beyler birkaç dakikanızı alacağım teşekkürl

bişey değil

üniversite için dıbına kodumum istanbuluna geldim. dedemlerin yanına yerleştim. ama burada sığıntı gibiyim. içtiğim ağrı kesici bile batıyor gözlerine. evde olduğum her dakika burada istenmediğimi her şeyleriyle hissettiriyolar. gidemiyorum çünkü gidecek başka yerim yok. ana babam şehir dışındalar. bana para göndermeyi bırakın kendi karınlarını doyuramıyolar. komşudan ekmek istiyorlar. en son telefonda eve haciz geldiğini söyledi anneciğim ağlayarak. üniversite işi olunca ben tek umutları olarak istanbula geldim. geldim ama okuduğum bölüm inanılmaz taktan. bi gib olacağım yok yani. üzülmesinler diye onlara biraz abartarak söyledim. bu bölüme razı oldum çünkü artık başka şansım kalmamıştı. bir yerden bir yol tutturmam gerekiyordu artık. ya nasip diyerek geldim istanbula. belki bi kısmet çıkar hayır vardır bu işte de diye...

dedim ya evde sığıntı gibiyim. önüme koydukları bir tabak yemeği çok görüyorlar. çamaşırlarımı lavaboda elimde yıkıyorum geceleri herkes yattıktan sonra. soğuk sudan ellerim çatladı. gariban ana babam sanıyorlar ki burada rahatım yerinde. telefonda ağlıyorlar. daha da üzülmesinler diye rol yapıyorum ben de. rahatmışım gibi davranıyorum. eskiye eskiye hiç giysim kalmadı. buraya bir sırt çantası ile geldim. içindekileri de yazayım size.

herkes gibi biz de

http://inciswf.com/109229giblemiyoruz.swf

iki adet roman var. üç beş parça çamaşır ve çorap, bi tane uzun kollu penye, bi boğazlı kazak, bi pantolon. bi de delik deşik bir sweat. aslında giysilerimin hepsi delik deşik. lime lime dağılıyorlar. dirsek yerleri şeffaflaşmış. pantolon desen yırtıldı yırtılacak. üzerimde de bir mont var işte. ayakta da postallar. başka hiçbir şeyim yok. ha bi de bunu yazdığım emektar laptop işte. ikinci el almıştım azıcık birikimimle. bi de eski model bir cep telefonum var. o da ne olur ne olmaz ihtiyacın olur diyerek babacığım son parasıyla almıştı.

okulda arkadaşlar giysilerimle dalga geçiyorlar. senin başka şeyin yok mu diyorlar. yok dıbına koduklarım, yok cibiliyetini gibtiklerim yok işte. ben istemiyor muyum sizin gibi giyinmek. hep aynı şeyleri giydiğim için pis gözüyle bakıyorlar. kimse yanıma yaklaşmıyor. amfilerde hep en arkalardayım. okula hiç gidesim yok. hem okuduğum bölümden hem oradaki insanlardan hem de yürüyüş yolundan nefret ediyorum. otobüse binecek param yok. mecburen yürüyorum. gibe gibe yürüyorum. yürümeyip ne yapacağım ki.

iş bulamıyorum çünkü okulumun saatleri uymuyor. bir de ben her işi yapabilecek biri değilim. anca resim çizebiliyorum. onun için de bana para verebilecek kimse yok. intiharı ciddi ciddi bir seçenek olarak düşünüyorum. çünkü içinde bulunduğum şartlar çok anlamsız geliyor. hiçbir şey olacağım yok. hayatımın daha iyiye gideceği yok. yarın pazartesi ve yine okula yürüyeceğim. benim için hiçbir şey ifade etmeyen ve anlamadığım şeyler dinleyip eve geri yürüyeceğim. yürü yürü ebem gibildi beyler öyle böyle değil.

@7 panpa babanın ananın ellerinden öperim

de

koca istanbulda part time yokmu çalışacağın bir iş felan

yada burs imkanında mı yok be panpa

yağmurlu havada azıcık yürüsem postallar hemen su alıyor. ki yürüdüğüm yok az buz değil. sağlıksız beslenerek ve bunca yürüyerek bit kadar kaldım zayıfladım. bu sabah hiç giysin kalmamış sana bişeyler almak lazım artık dediler. şaşırdım başta amk yanlış duydum sandım. ama baktım ciddi ciddi konuşuyolar bana giysi alacaklar. çıktık. sevecen adamım amk hemen ısındım bizimkilere. unuttum her şeyi, sevdim yine. güldüm falan. bekliyorum ki en azından pazara falan gideceğiz. belki bir sürpriz olur da taktan da olsa bir dükkana gireriz diyorum. altı üstü bir pantolon diyorum. gide gide topkapıda bi bit pazarı gibi bi yere gittik beyler. oradan 3 liraya sigara yanıklı gri bir kumaş pantolon aldılar kalın. dede pantolonu. ve döndük. yarın onu giyip okula gitmeye utanıyorum. epey bol ve büyük bir şey bana. fil derisi giymiş gibi olacağım herhalde. hayatta yapmadığım şeyleri de yapmak varmış kaderde amk. insanın kibri kırılıyor işte bir şekilde. beğenmem giymem diyemiyorsun. hayat gibe gibe giymeye mecbur ediyor adamı.

reserved. patlar bu hikaye .

lan bu yazdıklarında ciddiysen hüngür hüngür aglıyorum su anda amk

@11 ammına koyım içim karardı yeter be panpa

@10 okulumun saatlerini söyleyince hemen hıı bize uymuyor ama o saatler diyorlar panpa. burs murs da bilmiyorduk kimse elimizden tutmadı zamanında anlatmadı, kaçırdık o işleri. okulumu sevmiyorum bölümümü sevmiyorum çevremi sevmiyorum. çoğu zaman gitmek istemiyorum ve gitmiyorum. böyle böyle ilk sene kaldım zaten. kalanlara da burs vermiyorlar. başarısız öğrenci deyip giblemiyolar... bu sene ne yapıp edip geçeceğim ama. başka şansım yok.

yok mu sülalende varlıklı birileri be panpa?

@15 panpa istemediğin sevmediğin bi gib olamayacağın bölümde ne işin var peki?

bırak amk gir bi işe ve adam gibi bir bölüme hazırlan bu arada.

okuduğun bölüm gibik bölümse istediğin kadar o üniyi sev bi gibime yaramazki

vay dıbına koyim içim parçalandı lan gece gece

yaz dıbına kodumun fakiri yaz.. giberim böyle dünyayı yaz okuyorum..ver isyan bayrağını bana sen yaz

beyler insanların size çöpmüşsünüz gibi bakması, burun kıvırması nasıl bir şeydir bilemezsiniz... giysilerinizle yargılaması, düşüncelerinize bakmaması. çünkü düşündüğünüzü dinlemesi için ilk önce o giysi sınavından geçip konuşmaya yanaşmanız gerekir. burada ise öyle bir şey yok. internette kimsenin giysileri görünmüyor. o yüzden herkes eşit olarak okunuyor düşünceleri. internete de yan apartmandaki şifresiz wirelesstan giriyorum haa. yoksa nereye amk ne interneti... modei kapattıklarında kalıyorum öyle.

@16 var panpa da ilgilenen yok. öyle insanlar ki hiçbiri giblemez amk. yanlarında kaldığım dedemler bile hastayım ölüyorum desem ilaç içirmiyolar. sürünüyorum resmen.

@17 askerlik gelmiş dayanmış kapıya panpa. bir yandan askerler çekiştiriyor gel diye. bir yandan okul. bir yandan aile. parasızlık, açlık. üzerimdeki sorumluluk büyük. gibtirip gitmek istiyorum hepsine gibtiri çekmek istiyorum. hiçbiri istediğini alamasın istiyorum bir sefercik... bunun da tek yolu ölmek gibi duruyo şimdilik.