beyler başımdan geçen korkunç bir olayı

dedemle tek kelime etmeden ölü hayvanları çıkardık gömdük.
diğerleri ne olacak? dedim
izler belli bi süre sonra yok oluyor, atın yelesi de kendiliğinden çözülüveriyor dedi
üzgün, korkmuş ve yıpranmıştı..
daha fena şeyler olacak hissediyorum dedi
o adama çok büyük yanlış yaptık

aradan 1 hafta geçti
benim kankalar da köye teşrif etti.
ikisi de üniversiteyi geçen sene kazanmıştı, bense patlamıştım.
bakalım bu sene ne olacak falan derken sınavın ertelenmesinin moral bozukluğu çökmüştü üzerime.
halimi gören arkadaşlarım yürü dediler mangala zütürecez seni barajın oraya
eyvallah gencolar dedim
bu malların olandan bitenden haberleri yoktu henüz

@1 korkut bizi reyis

reserved

indik baraja mangalımızı yaktık
ufaktan ufaktan demleniyoruz
benim de dilim çözüldü
bi hafta evvel yaşadığım hadiseyi anlatmaya başladım.
bunlar biraz korktular ama yine de erkekliğe tak sürdürmeyip bana gibtiri çektiler

olm dedi emrah, ufak tefek ama sıplık gibi bi çocuktu
bu cahil köylülerin anlattığı masallara sen de mi kandın?
kırsalda hep anlatılır böyle şeyler
napacaksın bi tak yok,
tek eğlenceleri bu ipe sapa gelmez hikayeleri

ulan dedim gözlerimle gördüm
etkilenmişsin dediler; hayvanların tüylerinin alacasını harflere benzetmişsin.
ya ölen hayvanlar?
ecelleri gelmiş
peki atın yelesi?

eeh dedi diğer arkadaşım rıfat
uzunca boylu kalıplı bi delikanlıydı, basketçiydi bin
uzattı rakı bardağını, vur dedi vur
senin nevrin abazanlıktan dönmüş
hele bi kazan gel yanıma yaşatacam olm seni
bırak şimdi bunları düşünmeyi
sınava odaklan

doğru diyo dedi emrah
bazı yalanlara anlatıla anlatıla herkes inanmaya başlar
herkesin inandığı şey de gerçeğin kendisi olur.

gibtir ulan dedim
entel dantel konuşma yannan kafası
güldük falan gıgır şamata amk 10 numara muhabbet dönüyordu
ta ki yanımıza 5-6 yaşlarında
üstü başı kir pas içinde
eline yüzüne kömür karası bulaşmış bi çocuk gelene kadar

mahmut yücetaş
d.1948
ö 1980

yangın çıkmış abi evlerinde
o karısı bi de ufak çocukları yazık, hepsi ölmüş.
aha karısı da bu heralde dedi emrah

nazlı yücetaş
d.1955
ö 1980

diğer yanda da ufacık bi mezar.
mezar taşında yazanları okuyunca hasgibtir hasgibtir ulan diye geri geri kaçtım
yalpalayıp düşmüşüm
ne oldu olm dediler
titreyen ellerimle mezar taşını işaret ettim

hasan yücetaş

d.1974
ö.1980

yoksa çocuk.. diye zar zor kekeledim.
binler de sağlam tırsmıştı
ama yürü ulan olur mu öyle şey tesadüftür.
bi hasan bu mu var amk

kaçarcasına gittik köye evlere dağıldık
dedeme anlattım gördüklerimi.
yine o leş sigarasını yakmıştı, ortalık duman altıydı.
çocuklar dedi, ölü çocuklar.
hep birilerini, bi şeyleri arıyolar
belki de yaşayamadıkları hayatı