beyler aşk hikayemi anlatıyorum

isteyen gelir binler. tamamen gerçektir gibiş sokuş falan yoktur.

not: mendilleri hazırlayın. attırmak için değil gözyaşı silmek için.

binler şu an üniversite 1. sınıftayım anlatacağım olay ise 5 yıl önceye ait

kazandığım okul ankarada bi anadolu lisesi o zamanlar ankaranın 5. iyi lisesiydi şimdi kaç bilmiyorum gibimde de değil. okulun ilk günü babamla gitmiştim. okula servisle gitmem gerekiyodu eryamanda oturuyoduk o zamanlar ve okul çankayadaydı. neyse servise kaydoldum muallakler ilk ay parasını peşin aldılar. neyse akşam oldu okul bitti eryaman servisini buldum ve son derece ezik bi duyguyla boş olan bi yere oturdum. kulaklığımı taktım dışarıyı koşuşan öğrencileri şöförleri falan izlemeye başladım. hareket ettik okuldan çıkış çok uzun sürüyodu sanırım servis okuldan çıktıktan 15 dakika falan da bi kız beni hafifçe dürttü. kıza döndüm hiç bişey demeden kulaklığımı çıkardım "efendim" der gibi bi bakış attım. kız şöför adreslerimizi soruyo dedi. ben de teşekkürler dedim şöförün yanına kadar yürüdüm. evimin tam olarak nerde olduğunu söyledim. o da tamam sen en son ineceksin dedi direk. demek ki herkesden öğrenmiş kimin nerden ineceğini ki benim en son ineceğim kanısına vardı

40-50 dakika kadar daha ilerledikten sonra serviste beni dürten kız ve ben kalmıştık. demek ki her gün en çok ikimiz seyahat edecektik. bir iki gün bi şekilde geçti ama bi süre sonra servisteki insanlar kaynaşmaya başladı. büyük sınıflar bizi ezmiyolardı daha çok bize tecrübelerini hocaların nasıl olduğunu falan anlatıyolardı. serviste iki tane 3.sınıf çok iyi arkadaş vardı ben onlarla sohbet etmeyi seviyodum ama ilk başlarda inen o ikisi olunca yolun kalanı bitmek bilmiyodu. onlar inince ben de beni ilk gün beni dürten kızla muhabbet etmeye başlıyodum. adı gizemdi. o da benim gibi lise 1 deydi ve tam benim sevdiğim konulardan konuşuyodu. en çok müzik konuşuyoduk çünkü ikimiz de müzikle ilgilenyoduk.

bir iki ay sonra ben bu kıza içten içten yazmaya başladım ama kendimden çok utanıyodum çünkü beni çok iyi bi arkadaşı olarak gördüğüne eminim. içimdeki duyguları bastırmaya çalışıyodum. ama bi türlü başaramıyodum çünkü ne yaparsam yapayım bi şekilde ona karşı adım atıyodum. en sonunda muhabbeti biraz azaltmaya karar verdim ve bi akşam servise oturur oturmaz cam kenarına oturup kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladım. 10 dakika çok tedirgin geçti. acaba gelip muhabbet başlatacak mı diye heyecandan ölecektim. tam gelmedi, başardım derken yanıma geldi ve kulaklığımın tekini çıkarıp naber ne dinliyosun dedi. tam o anda veganın bu sabahların bir anlamı olmalı diye bi şarkısı var bilirsiniz. onu dinliyodum. söyledim bunu. o da aaa çok duygusal ve güzel bi şarkı. beraber dinleyelim mi çok severim dedi. ben de ne diyim olur dedim. şarkıyı başa aldım ve dinlemeye başladık. şarkı bitti kız bi daha dinleyelim mi dedi. yine dinledik.

çay molası beyler.

@9 daha hüzünlü bişey yok kardeşim. ama olacak merak etme. sen yeterki 1 saat bu başlıkta kal

bu olaylar oldu eve geldim bilgisayarı açtım ve aralıksız 2 saat aynı şarkıyı dinledim. aşık olmuştum artık. ne uzaklaşmaya çalışacak gücüm ne de uzaklaşma isteğim kalmıştı. seviyodum artık. ama tabiki "o beni arkadaşıymış gibi görüyo" mantığıyla aşkımı dışa vurmamaya çalışıyordum.

servislerde neredeyse sadece onla konuşur oldum. okul vakti yanına hiç uğramadığım için akşama kadar onu özlüyordum. bazı zamanlar kantinde ayaküstü üçbeş dakika konuşuyoduk ve ben acayip mutlu oluyodum. utanmasam her tenefüs sınıfına çıkıp sohbet edecektim ama o bişey anlamasın diye kendimi tutuyodum.

servislerde hep yanyana oturuyoduk. kimi zaman sohbet ediyoduk kimi zaman telefonlarımızdan oyun oynuyoduk kimi zamansa aynı kulaklıktan müzik dinliyoduk. müzik dinlediğimi0z zaman illa ki veganın o şarkısını bi kere açıyoduk ve ben o zamanlarda çok fena oluyodum ağlamak istiyodum ama eve gidene kadar tutmak zorunda kalıyodum.

ikimiz de ritm gitar çalıyoduk ve arada bir çok beğendiğimiz şarkıların akorlarını birbirimize veriyoduk. onu verdiği şarkıları eve gider gitmez onlarca kez çalıp aklıma kazıyodum. saçma sapan düşüncelerim vardı. mesela bi gün gelecek onla çıkmaya başlayacağız ve elime gitarı alıp bana verdiği bütün şarkıları ona çalacaktım. dediğim gibi saçma sapan...

bi gün buna bir şarkı repartuarı olup olmadığını sordum. o da biraz bişeyler var dedi. sana getirmemi ister misin dedi ben de çok büyük bi istekle evet dedim. ertesi gün getirdi. 100 sayfalık dosyalar olur bilirsiniz bana onlardan bitane verdi. her sayfasında 2 tane şarkı vardı. yetmemiş gibi bana kendi el yazısıyla kendi sevdiği şarkı akorlarını içeren bi defter de verdi. bunların fotokopisini çektirmem uzun sürecek dedim. fotokopiye gerek yok sende kalsınlar dedi. çok ısrar etmeme rağmen onları geri istemedi.

@20 sen bilirsin tabiki kanka

şarkıları aldım eve zütürdüm ve neler var neler yok diye karıştırmaya başladım. son derece düzenli bi kızdı. her bir şarkının üstünde tarih vardı. ne anlama geldiği açıktı. şarkıların akorlarını öğrendikçe öğrendiği tarihi yazıyordu. bunu anlar anlamaz inanılmaz bi şekilde şarkıları taramaya başladım. hangisini aradığım belli. veganın o şarkısı... şarkıyı buldum. üstündeki tarihe baktım. birlikte o şarkıyı dinlediğimiz günden 5-6 gün sonrasının tarihi vardı. daha sonra şarkıların tümündeki tarihlere baktım. o şarkı bana verdikleri arasında öğrendiği sonuncu şarkıydı.

ilk dönemin sonuna kadar bu şekilde gitti. hala ona aşığım ve hala o beni arkadaşı gibi görüyo. sonunda ilk dönem bitti ve içime garip bi boşluk çöktü. kocaman bi tatil vardı ve onu göremeyecektim. tatil başladı ilk günler hiç mesajlaşma falan olmadı ancak 4. günde falan yine müzik sayesinde msn den muhabbete başladık. o ne yazarsa yazsın ben arkadaşça algılıyordum. beni arkadaşı olarak gördüğü düşüncesi tek düşüncem olmuştu artık. bütün tatil boyunca mesajlaştık beni kendine iyice bağlamıştı. tatilin sonlarına doğru ben yine heyecanlanmaya başlamıştım. onu çok özlemiştim. okul başladı ve tekrar eski servis muhabbetlerimize döndük.

artık acı çekmeye başlamıştım. ona aşık olduğumu bilsin istiyodum. defalarca söylemeye karar verdim ama vaz geçtim. çünkü bunu ona karşı yapılacak bi binlik gibi düşünüyodum. günlerce bi çıkış yolu aradım. sonunda ona en az bana ise en fazla hasarı vereceğini düşündüğüm bi yol buldum. onunla konuşmayacak ve bu sayede ondan kopacaktım. ilk günler muhabbetin dozunu düşürerek başladım. 40 dk konuşuyosak bunu 30 a indirdim örneğin. ama bunu hissettirmeden yapmaya çalışma bana çok zor geliyodu. fakat kararlıydım bitecekti.

sigarayı azaltarak bitirmek kadar zordu bu. birden kesmem gerekiyoru ve yaptım da. bi akşam servise bindim ve hiç konuşmadık. eve geldiğimde ağladım. aşık olduğum kızla konuşabiliyorken kendimi çekmiştim ve çok üzülüyordum. ama bitirmem lazımdı. 4 gün daha böyle geçti. va haftasonu geldi. hafta sonu da ne bir mesajlaşma oldu ne de bir msn sohbeti. hedefe ulaşıyordum.

en azından öyle sanmıştım. pazartesi günü geldi. 6-7 gün tek kelime bile konuşmadık. ancak ben can atıyordum konuşmaya. her gün onlarca defa şarkımızı dinliyordum. ben o şarkıyı kendi çapımda "şarkımız" olarak seçmiştim. pazartesi günü öğle tatilinde arkadaşlar futbol oynamaya çıkmışlardı ben de onları yandaki banklardan birinde tek başıma oturmuş izliyordum. düşündüğüm tek şey vardı. unutmaya çalıştığım kız . sonra birden yanıma geldi. banka sessizce oturdu. meraba dedi. meraba dedim ben de. -bişey sorucam bana neden böyle davranıyosun dedi aniden. çok kötü hissettim o anda. -sana kötü davranmıyorum ki ben dedim. -işte sorun da bu ya. bana davranmıyosun. eskiden ne güzel sohbet ederdik şimdi ağzını bile açmıyosun. ne yaptım ki ben sana? dedi. gözlerine baktım. kıpkırmızıydı ve dolu doluydu. kalktı. hızlı adımlarla arkadaşının yanına gitti.

ayağa kalkıp onu tutmaya çalıştım tabiki. ama hükmedemedim bacaklarıma. oturduğum yerde kalakaldım.o an yaptığım tek şey sadece kendi duyabileceğim bir sesle "seni seviyorum" demek oldu. aynı anda gözümden yalnızca tek damla yaş geldi.

empati kurdum güya. benim en sevdiğim arkadaşlarımdan biri böyle davransa ben de aynını yapardım. kızın verdiği tepki normal dedim.ve devam ettim konuşmamaya. 5 ay boyunca tek kelime konuşmadık. doğal olarak 2. dönem de bitti ve 2. sınıfa başladık. ben hala aşığım. ama onun beni unuttuğuna da nerdeyse eminim.

beklenen son arkadaşlar.

bikaç gün sonra defterimin arasında bi kağıt gördüm. onun el yazısı. kağıda baktım ve o şarkı. akorlarıyla birlikte son derece özenle yazılmış. sırama oturdum. kağıdın arkası yazılarla doluydu. çevirmek istemedim. ağlıyordum zaten gözümdeki yaşlar okumamı güçleştiriyordu. sildim yaşları. çevirip okumaya başladım

neden söylemedin ki en baştan? anlamadım mı zannettin? sakladığına gerçekten inandın mı? ilk baştaki 6 günü hatırlıyo musun? gözümün altındaki şişlikleri kapatmak kolay mı zannediyosun? neden acı çektirdin bana? ( tam bu gümlenin üstünde kurumuz bi göz yaşı vardı öbür yüzündeki şarkıda bu damlayı bıraktığını düşünmüştüm ama o damlanın bu cümlede düştüğüne eminim) 6 ay bekledim. 6 ay o şarkıyı dinledim. o şarkıyı yaşadım. ama sen gelmedin. daha farklı olsaydı keşke. keşke şarkı mutlu sonla bitseydi. keşke bundan 7 ay kadar önce bana söyleseydin hissettiklerini. keşke yanına en son geldiğimde "seni seviyorum"u biraz daha sesli söyleseydin. çünkü ben de seni seviyorum...

yaşadıklarım bunlar. neredeyse "içimden" söylediğim seni seviyorum'u duymuş. şok oldum. hüngür hüngür ağladım. öğle tenefüsü gelir gelmez onun sınıfına koştum en arka köşede oturmuş ağlıyordu. beni görünce gözlerini sildi yanına kadar gittim. yanına oturdum. yüzüme bakıyodu. seni çok seviyorum dedim. ağlamaya başladı. ben de dedi. sonra bana sarıldı. ikimiz de ağlıyoduk. çok özledim seni dedi...

bu olaylardan sonra 2 yıl çıktık. çok güzel 2 yıldı benim için. sonra nedenini boşverin ama gerçekten de arkadaşça ayrıldık. almancası çok iyi olduğu için viyana teknik üniversitesinde okuyo şu an. bu arada onun bana verdiği şarkılardan ezberlediklerimi ona çaldım. hayalim gerçek olmuştu en azından. hala konuşuyoruz bu arada. yine arada bir müzik muhabbeti dönüyo. onunla yaptığım hiç bişey için pişman değilim. o bana çok şey kattı...

okuyanlara teşekkür ediyorum. emin olun tamamı gerçek. bana yazdığı şarkı ve mektubu atmadım. ama nerde bilmiyorum biraz onu arıycam. bulursam capsini koyarım tamdıbını okursunuz.