beyler bu da benim göbişim capsliiiii

bugün öğle 3 gibi babamla arabayla bi yere gidiyorduk. Yolda giderken radyodan kan ihtiyacı olduğu söylendi, hastanede yolumuz üzerindeydi. Babamla ikimizin kan grubu b pozitif, zaten tam da onu istiyorlardı.

Babama dedim gidelim bak bizim kan grubunu söyledi o da tamam dedi gittik hastaneye. Acil bölümünde dedik işte böyle böyle radyodan duyduk geldik. Tansiyonumuzu ölçüp kanımızı aldılar.

Alırken hiç bir sıkıntı olmadı gayet rahatım. Bitti yavaşça doğruldum koltuktan. Fişneli meyve suyu verdiler, onu içtik. Sonra hop hızlıca kalktım hafif başım döndü ne diye öyle kalkarsın beyne kan mı gidecek 1.86 boy var. Neyse fazla aşırı bi baş dönmesi değildi çıktık odadan.

Bi üst katta babamın tanıdığı vardı oraya gidicektik. Merdivenleri çıktım. Ulan bi gariplik var. Hafiften kulaklarım call of duty gibi çınlamaya başladı. Babama belli etmedim şimdi geçer diye. Oturduk hasta bekleme sandalyelerine adamı bekliyoruz o da doktormuş hastaya bakıyor içerde.

Ulan birden Benim kulak çınlaması azalacağı yerde artmaya başladı. Babama dedim baba galiba bayılabilirim, bayılırsam tut beni. O arada başım hafiften ağrımaya başladı kulaklar komple gitti çınlamadan başka ses duyamıyorum. Gözlerim yavaş yavaş brightness artırılmış gibi bem beyaz görmeye başladı.

O arada babam kaldırmış beni ayağa hemen çaprazdaki bi odaya zütürüyor. Orada görevli bi kadınla koluma girmişler zütüyorlar. Ama ne bişey duyuyorum ne görüyorum. Adım atıyorum ama nasıl attım hala bilmiyorum. Bi yandan da düşünüyorum ulan yoksa ölüyor muyum filan ciddiyim bakın. Ölüm böyle bir şey heralde diye düşünüyorum. Bi ara uykuya dalar gibi oldum sanırım o an bilincim kapandı. Anlık bir şeydi odaya kadar yürütmüşler koluma girip, bi sedyeye yatırmışlar. Tam yattım tekrar görüntü gelmeye başladı.

Hemen benim bacakların altına şu basamaklar olur hastade, ikili onlardan koymuşlar. Yani ayaklar tepede baş aşağıda olduğu an çınlamalar ve görüntüdeki beyazlık azalmaya başladı. Hafiften kendime gelmeye başladım. Bi süre yattım sonra doğrulup yavaşça ayağa kalktım. Babam biraz kızgındı niye kan verdin gibisinden ama şakayla karışık işte az kalsın bayılıyodum filan dedim geçiştirdik.

Yalnız beyler daha önce yaşadınız mı bilmiyorum ama sanki öteki tarafa geçiyor gibi hissettim. Sanki böyle burda yatsam başka bi tarafta kalkacaktım. Kendime geldiğim an dünyevi her şey saçma ve boş geldi 15-20dk. Yaşamın ne kadar değerli olduğunu anladım. Hatta güzel bi duyguydu ama o an babamı annemi düşünüp işte ben ölürsem onlar ne olur dedim ölmemek istedim. Yoksa çok güzel bir duyguydu.

Başınızı şişirdim. Sevgi ve saygılarımla.

Özet: kan verdikten sonra az kalsın bayılıyordum ama kısa süreli bilinç kaybı yaşadım çok ilginçti.