmek demekti. herkes benden sayısal seçmemi beklerken ben sözel seçmiştim. ancak sonradan karar değiştirip eşit ağırlığa geçecektik. işte öyle bir manyaktım ki hayatımı bi huur yüzünden gibip atabilirdim. huur demiyim ama aşığım ona.

beyler adam hikaye bitince intihar edecek.

lise1 sonuna kadar gene sevgili gibi takılmayı sürdürdük. ona ihtiyacım vardı, ve şuan kabul ediyorum ki bir köpek gibiydim. gel derse gelirdim git derse gitmezdim. yazın hiç olmadığı kadar fazla takıldık. ona bir daha asla çıkma teklif edemezdim ama onun birileriyle çıkmasını önleyebilirim diye düşünüyordum.

lise2 benim hayatımı 1 sene boyunca durduracak bir şeyi başlatacaktı. ama lise2 sonuna kadar bekliceniz binler *

neyse, aslında baktığımda ikimiz de manyakmışız. ben sayısalcı kafasına sahip olmama rağmen ea'a o ise matematiğin m'sinden anlamamasına rağmen ea'ya geçmişti. birbirimizden ayrılmamak için yapmıştık bunu. belki de ben onun gibinde değildim ama olayı romantikleştirmek istedim.

lise2 benim için çok iyi geçiyordu, onun çıkmak istediği kimse yoktu ve sürekli kavga ediyorduk. hayatımı durduracak ilk hamle benden, öldürücü olansa ondan gelecekti.

beyler adam resmen gibmiş

yazımın başında söylemiştim, yakışıklı adamdım. tek sorunum paraydı. insanlar bana aşık olurlardı ama lise hayatımı giben o kız yüzünden playboy imajım zedelenmişti.

ve yine yılbaşına yakın bir gün biz bununla kavga ettik. nedenini hatırlamıyorum ama beni öylesine gıcık etmiş ki, bana aşık olan vasat güzellikte bir huuryla hemen çıkmaya başladım. kız gibimde değildi, gibimde olan tek şey onun beni kıskanmasıydı. çatlamasını istiyordum.

ama yaptığınız planlar bazen tutmuyor. hayat öyle garip ki, kendi ellerimle sözel yerine ea'ya zütürdüğüm bu kız matematiği yapabilmek için dersaneye başlamıştı. ve dersanede ona hallenen zengin, güçlü bir yavşak vardı. işte sonumu o başlatıyordu, hayatımı o gibiyordu. bi dahaki entryde benjamin button'dan esinlenicem flashbacklerle.

rezerve

upupupupup.

eğer o tiyatroya gitmemiş olsam ona hiçbir zaman aşık olmayacaktım, klagib bahanelerimden birini uydurup bizim sınıftaki grupla takılmasam o benim gözümde bir telli olarak kalacaktı. (bu arada lise1 ortasında tellerini çıkarmıştı, işte bu yüzden talipleri artıyordu)

eğer o huur cocuguyla ilkokul arkadaşı olmasam bu kızla çıkıp çok mutlu olacaktım en azından hevesimi alacaktım.

eğer ben paşa paşa onunla birlikte sözele gitseydim, o başarısız oldugu eşit ağırlığa hiç gelmeyecekti.

eğer o eşit ağırlığa gelmeseydi dersaneye gitmek zorunda kalmayacaktı.

ve eğer o dersaneye gitmeseydi o yavşakla hiçbir zaman tanışmayacaktı.

ve eğer ben bir kavga yüzünden bana aşık olan vasat huuryla çıkmasaydım, o benden soğumayacak ve kendine yeni bir kapı aramayacaktı.

işte hayat bu kadar pamuk ipliğine bağlı. ufacık hatalarınız hayatınızı gibiyor. yukarıdakilerden birini yapmamış olsaydım bugün hayatım değişebilirdi.

@86 sanatsal yardırdın

up up

upupupupup.

bu vasat huuryla 2 ay falan çıktım, sonra benden ayrıldı. çünkü onu öylesine giblemiyordum ki, artık benden bıkmış usanmıştı. iyice loserlaşmıştım. hayatım gibiliyordu çünkü aşık oldugum tek canlı benden giderek uzaklaşıyordu.

dersanede buna yavşayan puştu ilk zamanlar ciddiye almadım. zengindi, çok ama çok zengindi. o kız da zengindi. starbucksta oturduğunda buna gül falan yollamış bi demet. kızlar böyle şeylerden hoşlanır. yine de ciddiye almıyordum çünkü o da ciddiye almıyormuş gibi davranıyordu. arada bu cocukla dalga geçip ondan soğumasını sağlamaya çalışıyordum. asıl sinir bozucu olansa tüm bunları, diğer kızla çıkarken yapıyordum ve dolayısıyla pek kontrol altında tutamıyordum hiçbir şeyi.

saat gibi planladığım hayatım ellerimin arasından kaçıyordu. ve o kız benden ayrıldığında, aşık oldugum kadın benden öylesine uzaklaşmıştı ki artık onu kontrol edemezdim. adeta içindeki bir çok şey ölmüştü benimle ilgili. ve ona sürekli sürprizler yapan bu zengin bininden etkilenmeye başlamıştı. her şey kontrolümden çıkmıştı ve ben de akışına bırakmıştım. mahvoluyordum.

yalnızca onun yanındayken bir şeyler hissedebiliyordum ve o artık yanımdan uzaklaşıyordu. ölüyordum, yaşayan ölüler gibi oluyordum. gibiliyordum adeta. ve her şeyin koptuğu o gün yaklaşmıştı.

iddia:aşk zütünü bile bile gibtirmektir
kanıt:anlatan birebir kanıttır

hiçkimseye hiçbir şey anlatamıyordum. yüreğim şişiyordu, ağrısı artık parmak uçlarımı uyuşturacak kadar kuvvetliydi. hemen sırtımla omzumun kesiştiği yerde öyle büyük acılar oluyordu ki kendime işkence ediyordum adeta. en yakın arkadaşlarım dediğim insanlar bile aslında bana yakın değildi. kendimi ailem ve arkadaşlarımdan öyle soyutlamıştım ki, o gitmeye başlayınca bomboş kalıyordum.

her şeyin sona erdiği o gün ingilizce sınavımız vardı. son ders. oturmuş okulda ingilizce çalışıyordum. sonra huurnun biri kalkıp "hoca kitapta olmaya xxx konusundan da soracakmış" dedi. onun benden uzaklaşması benim sinirimi etrafa saçmam demekti. ve sinirimi saçmak içi öğretmenler odasına gittim. öğretmene atarlandım müfredatta olmayan konuyu nasıl sorarsın diye, bu da bana karşılık verdi. olay müdüre falan taşınmadı çünkü ben bir dahiydim ve hoca benim hayatımın gibilmesini istemezd. (halbuk çoktan gibmişti)

o snirle sınıfa geri döndü. aşık olduğum o muhteşem canlı benim sırama boydan boya oturmuş arkadakilerle bir şeyler konuşuyordu.

-kalk. dedim. kalkmadı, şuraya otur, dedi. kalk dedim oraya oturucam. kalkmadı. sanki o da benle hesaplaşmak istiyordu. kolundan tuttum kalk şurdan dedim, "aman beee" diye başlayan uzun bir kavga ettik. o gün bağlarımız öyle feci kopmuştu ki hayal bile edemezdim.

2-3 gün küs kaldık, özür dileyecekmişim, dilemedim. bazen gülsün de konuşalım diye şebeklikler yapıyordum, hiç yüz vermiyordu. hazırlıktaki rolleri değişmiştik adeta, artık bana karşı hiçbir şey hissetmediğini anlamaya başlıyordum. birkaç günü daha küs geçirdik, bu artık msne girmiyordu. öğrendim ki beni msnde engellemiş. deli oldum, günlerce ağladım. beni bu kadar ufak bir kavga için bile kafasından silebilecek kadar umursamıyormuş artık. ve kalbimin kalan son parçası da yok olmuştu.

not: bu entry uzun oldu çünkü biraz ağlayarak yazdım binler, bölemem çok duygulu entry bu.

çok yavaş anlatıyosun ama bin hikayen bittikten sonra çıkışta dövücem seni yeter beeee. geldim gittim hala aynı yerdesin.

@95 teki entry yi baştan okurken adeta kriz geçirdim dıbına koyim. o güne dönebilmeyi çok isterdim hayat o kadar acımasız ki anlatamam. öyle büyük pişmanlıklar çekiyorum ki asla anlayamazsınız. mahvoluyorum dıbına koyim ölüyorum lan

şşş sakin ol reyiz anlat açılırsın şşşş sakin sakin.

@96 üstteki entryde belirttim. hiç kimseye hiçbir şeyimi anlatmadım. her şey içimde patladı, neyi nasıl anlamam gerketiğini de bu yüzden bilmiyorum. içimi dökmek için aklıma ne gelirse yazıyorum aq.

anladım panpa rahat ol, yaz ben okuyorum.