beyler bi kızı 3 yıl takip ettim anlatıyorum

lise son dan üni 2 ye uzanan bir hikaye. başlıyorum

evvet, lise son sınıftan başlayalım bakalım anlatmaya yaşam öykümüzü..

öncelikle nasıl bir çocuktum, kısaca anlatayım.

genel olarak baktığınızda hafif çekingen bir karakterim vardı. lise sona gelmeden önce kız arkadaşlarım olmuştu tabi ki, çok ağır bir asosyallikten bahsetmiyorum zaten. ama hiç bir zaman aşırı derecede atak bir ergen olamadım. çok şeyler kaybettim bunun yüzünden.

kışın ortalarıydı. şu yarıyıl dalgası gelip çatmıştı. karneler dağıtıldı, derslerim çok kötü değildi. bir kaç kırık vardı, o kadar. 1-2 haftalık tatilin ardından, yeniden okula başlamıştık...

sabah oldu, elimi yüzümü yıkadım, giyindim, saçlarımı hallettim, dışarı çıkıp servisi beklemeye başladım.

servis geldiğinde yine her zamanki gibi, en arkada bir yerlere oturuverdim arkadaşlarım da vardı orada. sohbet muhabbet derken, yeni kız ı konuşmaya başladık.

@8 kayseri *

şaka lan ilerde ifşa edicem onu kayseri değil hadi onu söyliyim bari

hafif uzun boylu, siyah saçlı, güzel de bir kızdı bu. omuzları hafiften genişti, belli, sporcuydu. yüzmeyle uğraşmış gibi bir havası vardı en azından.

kıza doğru baknaları da görüyordum, bildiğin kızı kesiyorlardı. demkki güzel bir şeye benziyordu. dediğim gibi, ayağa kalktığında akrasından birazcık izleyebilme fırsatım olmuştu onu.

yeni kızı gözüme kestirmiştim ne yalan söyliyim. fiziği falan çok hoşuma gitmişti. sesini falan duyuyordum ara sıra.

bizim elemanlardan selçuk'a sordum kızın albenisi var mıdır, nasıldır, yüzü falan güzel mi.

taş dedi selçuk, bildiğin taş.

iyice merak ettim tabi kızı beyler, bir an önce yüzünü görmek istiyordum. kimseyle de konuşmuyordu ki, kafamda oluşan profille kıyaslıyım onun yüzünü..

okula gelene kadar, bizim elemanlarla muhabbet döndürmeye devam ettik. o 1-2 hafta içinde neler yaptığımızı, neler ettiğimizi, nereyi kazanıcaz lan biz i konuştuk konuştuk durduk.

ilk gün heyecanı gibi birşeydi aslında hissettiğimiz. sonuçta üni yolcusuyduk hepimiz. o sıkıntılı sınav öncesi geceleri falan hep. kötüydü yani.

yavaş yavaş okula gelmeye başladık, servis yavaşladı işte, ayağa kalkındık hepimiz.

garip bir heyecanla o kızı görmeyi bekliyordum. bu fizik, nasıl bir surata bedenlik ediyordu acaba?

o at kuyruğu siyah saçlar, nasıl bir suratın hemen arkasına iliştirlmişti?

dikkatli dikkatli kızı kesmeye başladım arkadan. hızlıca bir hamleyle de iyice bitiştim yanına. sırayla ilerliyoruz ya, ben de hemen arkasında, kurulabilecek olası bir muhabbetin fırsatını kolluyordum.

hafif itiş kakışla beraber indik servisten, ben ona kilitlenmişken, o arkasına baktı. yüzünü gördüğüm an, etkilendim zaten. dayanamadım, çok güzeldi. şöyle çok kısa bir süre bakakaldım suratına avanak gibi. o da bana baktı o kısa süre zarfında.

neyse, aldırış etmiyim deyip, ilerlemeye devam ettik okula doğru.

klagib konuşmalar, artık son senenin de vermiş olduğu aidiyetsizlik duygusuyla beraber, sınıflarımıza geçtik.

ne vardı benim aklımda? tabi ki yeni kız'ın oturacağı yer. benim yanım olmalıydı o.

peki benim yanımda kim oturuyordu? kağan. çok yakın arkadaşımdı, onu bir kerekte kovmak hiç içimden gelmiyordu. yapmazdım da zaten, merak için en yakın arkadaşımı mı kovacaktım? hemen aklımdan geçenleri unutmak için çabaladım.

yeni kız, muhtemelen sıra almak için gitmişti, yoktu çünkü. ortalarda gözükmüyordu. bizim sınıfta değilmiydi yoksa? selçuk bini yalan mı atmıştı sayısala geldi ganga diyerek?

hayır hayır, bu düşüncelerime cevap olarak, bir kıza göre rahatça taşıdığı sırayla beraber, sınıfta beliriverdi.

tekrar bakıştık yavaşça, o da kaçamak bakışlarla sık sık bakıyordu bana. bana bakıyor mu diye heralde. hafif öküz gibi bakmıştım çünkü, kabul ediyorum.

bakmayı kesmedim ki, birşeyler anlasın da yanlarıma bir yere doğru otursun. ama öyle olmadı işte, ben en arka cam kenarında oturuken, o bana paralel en sol en arka duvarın dibine yerleşti. sırasına oturduktan sonra, tekrar bana baktı, ben hafif mal olmuşlukla beraber çektim gözlerimi ondan, önüme bakmaya başladım.

sonra kağan geldi, kardeşim benim. baya da özlemiştim bini ha. oturduk başladık kahkahalı muhabbetimize. o anlattı ben dinledim, ben anlattım o dinledi, sonra diğer arkadaşlar geldi, şöyle 4-5 sap oturduk, gene eski klagib taşak muhabbetimizi çevirmeye başladık. birbirimizle dalga geçmeler, yan sıralardaki kızlara laf atmalar, arada sırada ciddileşip harbi harbi napıyoruz lan biz kafasına girmeler falan derken, pişti atarken bulduk kendimizi.

tamam, itiraf ediyorum, o tokatlı olanından oynadık. hani kral kimde miydi neydi onun adı. o dıbına kodumun oyunu yüzünden, ilk gün şamar oğlanına dönmüştüm amk.

bana komplo kurmuştu galiba pekekentler, ilk örgütleyen kazanıyordu işte. keşke ben örgütleseydim onları da bir kişiyi tokat manyağı yapsaydık, o ben olmasaydım.

gibtimin oyunu yüzünden kıza da rezil olmuştuk amk. ergenliğimiz çıktı ortaya hafiften. bu gibik oyunun adı bundan böyle gibik kral nerde anan olsun dıbına koyim ya.

biz 4-5 sap taşak muhabbetine devam ederken ezgierin de kapıdan girdiğini görünce, hemen onlara sarmaya başladık bu sefer. ilk gün gibicliğiyle, tatlı tatlı taşak geçtik saçlarıyla başlarıyla. iyi anlaşıyorduk lan biz bu ezgilerle.

biz olduk mu 8 kişilik kızlı-erkekli grup. şişşşt sessiz olun yoksa o ahlak bekçisi alır bizi hapse koyar aman diyim beyler dikkat edelim lütfen.

yeni kız da oturuyordu kendi köşesinde, arada sırada bizi seyrediyordu, en ço k ses bizden çıkıyordu tabi, dikkatini gibe gibe çekecekti mecbur.

bi ara dayanamadım lan orda öyle mal gibi insanları seyretmesine. arada sırada göz göze geliyorduk, başlarda beni giblememişti ya hani sırasını benim yakınlarıma koymamıştı, onu unutup yanımıza çağırmak istiyordum. ne biliyim amk tatlı bir şeye benziyordu.

dedim arkadaşlara hafif sessizce, gelin şu kıza bir hoşgeldin diyelim falan diye, tabi bizim kızlarda da hafif bir dışlama, hafif bir kıskançlık egoalrı var, mırın kırın ettiler ama ikna ettim bi şekilde.

hep beraber kalkındık huurra kızın yanına. bizim yavşak elemanlar sırıta sırıta, hafif de cıvık şekilde merhabalarını serdiler kızın önüne. hatta o anlarda acayip bir anı da yaşadık lan ahahaha anlatayım onu da amk hatırladıkça gülerim

bizim trakyalı arakdaş var haşmet diye bi çocuk, tam şopar adam. siyah değil ama, aksine beyaz tenli sarışın, boncuk gibi çocuk amk. gittik kızın yanına işte, bu oşgeldin bre yeni kız dedi, biz güldük işe, yeni kız da güldü. buydu benim en çok güldüğüm anı. evet. mizah seviyem bu benim amk. ama o an hakkaten çok komik olmuştu lan kahkahalara boğulmuştum lan öyle böyle değil

evet, sohbeti kurmanın zamanı gelmişti bu hoşgeldinlerin, ya da 'ojgeldin' lerin ardından.
adı, ezgiymiş bununda. bizim ezgi, adını duyar duymaz bir hayal kırıklığına uğradı resmen. hani şu pişti olma durumu gibi birşey.
dediğim gibi, bizim kızlar hafif soğuk davranıyorlardı, böyle samimiyetsiz gülümsemeler, biz seni dışlıycaz der gibi. toparlaması güç sorular soracaklar diye korkuyordum, daha kızı ilk günden rezil ederler falan diye.

zaten bizim kızlar böyle milletle taşak geçmesini falan çok severlerdi, böyle bildiğin laf sokmaktan bahsediyorum. aşağılamaktan bahsediyorum. hadi biz kendi içimizde eğlencesine laf sokuyorduk birbirimize de, onların yabancılara karşı yaptıkları pek hoş şeyler değildi.

neyse, küçük tanışma faslından sonra, kızı kendi grubumuzun olduğu tarafa doğru davet ettik. ilk bi kaç kez kibarlığına reddetti, sonra kabul etti, taşıdı sırasını bizim olduğumuz tarafa.

daha sırasına oturmamışlar falan da vardı, onları nservis gelince sınıfta bir kaos ortamı oluştu, kızın da sırasını taşıyoruz, ben o kaostan istifade bi kaç değişiklik yaptım sıralarda, küçük oyunlarla kızı, hemen önüme oturttum.

küçük oyunlarla kızı hemen önüme oturttum bu cümle pek hoş olmadı da neyse.

yeni gelen hocanın sınıfa girmesiyle, bizim suratlarda bir şaşkınlık oluştu. hani, ilk önce hocanın fena mı iyi mi olduğuna karar vermeye çalışırsınız ya yüzüne bakarak, ben çok fenadır, bu kadın bizi feci gibecek demiştim ilk gördüğümde. hafif disiplinli bir görüntüsü vardı kadının. arada sırada eteğine gözümüz takılmadı değildi tabi, itiraf ediyim ki asılırken kurduğum hayallerimin baş mimarı olduğu zamanlar da olmuştu, ama bir patron tipi vardı kadında. disiplinli kadın işte. ingilizce hocasıydı.

ilk olarak kendimizi türkçe tanıtmamızı istedi. tanıtma sırası ezgi'ye geldi, geldiği yeri söyledi önce, nişantaş'ıydı galiba, istanbuldan. bizimkiler için yine bir laf sokma konusu çıkmıştı tabi. imalı imalı züppe damgası vurmaya çalıştılar kıza. diyalog yazmayı sevmem ama kısaca aklımda kalanlardan şöyle bir şey yazayım:

ezgi: ben nişantaşında geldim buraya

bizimkilerden ezgi: vay bu kız da çok elitmiş hani

bu ezginin yanlarından gelen samimiyetsiz kahkaha sesleri.

içimden kızı kurtarıcı bir hamle yapmak geldi ama, ne gerek var bütün sınıfa bu kızla ilgileniyorum demeye amk. gibtir ettim, o anlık umrumda değilmiş gibi bekledim sadece. gülmedim ama.

sıra bize geldi, biz tabi artık oraların hep dutlukken ki halini görmüş dedeleri olarak bi kaç espri patlatıp anlattık kendimizi. geçti gitti bizden. bizimkilerden ezgiye geldi sıra, bekledim bakalım bir contra gelecek mi yeni kız ezgiden diye ama, o oralı bile olmamaıştı. güzel bi şeydi aslında bu, kedi köpek gibi takışmaya ne gerek varı amk. ama belli ki bir gruplaşma olacaktı bu iki ezgi arasında. belki bizm grubu da etkilerdi bu. bilmiyorduk.

ziller yapılmamıştı ilk gün, genelde de yapılmazdı zaten. ilk 1-2 hafta o ziller hep ayarlanıyor dur.