1. 76.
    0
    anlatmaya devam ediyorum o halde panpalar.
    ···
  2. 77.
    0
    Feriha’dan ayrılmıştım artık. Hala düş gibi geliyordu bana az evvel söylediklerim. Yaşadıklarım bir kabus gibiydi; ayak üstü rüyalar mı gördüm anasını satayım diyerek düşündüm bi an. Gözlerim yaşardı; hüngür hüngür ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. ikide bir de fırlayan göz yaşlarımı avuçlarımın içiyle, parmaklarımla siliyordum. Kalabalık caddede bu halde yürümeye devam ederken; gerilmiş sinirlerim yüzünden beynim hafif hafif zonklamaya başladı.
    ···
  3. 78.
    0
    Canım eve gitmek de istemiyordu; canım sokaklarda bir ömür yürümek ve bi köşede geberip gitmek istiyordu. Neler söyledim ben; neden kendime hakim olamadım ki diyerek sızlanıyordum. Benim gibi bi maldan bi tak olmaz diyordum. Ne kadar sinirlense de insan, bu kadar kırıcı bir lafı; o kadar insanın içinde söyler miydi?
    ···
  4. 79.
    0
    Ama söylemiştim. Feriha bir daha yüzüme bakmazdı. Ben şimdi ne yapacam dıbına koyayım diyerek; oturdum yol kenarında bir yere. Keşke bir dağ başında olsaydım da bağıra bağıra ağlasaydım dedim ama sanki belamı bulmuş gibi kalabalık bir yol ortasındaydım.
    ···
  5. 80.
    0
    Canım kimseyi görmek de istemiyordu. Keyifsiz olduğu zaman insanlar, yanlarında teselli edecek birilerini ararlar. Böyle birilerini bulduklarında da dayanma güçlerinin arttığını filan söylerler. Ben de ise tam tersi geçerliydi. Yapmacık laflarla beni teselli etmeye çalışacak; “abi sana kız mı yok yeaa” diyecek bir arkadaşı; en yakınlarımdan bile olsa boğabilirdim o sinirle. Feriha’dan ayrılmış dahi olsam masal dinlemek istemiyordum. Gerçekleri istiyordum ben.
    ···
  6. 81.
    0
    Telefonum çaldı o sırada. Arayan, Feriha’yla benim adıma konuşmasını istediğim kız arkadaşıydı. Adına Merve diyelim onun da. Feriha hemen yetiştirmiş olanları diye düşündüm. Ne oldu yaa, niye böyle oldu yeaa filan gibisinden yannan yannan sorular soracağını tahmin ettiğimden suratına kapattım telefonu. Peşinden bir daha aramaya başladı. iyice sinirlendim. Telefonu açacak olsam; ağzımdan nasıl galiz laflar çıkacağını düşünemiyordum. Tekrar suratına kapattım. Telefonu da tamamen kapalı mod’a alarak sim kartını dahi çıkarttım.
    ···
  7. 82.
    +2 -1
    Elim ayağım boşalıyordu. Yok olmak; çevremdekilerin aklından silinmek ve sonsuza kadar onlardan uzaklarda yaşamak istedim o dakika. Yolum hiç bitmesin dedim; akşam olmasın istedim. Sonsuza kadar yürüyeyim bu caddede. Taa ki Feriha’yla aramızda geçenleri unutana kadar. O kadar yorulmak istedim ki yolun sonunda; o kadar zihnimin boşalmasını arzu ettim ki, Feriha’dan tek bir düşünce zerresi bile kalmamalıydı aklımda. Feriha’mın ismini sonsuza değin unutmak istedim göz yaşlarıyla…

    Öff mola…
    ···
  8. 83.
    +1 -1
    okuyun amzütler
    ···
  9. 84.
    0
    biraz uplamak iyidir kendi kendimize mi konuşalım amk evlatları
    ···
  10. 85.
    0
    anlatıyorum amzütler kulağınızı açın ve iyi dinleyin;
    ···
  11. 86.
    0
    Akşam geç saatlere kadar yürüdüm sokaklarda. Saati hatırlamıyorum ama 22:00 civarı olmalıydı eve döndüğümde. Doğru dürüst bir şeyde yememiştim o gün. Zaten canım da istemiyordu. Ev arkadaşım ailesinin yanındaydı ve bir başıma evde yannan gibi zaman doldurmaya çalışacaktım. Pişmandım; her şeyden; her hareketimden ve her söylediğimden ama nafileydi.
    ···
  12. 87.
    0
    Sırf gürültü olsun diye gibik tv’mizi açtım. Ve uzandım kanepeye… Kendimi cezalandırır gibi bir süre bir şey yememeye karar verdim ve düşündüm peşinden. Dünyada benim kadar salak takıntıları olan ve normal görünmeye gayret gösteren ibişler var mıdır diye. Şu yaptığım hareketleri normal insan yapmaz; şu düştüğüm travmatik durumlara normal insanlar düşmez diye düşünüyordum. Kendimi sıradan görünen, hayatın koşuşturmasına bir şekilde uyum sağlayabilmiş bir ruh hastası olarak betimledim o dakka ve can sıkıntım da giderek arttı. Tuhaf bir sıkıntı düşüncelerimi boğuyor gibiydi artık. Çok kötü bir gün geçirdiğimi anlıyor ama o kötü günde yaşanan olayın ayrıntılarına çok uzak bir düş dünyasında acı çekiyordum.
    ···
  13. 88.
    0
    Tv’yi kapatıp, bilgisayarı açtım ve film izlemeye karar verdim. Çabuk bitmesin, belki uykum gelmez diyerek Star Wars’u 4-5-6 ve 1-2-3 sıralamasıyla tekrardan izlemeye karar verdim. Böylece sabaha kadar uykum gelmese de, filmlerim bitmeyecekti. En kötü seriyi baştan almış olurum diye düşündüm ve izlemeye koyuldum. Yatış pozisyonunda laptoptan izlediğim için bir süre sonra uyuyakalmışım amk.
    ···
  14. 89.
    0
    Sabah çok erken kalktım. Gün yeni ağarıyordu. Kafamın içinde sinir eden bir boşluk hissettim. Sanki 20 saat otobüs yolculuğu yapmışımda varış yerinde muavin tarafından uyandırılmışım gibi hissettiren bir boşluk.

    Aslında hepimiz bu kafa sızısını, hayatımızın belirli dönemlerinde hissederiz bana kalırsa. Genelde sıkıntılarımızdan kurtulduğumuzda hatırlamayız ama tekrardan bu tuhaf baş ağrısına maruz kalınca hatırlarız önceki günlerimizi. Benim düşüncelerimde de böyle bir tarumar hali vardı işte.
    ···
  15. 90.
    0
    Telefonumun kapalı olduğunu hatırlamıştım. Sabahın köründe kimse aramaz zaten, dün kimler aramış bi bakayım diyerek açmaya karar verdim. Merve’nin 2 çağrısı, memleketinde olan oda arkadaşım Murat’ın ibişçe bir mesajından başka bir de mahalleden ve liseden arkadaşım olan ama üniversite yaşamında yollarımızın ayrılır gibi olduğu mahalle arkadaşım Furkan’ın aramaları vardı. Feriha ise aramamıştı tabii. Pek de şaşırmadım bu duruma ama bi sızı saplandı yüreğime o anda.
    ···
  16. 91.
    0
    Her neyse, ev arkadaşım Murat’ı severdim. Gün içinde yaşadığı şeylerden salak saçma mesajlar atardı. Aklı sıra eğlenceli biriydi ama mesajlarından çok onun bu hayat doluluğunu severdim. Bir yerde halı saha maçına gidip kazansalar ve benimle alakası olmasa dahi; baklavaları zütürüyorum moruk diye mesaj atıp arayabilme özelliğine sahipti. Kendini eğlenceli bi bin olarak görüyordu sanırım. işte bu yaşama bağlılığını severdim Murat’ın.
    ···
  17. 92.
    0
    Çocukluk arkadaşım Furkan ise daha değişik bir adamdı. Litvanya’ya Erasmus’a gitmiş deli manyak birisi. Makine mühendisliğinden mezun olur olmaz da Azerbaycan’da geçici bir proje işi için toplanıp gitmişti. Onunla çok sıkı dosttuk diyemem ama ne zaman biraraya gelsek sohbetine doyum olmazdı bu adamın. Uzun zamandan beri ilk defa aradığını görünce memlekete geldiğini anladım ve ilerleyen saatlerde onu aramaya karar vererek tekrar telefonumu kapalı konuma getirdim (bunalım başlangıcı amk).
    ···
  18. 93.
    0
    @119 panpa ben de 1,84 boyunda 86 kiloyum ama ne olayların bu boyuta taşınacağını tahmin ettim ne de o kadar iyi kavga edebilirim. kaldı ki polisti amk nereye saldırıyorsun. adamlar cahildi resmen yahu.
    ···
  19. 94.
    0
    @120 yok panpa ben yine de adını vermek istemedim; ne olur ne olmaz.
    ···
  20. 95.
    0
    Her neyse, bu arada ne yapabileceğimi düşündüm. Sabaha kadar açık kalmış olan laptopımdan biraz daha Star Wars ve ıvır zıvır görüntüler izleyerek zaman geçirdim ve yine kahvaltı hazırlamak istemedim ama ağzım kokar amüniyum; belki Furkan'ın yanına giderim diyerek bir şeyler hazırladım ve yedim tv karşısında. Okula da gidebilirdim ama kimseyi göresim olmadığından vazgeçtim.
    ···