beyler başım büyük dertte moralim çok bozuk

lan paragraf yaz amk özet geç bin demicem bekliyorum hadi amk

eve geldiğimizde evin biraz incin olduğunu hatırladım. figeni salona geçirdim ve ne içeceğini sordum. her türlü içki ve kokteyl evimizde vardı. bunu belirttikten sonra artık ona içki içmesine izin vermeyeceğimi söyleyerek kahve yapmayı teklif ettim. güldü. "erkekler genelde kadınları sarhoş edip yatağa atmak isterler" diyerek kahkaha attı. ben de "erkekler yatağa atacakları kadınları ellerinin altında tutup istedikleri zaman tekrar yatağa atmayı da isterler" dedim. güldü. ama yenilmiş olmanın verdiği garip bir gölge geçti yüzünden. bunu bastırmak için tekrar güldü. ve o an beni gerçekten istediğini farkettim. kahve yapmak için mutfağa yöneldim

seri anlat figengiben

eeeee sadede gel

go on

evet beyler ne yapacağımı bilmiyorum. bu başlıkta bu hikayeyi sizinle paylaşacağım. evet binler olaylar bundan 5 yıl önce başladı. ben çok çapkın ve netten devamlı surette hatun düşüren bir tipim. bir gün icq da birine rastladım. muhabbet çok güzel gidiyordu

http://www.facebook.com/v.../video.php?v=436590263541

peh çok yavaşsın panpa yarın devam

kapı çaldı. gelenin figen olduğunu bilsem de açmak konusunda epey isteksizdim. kapıyı açtığımda hala bornozlaydım. koşup boynuma sarıldı. biraz isteksizce vücudunu kavradım. gözleri gerçekten endişeli, ağlamış ve yorgundu. beni gerçekten seviyordu. bu gözlerinden görünüyordu tamamen. bir an onu sevdiğimi tekrar anımsadım. aşk için ölünmezdi belki. ama en azından aşkı yaşatmaya çalışabilirdim. birden tekrar cesur hissettim kendimi. yüzüme bakıp elleri ile yüzümü tuttu. "aslında kaza geçirmedin ve bu onun işi değil mi?" dedi. şaşırdım. "bunu bekliyordum zaten, ama lütfen kendini kötü hissetme, bu ancak bir acizin davranış biçimidir. bana söylememiş olman bile senin aslında ne kadar güçlü bir erkek olduğunu gösterir" dedi. işte o benim kadınımdı. ben de onun erkeği olacak kadar güçlüydüm evet. onlar parayla beni yenmişlerdi. yürekleriyle değil. sımsıkı sarıldık birbirimze. sen üzülme figen dedim. sen üzülme..

şimdi yetiştim beyler son durum nedir? adam sicilyalı mıymış

pamuk ipliğine başlattırma

figenin sesini duyunca birden iyi hissettim kendimi. ama ona olanları anlatmalı mıydım? onun beni bu kadar aciz bilmesine izin mi vermeliydim? onun karşısında eski kocasının daha güçlü olduğunu kabul edecek şekilde davranarak her şeyi ona söylemeli miydim? birden içime karamsar düşünceler çöktü. figen "bitanem neden konuşmuyorsun" diyordu. ben "canım dün ufak bir kaza geçirdim. hastanedeydim. başımı çarptım. merak etme diye sana söylemedim" diyerek olayı geçiştirdim. ona söyleyemezdim. bu şekilde güçsüz olduğumu bilmesine müsade edemezdim. "hemen sana geliyorum" diyerek telefonu kapattı. aklıma figenin eski kocasının "onu mutlu et, bedel ödedin" sözleri geldi. ya bu aslında ondan uzak dur demek idiyse. ya onu görmemi söylediyse ve işin kötüsü ya figenle o evliyken benim eski öğrenci evinde öpüştüğümüzü öğrenirse... işte o an gerçekten tedirgin oldum. hayatım pamuk ipliğine bağlıydı. kendimden nefret ettim!

hadi lan

reserve

vngvngcvnv

ayran

hikaye inspector gadget'a dondu amk, uzaktan kumanda falan...

adam harbi yazar

eve gelince duşa girdim. kendimi tutamadan duşta hüngür hüngür ağlıyordum. korkuyordum. aciz hissediyordum kendimi. üstüne üstük sevdiğim kadının eski kocası tarafından böcek gibi aşağılanmıştım. kendime güvenim iki paralık oldu. berbat hissediyordum kendimi. bir kadına karşı bu kadar acizken onu nasıl koruyabilir, nasıl sevebilir, sevişirken nasıl kendimi güçlü hissederek onu uçurup çığlıklara boğabilirdim. bunu iyi biliyordu figenin eski kocası ve beni uyarmıştı figenin kardeşi. çok çaresizdim. çok yalnız hissettim kendimi. bir kalıp buzu başıma bastırarak ve kendime bir viski hazırlayarak banyodan çıktım. o sırada telefon çaldı. arayan figendi. dünden beri 40 tan fazla aramış ve eminim beni çok merak etmişti. açmakla açmamak arasında geçirdiğim treddütten sonra telefonu açtım. "nerdesin sen??? öldüm meraktan!!!" diye ağlıyordu figen

gibtiiiir! Noldu lan gece? yoksaaa