beyler bir hikayem var ama öyle değil

bu kafa neyin kafası amk?

@31 arama entry'ler x
kedi giben kopek
üçüküncü nesil inci sözlük yazar (ayrıca amık)

@31 harbi boşalıyon mu lan vay babayn
@30 anlat sen bin

@4 şukuuu

@28 sallama bile olsa boşalıyoruz bin
@29 ruyanizhayrolsun
üçüküncü nesil inci sözlük yazarı

tamam mı devam mı binler

@27 gibtir git yat diyom yarın okulun yok mu liseli

@22 bırakta anlatsın bin o sallama gibiş hikayelerinden iyidir amk.

@24 o vakit ürkme ne lan yarraamm?

ertesi akşam uyumak için tekrar yatağıma yattım çalışmaktan çok yorulmuştum bütün gün otursamda başım ağrıyabiliyordu. rüya avcısı hala astığım yerde yatağımın üstünde duruyordu. dün tek tüyünün yandığı şekilde tabi. yattıktan sonra hemen uyudum yine yorgunluk beni esir almıştı. rüyalar alemine yavaşça savruldum yeniden. bu sefer neler olabileceği düşünmek bile istemiyordum sadece uyumalıydım.ne yazık ki bana artık rahat uyku yoktu. rüyalardan yine o kabusa geçtim bu sefer daha rahattım gördüklerimin farkındaydım sadece nereye kadar ilerlememe yeterdi bu cesaret emin değildim yolun sonuna kadar o tepeye kadar yürüdüm hiç duraksamadan. yine oraya geldiğimde yine aynı manzaraydı insanlara benzetmiş kendini garip yaratıklar vardı ne neresi olduğu belliydi ne de bu yaratıkların ne olduğunu biliyordum. kimisi ellerinin üzerinde 4 ayaklılar gibi hareket ediyordu kimisi insanlar gibi iki ayağının üzerindeydi ama o kadar biçimsizdiler ki ne olduğunu anlamak mümkün değildi. kalbim tekrar hızlandı çarpmaya başladı durduramıyordum içimdeki korkuyu ne kadar kendime hakim olmak istesemde.

hemen hepsi kamburdu bazılarının kemikleri gözüküyor derilerine yapışmıştı bazılarıysa omuzları çok geniş bacakları ince ve kamburdu neler gördüğümü bilmiyordum. yüzlerinde bazılarının insan derisine benzer şeyler vardı yapıştırılmış gibi duran. yüzleri simetrik olarak insan yüzü gibiydi belkide sadece andırıyordu çünkü deriler sarkmış ne olduğu belli olmuyordu. korkuma hakim olmaya çalışıp aşağı bir iki adım attım hiçbiri o terk edilmiş kızıl karanlık şehirde belki de küçük köy demeliyim bana dönüp bakmadı bile belki de fark edilmedim. sadece aşağı indikçe çok daha ürkütücü geldi bu şehir bana üstten bir güneşle değil de topraktan taşlardan çıkan kızıl ışıkla aydınlanıyorlardı sanki. eğer bu şeyler buranın halkıysa ne olmuştu burası neresiydi ve belki de en önemlisi ne işim vardı. tepeden aşağı düşmeye başladım.

gibicem ebenizi 2 liseli toplanmış grup yapıp hikaye anlatıyosunuz birbirinize amk

@36 sus üçüküncü liseli hem laf atıyor hem kendini ifşa ettiriyor anan baban yok mu uyu lan artık

@44 hikaye benim bin anlaman sen

saol bin seviyeyi yükselttin baya...

am züt meme

40. (ruyanizhayrolsun, 24.08.2010 03:10)
41. (ruyanizhayrolsun, 24.08.2010 03:11)

nerden copy paste yaptın amk

Yeter size bu kadar edebiyat binler

rüya avcısının son tüyü yandı ve külleri bembeyaz buz gibi yüzüme serpildi.bir daha hiç açılmayacak gözlerime kapandı sadece hissetmiyordum bundan sonrada hissetmeyecektim.

gözlerim tavana bakıyordu etrafımdaki her şey yıkık dökük ve kötü kokuyordu bulunduğum yer.bir kaç cümleyi zorlukla duyabiliyordum yakındalardı ama çokta bağırmıyorlardı. yattığım yerden kalkamıyacağımı hissediyordum. kıpırdamayıp sadece dinledim. konuştukları şey benim daha da çok ürpermeme neden oldu. konuştukları şey benim ne kadar çirkin olduğum ve çok pis koktuğumdu. nerdeydim ben böyle. benden korkmalarının sebebi bu olmalıydı şehre ilk düştüğümde ilk yollarında yürüdüğümde. kapanan kapılar pencereler bundan olmalıydı sadece anlamsızdı bu.bir kaç dakika geçmeden içeri girmeye başladılar başıma toplandılar anca oturduğum yerde doğruldum hala çok korkuyordum ne olduğunu anlayamadan oturdum o korkunç yüzlere bakıyordum bazılarının yüz olmadığını bile söyleyebilirim derilere kemiklere tutturulmuş göze benzer bembeyaz küçük küreler ağza benzer çizikler buruna benzer oyuklar. onlara baktıkça bana iğrenen şekilde baktıklarını anladım kimi küçük yaratıklar yanıma kadar gelip dokunup kaçıyorlardı. yüzlerini inceledim dakikalarca en sonunda büyük olanlardan bir tanesi neden burada olduğumu sordu anlıyordum sadece konuşamıyordum. solumdakilerden bir iki yaratık bana baktı üzgün mimiklerle(yada benim verdiğim anlamıyla) en son duyduğum şey ise ne kadar çirkin bir yaratık olsan da burada kalabilirsin bizimle oldu.

tepenin altında aşağıda açtım gözlerimi aynı manzarada aynı korkmuşlukla şehrin girişinde gibiydim ürkütücü karanlık kızıl şehrin. yürümeye devam ettim kendime hakim olup sadece şehrin ilerlerinde birkaç tane bu yaratıklardan görüyordum ilerlemeye devam ettim şehrin sokaklarındaydım artık evleri görüyordum yolları görüyordum. i̇lkel yolları ve evleri. kimseyi görmemek beni biraz endişelendirmişti açıkçası.bir kaç evin pencerelerinin çarpılarak kapandığını duydum rüzgardan derdim ama burada bir toz zerresini havalandırabilecek kadar bile rüzgar esmiyordu.bir kaç çekilen derimsi (yada bana öyle geldi) kahverengi perde gibi şeyler gördüm. artık içimdeki korku yerini meraka bırakıyordu. bir süre daha yürüdüm sağıma soluma bakıp duruyordum nerelerdeydiler ki. arkamdan beni donduran bir kemik el omzundan kavradı üzerinde birkaç kat deri vardı sadece. durduğum yerde döndüm insanımsı yüzü parça parça insan derileriyle kaplıydı. tepki veremedim bütün mimiklerim yüzüm kollarım dondu dizlerimin bağı çözüldü olduğum yere düşüp bayıldım omzumdaki el gevşerken. gözlerimi açtığımdaysa bilmediğim bir dilde bir şeyler mırıldanılıyordu bilmiyordum ama anlayabiliyordum. sanki hep bildiğim ama konuşmadığım bir dil gibi. i̇nsanlık tarihinden belki de her şeyin tarihinden daha eski bir dildi b