çok sevdiğim kız, en yakın arkadaşımı sevmişti, en yakın arkadaşım da, benim o kızı sevdiğimi bile bile onunla sevgili oldu. çok uzun süre geçti, aylar, yıllar geçti. Tarihini de hatırlarım; 15 Mayıs 2012. Bugün onların sevgili olduğunu öğrendim, bugün o kız beni hayatından çıkartmak istedi. Üniversitedeyiz, o izmir'de, ben Ankara'dayım. Elimde lisedeki haline ait fotoğrafları var, beni her yerden engellediği için şuan nasıl, nerede, kiminle bilmiyorum, belki öldü, hiçbir fikrim yok. Sesini, gülüşünü unuttum, bu ay 4. sene olacak, hâlâ seviyorum. Ölmeyi çok net düşünüyorum.

bira yoksa dertleşme yok. gibtirin gidin

Benim derdim dertsizlik amk, ne bir şeye adam akıllı sevine biliyorum, ne üzüle biliyorum, daha önce aşık olmuşluğum yok, öyle yani. Şey gibi ya, sanki ölsem kimsenin gibinde olmayacakmış gibi geliyor. Gamsızlık da değil, biliyorum, sanki biri ruhumu almış gibi. 1 aya kadar diploma için son sınava girecem hiç okuyasım yok, 2-3 ay sonra da askerlik var. intaharı sevmem, prensip meselesi, ama galiba ölmek istiyorum

saniyelerimiz dakikalarımızı saatlerimizi günlerimizi haftalarımızı aylarımızı yıllarımızı geçirdiğin bir insanı kaybetmek sevdiğini kaybetmek nasıl bir çözümü olucak

31 çekerken babamın üstüne fışkırttım

lan manita var yiyişcek yer yok