beyler az önce bir düğüne katıldım

erhanın sinirlendiğini anlamıştım ve uzun sürmeden hemen devam ettim;

öptüğünden de emin değilim çünkü çok kısa bir andı... ben o anın etkisiyle neler olduğunu anlamaya çalışırken tam da senin şu an düşündüğün şeyi düşündüm. doğru oldugundan hala ben de emin değilim kardeşim ama bu yüzden buradayız... bundan eminim. sonra ben seni arayıp konuşmak istedim ama pınarın elinde bir koz vardı... o kozu kullanabilme ihtimali bile beni bundan vazgeçirmeye yetti... konuşamadım seninle... düğününde mutsuz olmamın sebebi de buydu...

erhan hala sakinleşmemişti ama sabahki durumda da değildi. etrafına saldırmıyordu örneğin, sadece sinirden kızarmış gözleriyle bir tanere bir pınara bakıyordu... sadece konuşulacaktı bu gece, ve erhan, sadece dinleyecekti...

pınar söze girip elindeki kozu sabah kullandığını söyledi. eski sevgilimdi erdem, o yüzden... bunu senin bilmeni istemiyordu...

bunları zaten sabah konuşmuştuk deyip geçiştirdim, düğün gecesi aysunla tanışmamı anlatıp ardından taneri düğünde gördüğüm anı anlatmaya başladım...

onu gördüğümde önce tanımadım ama sonra önceki gün pınarın yanında gördüğüm elemana benzetip sizin yanınıza geldim... oydu... üstelik senle sarılıp şakalaşıyordu... ne olduğuna nasıl bir pisliğin içinde olduğuma anlam vermeye çalışıyordum ama tanerle konuşana kadar buna anlam veremeyecektim... sonra tanerle konuşmaya başladık...

bu yüzden vurmuştun tanere... diye mırıldandı erhan...

evet deyip anlatmaya devam ettim...

çok içmiştim o gece zaten biliyosun. kafamın içinde olup bitenler, taneri senin yanında görüşüp, düğünden önceki gün pınarla taneri görmem... her şey allak bullaktı... taneri düğün yerinden uzakta, senin bizi göremeyeceğin bir yere zütürdüm. soru sordugumda cevap vermeyince bir iki tane vurdum ve sonra anlatmaya başladı... pınarı çok sevdiğini ama artık ilgisinin kalmadığını evlenip buradan gideceğini söyledi bana... ben de ona inandım ve orayı terk ettim... o anda sadece uyumak istiyordum, rahatlamıştım biraz olsun... ama giderken seni gördüm, sonra eve geldim ve uyudum... o gece neler yaşandı bilmiyorum zaten, eve gelip uyudum ve sabah pınar geldi...

erhan bir kez daha pınara dikmişti gözünü. bundan da haberi yoktu...

anlat panpa takipteyim

ardından bana baktı ve anlatmaya devam etmemi söyledi erhan, devam ettim...

ben de şaşırmıştım onu gördüğümde, ve anlattıklarını dinlediğimde daha da şaşırmıştım... çünkü dün gece tanerin anlattıklarından ve o gün gördüklerimden çok farklı şeyler anlattı pınar bana... ve giderken tehdit etti, eski ilişkimizden sana bahsedebileceğini söyledi...

erhan pınara bakarak benimle konuşuyordu... biraz daha anlatsam pınara saldıracak gibiydi...

ne anlattı sana?

tanerle olan ilişkisini...

nasıl anlattı?

seni sevdiğini... seninle olan ilişkisinde hiç rahat olamadığını... bir gün tanerin arayıp rahatsız ettiğini, bir gün aysunun seni aradığını ve en son da benim ilişkinize zarar vermek için aranıza girmeye çalıştığımı söyledi... ve tanerle görüştüğünden sana bahsetmememi söyledi... ardından malum tehdit... söylersem neler olabileceğini söyleyip gitti...

konuştuklarını pınarın bilmesine şaşırmıştı erhan ve aysun... önce birbirlerine bakıp sonra başlarını öne eğdiler... herkes suçluydu orada bulunan herkesin bir pisliği vardı ama orada olmamazın sebebi bunlar değildi...

ee sonra? diyerek devam etmemi istedi erhan... ben de devam ettim.

ardından sen geldin zaten ve sen de kafamı karıştırmaktan başka bir tak yapmadın! aysunu aradın, aysun geldi... olaylar iyice taka sardı... artık ne yapacağımı neye inanacağımı nasıl tepki vereceğimi şaşırmıştım... o gün aysun sana bütün her şeyi anlatacak diye ödüm koptu ama pınarla yaptıkları anlaşma gereği sadece eline inanman için verilen yalanlarla yetinmedi sağladılar... sen de yemi yutmuştun... ama aysun da bundan rahatsızdı. sen gittikten sonra biz başbaşa kaldık onunla ve o bana bu rahatsızlığından bahsetti...

aysundaydı artık gözler... ben sustum ve bundan sonrasını aysun anlatmaya başladı.

erdem bir tane bira alabilir miyim? diye başladı söze aysun, birasını zütürdüm, bir yudum alıp anlatmaya devam etti;

o gün senin halini görünce çok üzüldüm erhan... erdeme sarılışını, pınarı ne kadar çok sevdiğini anlatışını gördükten sonra üzüldüm ve sana acıdım... pınara söz verdiğim için onun sana söylediği yalanı devam ettirdim ama içim acıdı. sen gittikten sonra da erdemle başbaşa kalınca bunları ona söylemek zorunda kaldım... seni kandırmaya devam etmek istemediğimi, aslında pınar ve taner arasında bilmediğimiz bir ilişki olabileceğini anlattım ve sanırım erdemin kafası daha çok karıştı bu noktada...

erhan pınardan gözlerini ayırmıyordu artık... ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu bir taraftan, diğer taraftan da sevdiği kadının, evlendiği yuva kurduğu kadının arkasından bu kadar iş çevirdiğine inanamıyordu... her halinden belliydi...

pınar hala susuyordu, aysun devam etti anlatmaya...

http://www.youtube.com/watch?v=h9sxzh5e6tu

bir akşam erdemle otururken ben sanırım biraz fazla ileri gitmişim...

araya girip biraz mı? diye sordum...

haklısın, baya ileri gittim o akşam ama artık dayanamıyordum... sen ne haldeysen ben de o haldeydim... erhan göz göre göre kandırılıyordu... pınar erhanın arkasından onlarca iş çeviriyordu ama erhanın haberi yoktu hiç birinden! ve artık biz de alet olmaya başlamıştık o yalanlara... dayanamadım ve kafamdan geçenleri erdeme anlattım. tanerle pınarın arasındaki ilişkinin hala devam ettiğini düşünüyordum çünkü siz evlenmeden önce pınar sürekli tanerin onu rahat bırakmadığını ve bu durumdan aslında hoşlandığını anlatıyordu bana... düğünden önce görüştüklerini öğrendiğimde tekrar ilişkilerinin başladığını düşündüm... ve ardından sen beni aradıktan sonra pınarı arayıp neler döndüğünü öğrenmek istediğimde, sana söylediği yalanı devam ettirmemi isteyince artık dayanamadım... neredeyse emindim tanerle pınarın arasında bir şey olduğuna erdeme anlattım...

neden gelip benimle konuşmadın? diye sordu erhan...

pınar da taner de gülümsediler o anda... kötü bir gülümsemeydi bu, saçma bir soru üzerine yapılan bir gülümseme...

gelip anlatsam ne olacaktı? diye soruyla cevap verdi aysun... inanacak mıydın? hayır... hatta gidip pınara anlatacaktın ve pınar bir daha benimle görüşmeyecekti, senle de görüşemeyecektim tabi... zaten görüşemiyordum ama en azından güvendiğim birisin sen. aradığımda yanımda olabilecek biri... seni ve pınarı kaybetmek istemedim o an... en yakınımda erdem vardı. onunla paylaştım...

her şeyin üstüme geldiğini anlamıştı erhan... son 1 haftada neler yaşadığımı da anlayabiliyordu artık... bakışları bendeydi... pınarı silmişti anlayabiliyordum bunu...

ve aysun devam etti anlatmaya...

bu sırada erdem bana o kadar yakın davrandı ki... ve seni(erhanı) sevdiğini o kadar güzel gösterdi ki... onun buna son verebileceğini düşünüp varmış gibi, her şeyden eminmiş gibi anlattım. o da seni sevdiğinden ve bu pisliklerden kurtarmak istediğinden hemen inandı bana... sorgulamadan... ne desem inandı...

şaşırmamıştım. aysunun bir yerlerde yalan söylediğini daha önce anlamamıştım da ama bugün bir şeyler olduğunu sezmiştim... pınarın ağlaması, tanerin akşam anlattıkları, aysunun sabah telefonunu açmaması... her şey onun bu işte parmağı olduğunu gösteriyordu... gülümsedim.

onu duyunca aysun bana dönüp benden özür dilediğini söyledi... her şey benim hatam özür dilerim...

devam et, sakladığın başka bir şey varsa anlat diyebildim...

bitti bu kadar diyerek sustu aysun...

bugünü beraber ayarladığımızı anlatmayacak mısın?

erhan girdi söze; nasıl yani beraber mi? ne diyosun erdem?!

gülerek erhana cevap vermeye başladım... artık olaylar beni germiyordu aksine aptal aptal sırıtmaya başlamıştım... sinirlerim o kadar alt üst olmuştu ki verdiğim tepkiler saçmalık düzeyindeydi, farkındaydım ama engel olamıyordum...

beraber kardeşim... ben ve aysun, bu sabahki olayı biz ayarladık...

nasıl yani? beni oraya bilerek mi zütürdün?

anlamıştın kardeşim zaten... bu kadar şaşırmaya gerek yok...

ulan nasıl yok! neyi anlamıştım?!

kardeşim... aysun bana o kadar güzel anlattı ki taner ve pınarı... o kadar güzel tezgaha getirdi ki beni... neden diye sormak istemiyorum, sebep önemli değil şu durumda, sonuç önemli... sonuçta da ben ve şu halimiz var işte... ben ona inandım, sonra senin bir şekilde taner ve pınarı görmen için bu olayı ayarladım... tabii sabah ki olayların olacağını aklıma getirememiştim, o kadar ince düşünemedim, yani senin herkesi beni bile dövüp hiç konuşmadan çekip gideceğimizi falan... oturup konuşacağımızı yani şu an yaptığımız şeyi yapacağımızı sanmıştım. ama önce aysun gelmedi, sonra sen beklediğimden çok aşırı tepki verdin...

napıyım o durumda lan salak sen olsan naparsın?! oturup dinler misin aa ne güzel seviyosunuz karımla birbirinizi mi dersin bu huur çocuğuna?!

taner erhana bu kez bakabildi... başını yerden kaldırıp erhanın gözlerine baktı... söze girmek istedi ama bu kez de onu başaramadı...

erhan ayağa kalkıp devam etti konuşmaya.

bu huur çocuğu yüzünden ben evliliğimin en güzel günlerini bomtak şekilde geçiriyorum erdem!

aysuna dönüp devam etti;

bu huur yüzünden sen benimle, kardeşinle yüz yüze bakamaz duruma gelecektin az kalsın! bu huur bir kez hayatımı gibti, bana attığı kazığın yeri hala acıyo, bu da yetmemiş gibi evliliğimi bitirecekti... bu durumda ben napıyım kardeşim?! napıyım?! hangi birini öldüreyim?! bak adamı sabah ne hale getirdim... hala geçmiş karşıma gib gib suratıma bakabiliyo! napıyım ulan ben bunlara?!

ayağa kalkıp erhanı yerine oturttum. hala anlayamıyordu... hala düşünemiyordu... olayları bir bütün haline getiremiyordu... hala pınar onun gözünde melekti... evet hepimiz suçluyduk. taner aysun ben... herkesin suçu vardı! ama bu olayların hepsine sebep olan pınardı... erhan bir türlü bunu göremiyordu...

peki dedim, taner suçlu, ben eyvallah suçluyum, aysun da huur... kabul ettik de... pınarın hiç mi suçu yok erhan?! diye sordum...

şaşırmıştı.

pınar beni korumak istedi diyerek pınara baktı... di mi pınar? yoksa yalan söylemezsin sen bana?

pınar sessizdi...

az önce düşündüğüm gibi erhan için bitmemişti pınar! aksine daha da değerlenmişti... tüm o sakladığı şeylerin hepsi erhana göre onu korumak için saklanmıştı pınar... erhanın bu kadar saf olabileceğine hala inanamıyordum! dayanamayıp söze girdim...

erhan aç artık gözlerini! şu hale bak, seni burada kimse kandırmadı pınardan başka! ben sana hiç yalan söylemedim! aysun söylemedi... hatta bu taner bile sana yalan söylemedi! ama pınar... pınar son 1 haftadır sana yalanlar söyleyen pınar değil mi?! bütün bunları seni korumak için yapmış olsaydı bile koruduğunu mu gösteriyor bu durum sana?! şu içinde bulunduğumuz durum! bi etrafına bak ya! yüzümüze bak! ne için buradayız?! ne yapıyoruz?! seni korumaya çalışmıyoruz burada! kendimizi pislikten çıkartıp temiz yaşamaya devam etmek istiyoruz! sen çocuk değilsin ve seni koruyacak birilerine ihtiyacın yok! yalanlara da! kandırma ulan artık kendini! kandırma! uyan! rüya bitti!

sustuğumda erhanın gözleri yerdeydi... beni dinlemediğini düşünüp susmuştum biraz da... ayağa kalkıp bir adım attım ona doğru, elini kaldırıp durmamı istedi...

erhan? iyi misin?

başını kaldırıp bana baktı... gözleri dolmuştu.

rezervet

kardeşim ne sanıyorsun sen beni? neyim ben sence? aptal mı? salak mı? neyim? aysundan sonra sevip güvenebildiğim tek kız pınardı... sevmiştim ben pınarı... aysundan çok? hayır değil... ama sevmiştim... hem de tam sevmekten nefret etmeye başladığım anda sevmiştim... kurtarmıştı pınar beni... aysundan, aysunun pisliklerinden... çekip çıkarmıştı... ben zaten bir kere pisliğe batmıştım! üstelik hiç elimde olmadan, haberim olmadan batmıştım... sonra pınar çekti kurtardı beni... o beni kurtardı... nasıl ondan kötülük beklerim ben?! nasıl ona kondurabilirim?! farkındayım evet, burada olmamızın sebebi ne sen ne taner ne de aysun... tek suçlu pınar! farkındayım ama sen olsan bu durumda, benim yerimde olsan kondurabilir misin ona?! o benim kurtarıcımdı be erdem! şimdi bu pisliğe beni pınarın sürüklediğine nasıl inandırırım kendimi?!

çaresizlik okunuyordu gözlerinden... zaten söyleyecek kelimeleri bitmemişti, gözlerindeki yaşlar engel olmuştu daha fazla konuşmasına ve mecburen susmuştu... zorladı kendisini;

bu pisliğe beni pınar sürükledi diyemem ben kardeşim! nasıl derim? o beni kurtarmıştı...

son sözleriydi o an için. artık sadece ağlıyordu.

bu pisliğe seni sürükleyen pınar değildi. dedi aysun. bu pisliği yaratan kişinin ta kendisi pınar!..

erhan duymuş muydu bilmiyorum ama hiç tepki vermemişti. biramı kafama dikip boğazım yanana kadar içtim...

devam kardeşim devam

biramı yere bıraktıktan sonra pınarın erhana sarılmak istediğini ama erhanın ona izin vermediğini gördüm. kalkıp yanına gitmek istedim erhanın ama kararsızdım... beni de istemeyebilirdi o anda... yine de kalktım ve yanına gittim...

kardeşim geçicek... bu gece son! her şey bitiyor bu gece, sen içini rahat tut, artık yalan yok hayatında bak hepimiz buradayız ve seni kurtarmak için uğraşıyoruz... bitecek bu gece... mutlu olcaksın artık. ağlama diyemem sana nasıl istersen onu yap ama ne olur şu geceyi bitirelim... biraz daha sabır.

önünde diz çöküp söylemiştim bunları... ellerini yüzünden çekip bana baktı, omuzuma vurup "geçecek kardeşim" dedi. "iyiyim"...

bunu duyunca kalkıp yerime geçtim ve biramdan büyük bir yudum daha aldım. ardından sigaramı yakıp aysuna baktım. benim ona baktıgımı anlamıştı ama yüzünü yerden kaldırmamıştı. artık herkesin yüzü olması gerektiği gibi yerdeydi... bense onların bu hallerine göz gezdirip lanet okudum, sadece lanet okudum hayatımıza giren insanlara... sığınacak hiç bir şeyi olmayan pislikler gibi yüzleri yerdeydi hepsinin... suçluydu hepsi ve onlara diyecek başka sözüm yoktu...

445 cezeryed

bittimi biraderim ...
kimileri mantik hatasi arasada
ekgib bulma istesede
uydurmada olsa gercekte olsa
anlatimin hikayenin akiciligi
cok guzeldi ... emegine yuregine saglik ...

dinliyoruz kardeşim 2 saat önce açtım konuyu en baştan okudum ve yetiştim

offf be bi 35lik yeni rakı bi tuborg kırmızı bide 35 lik izmire geçtim anlat dinliyorum panpaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

devam et reyiz heyecanla bekliyoz