beyler bir hikayem var ama öyle değil

Beyler ciddi hikayem var ama öyle böyle değil eğer korkmazsanız yeterli olursanız anlatıcam

Yetmez upla

Tek seferde anlatıcam kormayın sadece kopyala yapıştır olucak beklemiyceksiniz binler sadece çoğalın

20 de anlatıcam tek sefer kasmadan gece hikayesi altına sıçan gelmsin

neyse onda yeter en azından başlıyım

gözüme giren ter damlaları arasında açtım gözlerimi yine, korkuyla etrafa bakıyordum kalp atışlarım hızlanmıştı. kalkıp yatağımın yanında duran gece lambamı açtım her zamanki kabuslar gibiydi bu da.uyandığımda ne birini hatırlıyor ne de düşünebiliyordum. yatağın kenarında oturup büyük evin sessizliğini dinledim bir süre. saat en fazla 3 belki de 4 olmalıydı. tekrar yattım ama bu sefer huzursuzlukla.

karanlığın beni içine çekip rüyalar alemine atmasına izin verdim o kadar rahatlamış bir duyguydu ki bu. her şey sadece bir anda oldu o kadar sert ve güçlü sarsıldı ki her şey her şey üzerime çöktü sanki. artık o rahatlamış duygu yoktu gördüğüm şeyler gözlerime işkence ediyordu uçsuz bucaksız karanlık aynı zamanda da kızıl bir meydan vardı. yürümeye başladım ne arkama bakıcak cesaretim vardı artık ne de bir adım bile duraksıyacak. saatlerce yürümüş olmalıyım ama hala bir adım bile yol almış gibi hissedemiyordum sanki büyük bir çölde yürümeye benziyordu ama bu çöl kumdan değil karanlık ve kızıl taşlardan yapılmıştı. biraz yolun yukarı doğru tırmandığını fark ettim. hala yürüyordum basit bir tahminle 5-6 saattir yürüyorumdur ama ne yoruldum ne de cesaretim geri geldi. artık yolun sonuna gelmiştim belkide son birkaç metreyi de yürüyüp tepeden aşağı bakabildim. o an vücudumdaki bütün kan çekildi hissizleştim. ne korku kaldı ne de hiç bir şey bu korkudan başka bir şeydi. dönüp sonsuzluğa doğru koşmak istemek ama bunun işe yaramıycağını bilmek. emin değildim. gözlerimi bir anda açtım açtım yorganı o kadar sıkı kavramışım ki avuçlarım bembeyazdı geriye yaslanıp kalktım oturdum yatakta.bu seferki kabusu çok net hatırlıyordum gerçeklerden hatıraydı sanki.her şeyi bir yana bırakıp kendimi duşa attım. kendime gelmem 20 dakikamı aldı soğuk duşun altında titreyerek çıktım havluma sarılıp odama gittim o yatağa.bir an yatağımın üstündeki rüya avcısı dikkatimi çekti ekgib gibiydi ışığı açıp yaklaştım. tüylerden bir tanesi yoktu aslında yok değil yanmıştı. gördüklerimden emin olmak beni biraz daha korkutmuştu uyumak istemiyordum yine zaten saat sabaha geliyordu. aşağı inip bir şeyler atıştırıp televizyon izledim sadece uyumamak için tek çaremdi.

@22 artistik yapma bin gibtir git o vakit ürkme

ertesi akşam uyumak için tekrar yatağıma yattım çalışmaktan çok yorulmuştum bütün gün otursamda başım ağrıyabiliyordu. rüya avcısı hala astığım yerde yatağımın üstünde duruyordu. dün tek tüyünün yandığı şekilde tabi. yattıktan sonra hemen uyudum yine yorgunluk beni esir almıştı. rüyalar alemine yavaşça savruldum yeniden. bu sefer neler olabileceği düşünmek bile istemiyordum sadece uyumalıydım.ne yazık ki bana artık rahat uyku yoktu. rüyalardan yine o kabusa geçtim bu sefer daha rahattım gördüklerimin farkındaydım sadece nereye kadar ilerlememe yeterdi bu cesaret emin değildim yolun sonuna kadar o tepeye kadar yürüdüm hiç duraksamadan. yine oraya geldiğimde yine aynı manzaraydı insanlara benzetmiş kendini garip yaratıklar vardı ne neresi olduğu belliydi ne de bu yaratıkların ne olduğunu biliyordum. kimisi ellerinin üzerinde 4 ayaklılar gibi hareket ediyordu kimisi insanlar gibi iki ayağının üzerindeydi ama o kadar biçimsizdiler ki ne olduğunu anlamak mümkün değildi. kalbim tekrar hızlandı çarpmaya başladı durduramıyordum içimdeki korkuyu ne kadar kendime hakim olmak istesemde.

@27 gibtir git yat diyom yarın okulun yok mu liseli

tamam mı devam mı binler

@31 arama entry'ler x
kedi giben kopek
üçüküncü nesil inci sözlük yazar (ayrıca amık)

hemen hepsi kamburdu bazılarının kemikleri gözüküyor derilerine yapışmıştı bazılarıysa omuzları çok geniş bacakları ince ve kamburdu neler gördüğümü bilmiyordum. yüzlerinde bazılarının insan derisine benzer şeyler vardı yapıştırılmış gibi duran. yüzleri simetrik olarak insan yüzü gibiydi belkide sadece andırıyordu çünkü deriler sarkmış ne olduğu belli olmuyordu. korkuma hakim olmaya çalışıp aşağı bir iki adım attım hiçbiri o terk edilmiş kızıl karanlık şehirde belki de küçük köy demeliyim bana dönüp bakmadı bile belki de fark edilmedim. sadece aşağı indikçe çok daha ürkütücü geldi bu şehir bana üstten bir güneşle değil de topraktan taşlardan çıkan kızıl ışıkla aydınlanıyorlardı sanki. eğer bu şeyler buranın halkıysa ne olmuştu burası neresiydi ve belki de en önemlisi ne işim vardı. tepeden aşağı düşmeye başladım.

@36 sus üçüküncü liseli hem laf atıyor hem kendini ifşa ettiriyor anan baban yok mu uyu lan artık

neyse uzatmıycam zaten gece vakti

gözlerimi yine karanlık odamda açtım.bu sefer o kadar kötü hissetmiyordum. yinede korkmadığımı söyleyemezdim. i̇ki gece üst üste aynı rüyayı görmek bile yeterince kötüydü ne olduğunu anlamadan bide bu kadar garipse. yine soğuk duşun altında kendime gelmeye çalışıyordum. soğuğun altında aklıma rüya avcısı geldi acaba yine yanmış mıdır bir tüyü daha. aceleyle havluma sarılıp odama koşar adım gittim. baktığım rüya avcısının bir tüyü daha yanmıştı yastığımın üstünde sadece biraz kül bırakmıştı. artık ne olduğunu anlayamıyordum korkmakla ne olduğunu anlayamıyordum. yine uykusuz bir gece geçirmiştim sabah olup işe geri dönene kadar. kafam o kadar dalgındı ki hiç bir şeye konsantre olamıyordum. zaman zaman terliyordum hastaydım belki de bu belki sorularımın yanıtıdır diye düşünmeye başladım. eve dönüp rahat bir uyku çekecektim bu gece her şeyin hastalıktan olduğunu düşünmeye başlamıştım iyice.eve geldiğimde saat 9 u gösteriyordu ama o kadar kötü hissediyordum ki hemen yatağıma çıktım. yastığıma kafamı koyduğum anda uyumuşum gün içinde ne kadar tüyün yandığını göremedim çünkü bakmıyordum bile kalansa sadece tek bir tüydü bu gece o da yanacaktı son gece ya o tarafta ya bu taraftaydı

tepenin altında aşağıda açtım gözlerimi aynı manzarada aynı korkmuşlukla şehrin girişinde gibiydim ürkütücü karanlık kızıl şehrin. yürümeye devam ettim kendime hakim olup sadece şehrin ilerlerinde birkaç tane bu yaratıklardan görüyordum ilerlemeye devam ettim şehrin sokaklarındaydım artık evleri görüyordum yolları görüyordum. i̇lkel yolları ve evleri. kimseyi görmemek beni biraz endişelendirmişti açıkçası.bir kaç evin pencerelerinin çarpılarak kapandığını duydum rüzgardan derdim ama burada bir toz zerresini havalandırabilecek kadar bile rüzgar esmiyordu.bir kaç çekilen derimsi (yada bana öyle geldi) kahverengi perde gibi şeyler gördüm. artık içimdeki korku yerini meraka bırakıyordu. bir süre daha yürüdüm sağıma soluma bakıp duruyordum nerelerdeydiler ki. arkamdan beni donduran bir kemik el omzundan kavradı üzerinde birkaç kat deri vardı sadece. durduğum yerde döndüm insanımsı yüzü parça parça insan derileriyle kaplıydı. tepki veremedim bütün mimiklerim yüzüm kollarım dondu dizlerimin bağı çözüldü olduğum yere düşüp bayıldım omzumdaki el gevşerken. gözlerimi açtığımdaysa bilmediğim bir dilde bir şeyler mırıldanılıyordu bilmiyordum ama anlayabiliyordum. sanki hep bildiğim ama konuşmadığım bir dil gibi. i̇nsanlık tarihinden belki de her şeyin tarihinden daha eski bir dildi b

gözlerim tavana bakıyordu etrafımdaki her şey yıkık dökük ve kötü kokuyordu bulunduğum yer.bir kaç cümleyi zorlukla duyabiliyordum yakındalardı ama çokta bağırmıyorlardı. yattığım yerden kalkamıyacağımı hissediyordum. kıpırdamayıp sadece dinledim. konuştukları şey benim daha da çok ürpermeme neden oldu. konuştukları şey benim ne kadar çirkin olduğum ve çok pis koktuğumdu. nerdeydim ben böyle. benden korkmalarının sebebi bu olmalıydı şehre ilk düştüğümde ilk yollarında yürüdüğümde. kapanan kapılar pencereler bundan olmalıydı sadece anlamsızdı bu.bir kaç dakika geçmeden içeri girmeye başladılar başıma toplandılar anca oturduğum yerde doğruldum hala çok korkuyordum ne olduğunu anlayamadan oturdum o korkunç yüzlere bakıyordum bazılarının yüz olmadığını bile söyleyebilirim derilere kemiklere tutturulmuş göze benzer bembeyaz küçük küreler ağza benzer çizikler buruna benzer oyuklar. onlara baktıkça bana iğrenen şekilde baktıklarını anladım kimi küçük yaratıklar yanıma kadar gelip dokunup kaçıyorlardı. yüzlerini inceledim dakikalarca en sonunda büyük olanlardan bir tanesi neden burada olduğumu sordu anlıyordum sadece konuşamıyordum. solumdakilerden bir iki yaratık bana baktı üzgün mimiklerle(yada benim verdiğim anlamıyla) en son duyduğum şey ise ne kadar çirkin bir yaratık olsan da burada kalabilirsin bizimle oldu.

rüya avcısının son tüyü yandı ve külleri bembeyaz buz gibi yüzüme serpildi.bir daha hiç açılmayacak gözlerime kapandı sadece hissetmiyordum bundan sonrada hissetmeyecektim.

Yeter size bu kadar edebiyat binler