beyler ben de sözlüğü bırakıyorum artık

@20 panpa konuşma öyle. her şey senin elinde. giblenmeyen bir insan olabilirsin, belirgin karakter olamayabilirsin. ama aynı anda 3 spor yapabilmişsen yine sen kendini değiştirebilirsin. zütüne zor gelmesin. sadece her insana yüzüne gülüyo diye güvenmeyeceksin. herkesi kendin gibi görmeyeceksin. kendini düşün biraz. düşünceli olmak kolaydır. biraz kendini düşün, herkese ağlama. sen ağlarken onlar gülüyor amk. sinirlendirme şimdi beni. gibicem talukatını.

@20 seni anlıyorum gibtir et boşver edebiyatı yapmıycam. kimin ne yaşadığını kendinden başkası bilemez orası aşikar. ama içini rahatlatçaksa ben de herşeyi kafaya takıyodum hacı. hiçbirşey yapmasam da boş boş bakıp kafamda komplo teorileri üretiyodum kendimce. acaba o ne demek istedi, bu şöyle mi söyledi, acaba şunu mu ima etmek istiyodu diye. sonra bi yerde kırılma noktası oldu hacı. hiçbir şeyi giblememeye başladım.

@21 yüzme, taekwondo ve futbol. haftanın 5 günü spor yapıyordum, şimdi markete inip ekmek almaya üşenir oldum;
sosyofobi başladı, telefonda tanışmadığım biriyle bile konuşamıyorum, internet bağlantım gib gibi, zar zor arıyorum ttnet'i, müşteri hizmetlerindeki karılarla bile konuşurken 10 kilo terliyorum elim ayağım birbirine dolanıyo, insan içine çıkmaya korkuyorum.
çocukluğumdan beri kız gibi yetiştirildim hep ailemin gözü önünde durdum.
"17 yaşında ve saat akşam 8'de eve gelen bir genç, eve geç geldi diye babasından dayak yedi."
okuluma, yiyeceğime, içeceğime, giyimime, kuşamıma, arkadaşlarıma ve kararlarıma karışan ebeveynler eşliğinde büyüdüm. hala daha 11'de gelsem eve "nerdeydin pekekent saat kaç oldu?" derler.
neyse gençler benim kırılgan kişiliğime uygun bir yer değil burası.
entry'mi nasıl bitireceğime karar veremedim. insan gibi, altını çiziyorum insan gibi okuyup cevap veren arkadaşlara çok teşekkür ediyorum.

dıbına koyyim canım sıkılıyo yalnızım. kimse yazmıyosa yazıyorum.

çok aşığım.

kendimi bildim bileli aşığım.onu düşünmeden bir gece uyuduysam bütün uganda cumhuriyeti beyin loblarımın arasında gezdirsin. ama söyleyemedim arkadaş. bi kere delikanlı gibi çıkıp söyleyemedim karşısına seni seviyorum lan allahsız diye. uzun süre oldu görmüyorum. ne oldu ne bitti bi fikrim yok. facebook falan da pek kullanmıyorum. bakmak da istemiyorum hiç. ama dıbını ırzını gibtimin dünyasında defalarca gereksiz insanla karşılaştım. eğer beni duyuyosan ordaki, bir daha göster bana, günde değil 5 defa 25 defa ibadet edicem sana.

@22 dışarıdan hep güçlü gözükmeyi seçtim hayatım boyunca.
"o öyle mi demiş? hah! giberim onu!"
dedim, ama zütüme bile takmadığım o insanın* her söylediği şeyin acısını hala çekiyorum ki, hayatım boyunca bu lafları duydum:
"işe yaramazsın!"
"senden adam olmaz!"
"senin gibi adamın ben ağzına sıçayım!"
"çocuk mu? aman aman istemez!"
beyler artık bu baskıyı kaldıramıyorum, babama yük oluyorum ve o bunu yüzüme çarpmakta usta. resmen "ulan ananın içine boşalan aklımı gibeyim." diyor adam, kaldıramıyorum, kal-dı-ra-mı-yoo-rum!

@23 tek çocuktum. yarış atı düşün. bin üstüme koştur veliefendide o derece.

10 yaşına kadar anasının amı ne sosyal aktivite varsa ailem soktu. resim, müzik, yüzme, basketbol, futbol(birsürü ödüllerim, konserlerim falan da oldu). gibtiritaktan bi semtte oturuyoduk da ortaokul için bi özel okulu burslu kazandım. haftasonları dershane, okul gunde 8 saat. kalan zamanlarda tübitak olimpiyatlarına hazırlanıyoruz falan. anne baba çalışıyo okuldan sonra komşulardayım dıbına koyyim. sokakta büyüdüm. ortaokul lise günde 10 saat çalışmayla geçti. 16 yaşında üniversiteye girdim. girmez olaydım...

@25 dediklerinin aynılarını ben de işittim hacı. sadece babamdan da değil arkadaşlarımdan da. dost acı söyler derler ya, söylüyor dıbına koyyim. suratıma senden bi gib olmaz dediler. ne yannanıma yaşıyosun gibi baktılar. gibledim mi? hayır. çünkü artık kendime olan inancımı bile yitirmiştim. ta ki bazı şeyler kafamda birleşinceye kadar...

@26 ben de tek çocuğum.
aslında ablam da olacakmış ama 6 aylık doğduğu için* bebekken vefat etmiş. ablam öldükten sonra 6 sene çocukları olmamış 7. senede ben doğmuşum. uyguladıkları bu korumacı politika bu yüzden diye düşünüyorum.

@27 sana sarılarak ağlamak istiyorum. :|

vay dıbına koyum... bende sorun yok lan üniversitede ayrı evimde güzel yaşıyorum amk.ama okul uzucak heralde bide 4 tane alttan ders var. benim dert ettiklerime bakın bide sizinkilere...
halime şükrettim
not:şükrettim falan diyince yanlış anlamayın amk. sizi aşağılamak manasında değil.. dinliyorum şuan hepinizi

güle güle kardeş

@29 ağla dıbına koyyim ben de ağlamak istiyorum ama şu gibtimin gözlerinden bir damla yaş gelmiyor artık. duygularımı yitirmiş vaziyetteyim. sadece ve sadece yaşamak için yaşıyorum. nedenini bilmediğim bir şekilde başkalarına olan minnetimden dolayı nefes alıyorum. deseler ki öleceksin kimse giblemeyecek, kimse göz yaşı dökmeyecek arkandan, bir dakika durmam.

@32 onu biri daha söylemişti bana;
**"her şey aynı kalacak, sadece sen alışacaksın, ve ondan sonra acı duymayacaksın."*

giblemediniz beyler.. başbaşa iyiyseniz ben kaçıyom çüüüs

@30 beterin beteri var hacı. başkalarına göre benimki de dert değil. ne güzel hayatın var neden rahatsız oluyosun diyen çok var. senin yerinde olmak isteyen binlerce insan var diyen de var. ama bana göre yannan gibi bi hayatım var dıbına sokim.

@34 elbet herkesin bir hikayesi vardır dostum. dinlemedeyim anlatacak olursan.

@34 abi ne diyeceğimi bilmiyorum kusura bakma.

@35 kapı eşiğinde başlayan muhabbet oldu bizimki panpa... bu arada crossbard acayip bunalımlı amk..olm biraz paran varsa bi tatile falan git karılarla falan belki düzelir panpa :'(

@38 10 gün antalya'ya gittim abi sabaha kadar bilgisayarda oturdum öğleden sonra 4 gibi uyanıp yarım saat havuza girmekten başka bir şey yapamadım.

seviyeyi yükseltip sıkıntıdan yazdığım bi şiiri paylaşıyorum. ne kadar yannan gibi olsa da.

purpose makes a man
what he is
thought the man
and joy makes him live
said to himself
and became the joy his purpose

any joy would cure his sadness
though itself is ilness
yet noone smiles