beyler ben de intihar edecem

hayatın dıbına koyim lan. majör depresyondayım lan ben de. okul bitecek staja gitmem lazım ama dişe dokunur hiçbigibim yaptığım yok 2 aydır. katır dozu ilaç içiyom faydası yok. mal gibi yatıyom kalkıyom hiçbişey yapasım gelmiyo. en fazla gelip burda takılıyom işte. bana kalsa şu an kesecem kendimi, ne ölmekten korkuyom ne acı çekmekten. ama ailem sevgilim falan duygusal yapıyo dıbına koyduğumun yerinde. sanki eninde sonunda ölmeyecem dıbına koyim.
dıbına koyim içimde zerre kadar yaşama isteği olsa, dert sorun çıkmaz hiçbiri zerre kadar gibimde değil, hepsini hallederim bi şekilde, o kadar güvenim var kendime. ama kolumu kaldırmaya mecalim yok binler. yaşamak istemiyorum, millet üzülmesin diye zorla yaşıyorum dıbına koyim.
50 sefer doktora gittim, bu bi hastalık, geçecek dediler, dayadılar ilaçları amk. 2 ayı geçti hiçbigibim olduğu yok. aynıyım, yaşamak istemiyorum.
bi ara bi gaz geldi, tamam lan düzelicem ben deyip, memleketten ankaraya geldim, staja devam etmeye. ama geldim geleli burda yatıyom amk, şimdi geri dön diyolar.
şöle bi bi ay daha falan bakıcam artık, daha da düzelmezse giberim ızdırabını, kesicem boynumu.

sevdim lan sizi ben de. soktumunun dünyası belki zorluyo sizi de, delikanlı gibi çat çat konuşamıyosunuz her yerde. ama buraya gelip delikanlı gibi yazıyosunuz her şeyi, züt ayağı yok, muallaklik yok. hepiniz gözleri parlayan binlersiniz lan, benim bi zamanlar olduğum gibi.

bakalım, geberirsem bi başlıkta beni yaşatırsınız biriki gün, başka da bi tak istemem, o bana yeter. düzelirsem, belki bi gün bi faydam dokunur size, belki burda ziyarete makaraya daşşağa devam ederiz.

selametle