beyler az önce bir düğüne katıldım

beyler son biram da bitmek üzere, bu kez bira almaya gitmicem merak etmeyin ama arada yorumlarınızı iyi de olsa kötü de olsa paylaşırsanız kendimi yalnız hissetmemiş olurum... böyle giblenmiyomuşum gibi oluyo ama orada olduğunuzu birilerine anlatıp dertleşiyomuşum gibi düşünmek istiyorum...

devam ediyorum.

erhan patladi. tertemiz cocuktu lan, ne hale geldi bi anda

reserved çetin

erhan başını ellerinin arasına almış sandalyeye otururken bir yandan da ben onu sakinleştirmeye çalışıyordum. garsonlardan biri pınarın dudağından akan kanı durdurmak için elinde peçeteyle geldi. pınar dokunmasına izin vermedi, peçeteyi garsonun elinden alıp masanın üzerine bıraktı... garson yanından ayrılırken bir ara içeriye doğru baktım...

diğer garsonlar erhanı sakinleştirip bir sandalyeye oturttuktan sonra içeri tanerin yanına gitmişlerdi. arada bir içeriye bakıyordum ama bir şey göremiyordum. sadece bir kaç insan silüeti... hepsi tanerin başındaydı bunu anlayabiliyordum ama ne yaptıklarını, tanerin kendinde olup olmadığını bilmiyordum. içeri gidip bakmak istiyordum ama pınarla erhanı yalnız bırakmak istemiyordum. bir şeyler konuşacaklarını bilsem ayrılırdım ama bu durumda konuşabileceklerini sanmıyordum. pınarın karşısındaki sandalyeyi kaldırdım ve ona oturdum...

pınarın bakışları birden bana kitlenmişti. karşısında beni görmesi hiç iyi olmamıştı o anda anladım ama artık iş işten geçmişti. sesimizi çıkarmadan birbirimize baktık... böyle mi olmasını istiyordum bilmiyorum ama bir şekilde bitmiş olması içimi rahatlatıyordu... pınarın bakışları bir an olsun ayrılmadı benden o anda... ben gözlerimi kaçırana dek bakmaya devam etti bana... erhan olmasaydı yerinden kalkıp bana saldıracaktı bundan emindim... bir ara erhana sordum iyi misin? diye, tepkisizdi...

10 dakika öncesine kadar daha iyi olduğundan emindim ve sonrasında daha iyi olacağından...

ikisi de karşımda ağlıyordu. erhan yaşadıklarına inanamıyordu evet ama bunlara ağlamıyordu. pınarın hala bir açıklama yapamamasına ağlıyordu adım gibi emindim... hala "neden?" diye soruyordu... hatta ağzından başka bir söz dökülemiyordu... pınarın konuşacak hali olsa açıklardı belki, bir şeyler söylerdi en azından ama o sustukça erhan daha da kötüleşiyordu...

bir kaç dakika daha konuşmadan, sadece hıçkırık seslerini dinleyerek geçti... ardından erhan ayağa kalktı, gidelim erdem... dedi

bunu duyunca ben de kalktım ayağa, gidelim... dedim

koluna girdim arkamızı dönüp yürümeye başladık. pınar ağlayarak bağırdı,

erhan! yalvarırım...

pınarın cevap verecek takati tükenmişti artık. konuşacak gücü kalmamıştı... bayılacağını hissettim bi an ama yerimden kıpırdayamadım. gözlerim dolmuştu benim de... kendime hakim olmaya çalışırken erhan konuşmaya başladı;

beni buraya erdem getirdi. erdemin bu halini görünce onun beni evleneceği kızla tanıştıracağını düşündüm. o kadar güzeldi ki her şey... o kadar temizdi ki... seni görene kadar pınar! hayatımda seni gördüğümde bu hale geleceğim hiç aklıma gelmezdi... sen, prensesim... beni bu hale getiren sen misin? ben seni öpmeye bile kıyamazken, daha dün gece sen uyurken seni izlemeye kıyamazken şimdi bu hale bizi sen getirdin! ağlamak değiştirecek mi? değiştirecekse ağlıyorum bak, benim de gözlerimde yaşlar var... değiştirmiyor ama... neden be pınarım?! neden?! tek bir cevap çok mu zor?! hiç mi sevmedin beni?! bu adam, içerideki şerefsizden fazla demiyorum bak... ama hiç mi sevmedin?! beni bizi bu hale getirecek kadar mı nefret ediyodun benden?! gözlerime bakıp nasıl yalan söyledin be pınarım?! sen? karşımdaki sen misin gerçekten?! ne olur cevap ver? neden bu haldeyiz?...

pınar... ağlamaya devam ediyordu... erhanı dinlerken ben de gözlerimden yaşların aktığını fark ettim. sigaram hala yanıyordu ama tek nefes bile çekmemiştim... elimi yaktığında fark edebilmiştim bittiğini... yere attım...

erhanı dinlemeye devam ettim.

elindeki yaralar kanıyordu, içeri tuvalete zütürüp yıkamamız gerektiğini söyledim. kolundan tutup yürümeye başladık... erhan sadece yere bakıyordu... biz içeride onun elini yıkayana kadar ambulans da gelmiş olurdu...

içeri girdiğimizde erhan sanki tanerin oturdugu yeri daha önce biliyormuş gibi hemen o tarafa dogru baktı... tanerin başında bir tane garson ağzını yüzünü temizliyordu... tanerse inliyordu acıdan... o kadar çok çıkıyordu ki sesi dışarıdayken onu duymadığımıza şaşırmıştım... erhan başını öne eğip yürümeye devam etti...

tuvalete girdik, elini yıkamaya başladık... erhanda hala tepki yoktu... parmaklarını oynatıyordum arada sırada ama hiç bir tepki vermiyordu... elini yıkadıktan sonra kurulamadan çıktık tuvaletten...

yavaş yavaş kapıya doğru yürürken erhan yine tanerin oldugu yere baktı... sağ tarafındaydım erhanın... yani kırılan parmaklarının olduğu kolunu tutuyordum... birden;

aahh yavaş lan diye bağırdı... tamam kardeşim tamam özür dilerim deyip ellerimi gevşettim...

bir anda kurtuldu, ve tanere doğru koşmaya başladı...

o son dubleyi içmicektin panpa

aysunu aradım, hemen açtı... bir daha benimle böyle konuşma diyerek açtı üstelik... gülümsedim, sinirli bir gülümsemeydi...

evdeyim buraya gel!

şimdi gelemem... babamı hastaneye kaldırdık...

ne hastanesi?! o nereden çıktı?!

bilmiyorum eve geldiğimde fenalaşmıştı zaten, sonra apar topar hastaneye zütürdük... o yüzden haber veremedim sana da...

hastanede misin şimdi?

evet...

hangi hastane?

boşver, 1 saat sonra gelsem olur mu?

tamam olur...

tamam görüşürüz... deyip kapattı telefonu.

nereden çıktıgını anlayamadıgım bir de hastane mevzusu çıkmıştı başıma! babasını hiç görmemiştim ama merak ediyordum, durup dururken hastaneye kaldırılabilecek biri miydi, daha önce hastalığı var mıydı diye düşünmeye başladım... aslına bakarsanız inanmıyordum... bu düşüncelerimin sebebi de aysuna inanmamamdı... o gelene kadar da inanmayacaktım...

duşa girdim, çıktıktan sonra da aysunu beklemeye başladım.

@864 ebenin amı ebenin amı öldü taner öldü arayın lan rıza babayı ihbar edecem bini

yerimden yavaş yavaş kalktım. biraz durup kendime gelmeye çalıştım ve biraz olsun toparlandım. taner kaldırdık zaten zayıf hafif bir şeydi... ama baygın oldugu için yine de ağırdı, taneri omzuma alıp eve getirdik. aysun kapıyı açtı hemen içeri geçip koltuga yatırdım taneri. uyandırmak için suratına su serptik falan uyanmadı, sonra bir sürahi suyu yüzüne boşalttım, uyandı.

şaşkındı. beni görünce senin dıbına koycam lan diye yerinden kalkmaya çalıştı ama kalkamadı... ne olduğunu hala çözememiştim... intikam mı almaya çalışıyordu? bu şekilde? saçmaydı...

omuzlarından ittirip uzanmasını istedim... koyarsın, uzan dinlen önce...

niye getirdin lan beni buraya, neresi burası deyip etrafına baktı...

ev, benim evim. rahat ol bi şey olmicak sana...

kafama kim vurdu lan?! deyip aysuna baktı...

huur! sen mi vurdun lan kafama diyerek yine kalkmaya çalıştı ama yine izin vermedim...

kendine gelince konuşçaz taner. sakin ol ve bi an önce kendine gelmeye bak... dedim.

ne konuscaktık artık ben bile bilmiyordum...

@866 harbi lan tüm tanerler orosbu evladı olmak zorunda galiba.

@870 gibtir git cin ali falan oku amk o daha basit gelir sana

ccc erhan reyiz ccc

o değil de hacı bu kadar soğuk kanlı olmak zor amk orda gelecek aysuna huur diyecek o aysunun vurduğu taşı alır zütüne sokarım erhanın amk

tüm tanerler oç dir aksini iddia eden en ağır oçdir

@874 taner yazıcaktım erhan yazmışım amk lan saat 5 ne bekliyosunuz amın çığlıkları

nerdesin erdem?

evde.

dışarı çıkabilir misin? konuşalım biraz...

pınar nasıl?

iyi evde ben de evdeyim... istersen buraya gel?

siz gelin buraya?

niye?

gelin işte... hep beraber konuşuruz...

hep beraber mi?

gel işte amcaoğlu, al pınarı da gel...

tamam geliyoruz 10 dakika sonra oradayız...

telefonu kapattıgımda taner başını öne eğmişti... ne düşünüyordu bilmiyordum ama aysuna dönüp baktıgımda duyduklarına inanamıyormuş gibi bir hali vardı...

aysun? ne oldu?

buraya mı geliyorlar?

evet niye?

hiçç... ya şey bu mevzu uzayacak, ben hastaneye gitsem olur mu?

aysun bi işler çeviriyo söylemedi demeyin. o yüzünü görmediğin ağlayan kadın da aysundu bak.

aysun erhanı seviyo beylerr amerikanın oyunu bunlar

beyler burada bıraksam çok küfür yer miyim? cidden çok uykum geldi ve artık yazamıyorum.

ne olur anlayış gösterin... şimdilik bu kadar yeter, bu halde yazarsam çok şeyi atlamış olcam konuşmaları kafamda canlandıramicam... kötü olcak.

yarın yine erken gelip yazmayı düşünüyorum. iyi uykular herkese. dinlediğiniz ve derdime ortak olduğunuz için tekrar teşekkürler...

yarın görüşmek üzere.

sen tam bi zütverensin ve şuan dıbını yumurtalıkların menemen olana kadar gibmek istiyorum

iyi uykular panpa