beyler az önce bir düğüne katıldım

aysun kevaşe, herşeyi o planladı, erhan'a hala aşık ya da kaybettiği için hırs yapmış...

yumruk suratıma inmemişti. ama başımın yanındaki yere öyle bir vurmuştu ki erhan... parmaklarının sesini duyabilmiştim... gözlerimi açtım hemen üzerime kapaklanmış bir şekildeydi, eli hala yerdeydi... tutup üzerimden kalkmasına yardım ettim sonra da hemen elini aldım elime... işaret, orta ve serçe parmağı en az 2-3 yerden kırılmıştı... elinin üzerinde de yaralar vardı... parmaklarının o halini görünce hemen kaldırıma oturttum onu ve elini düz bir şekilde tutmaya çalıştım.

ne yapıyosun olum sen diyordum bir yandan da... ne yapıyorsun lan bana niye vurmadın dıbına koydugum bana niye vurmuyosun laan diye bagırmaya başladım... tepkisizdi...

pınar kapının önünde bizi izliyordu ağlayarak, bir ara arkamı dönüp baktıgımda yere çömelmiş ağlıyordu yine... pınar dedim ambulansı ara... aptal gibiydi, duymamıştı beni...

sesimi yükseltip tekrarladım, aradı ambulansı ama adresi veremedi, telefonu bana uzattı, alıp adresi verdim.

onlar gelene kadar biz de kaldırımdan kalkıp sandalyeye oturmak için içeri geçtik...

panpa biraz seri yazsan süper olacak. bu arada erhanı gibeyim ya, vurmasına neden izin veriyorsun ipnenin? ihale yine sana kaldı. ben olsam, bir kaç arkadaşımı toplar pınarı kaçırır bir gangbang yaparım. bak bakıyım bir daha yalan söyleyebiliyor mu huur...

karı milletinden korkulur amk paçayı sıyırmak için atmadıkları tak yok

özet geçin mk ya kim okucak 821 yorumu gibim

elindeki yaralar kanıyordu, içeri tuvalete zütürüp yıkamamız gerektiğini söyledim. kolundan tutup yürümeye başladık... erhan sadece yere bakıyordu... biz içeride onun elini yıkayana kadar ambulans da gelmiş olurdu...

içeri girdiğimizde erhan sanki tanerin oturdugu yeri daha önce biliyormuş gibi hemen o tarafa dogru baktı... tanerin başında bir tane garson ağzını yüzünü temizliyordu... tanerse inliyordu acıdan... o kadar çok çıkıyordu ki sesi dışarıdayken onu duymadığımıza şaşırmıştım... erhan başını öne eğip yürümeye devam etti...

tuvalete girdik, elini yıkamaya başladık... erhanda hala tepki yoktu... parmaklarını oynatıyordum arada sırada ama hiç bir tepki vermiyordu... elini yıkadıktan sonra kurulamadan çıktık tuvaletten...

yavaş yavaş kapıya doğru yürürken erhan yine tanerin oldugu yere baktı... sağ tarafındaydım erhanın... yani kırılan parmaklarının olduğu kolunu tutuyordum... birden;

aahh yavaş lan diye bağırdı... tamam kardeşim tamam özür dilerim deyip ellerimi gevşettim...

bir anda kurtuldu, ve tanere doğru koşmaya başladı...

özet geç amk bitirince kim okucak bunu

ben artık yorulmuştum... taner o kadar çok saldırmıştı ki etrafına... erhann diye bağırabildim sadece... peşinden koşacak halim kalmamıştı... erhaaann diye bir kez daha bağırdım, pınar içeri girdi... önündeydi ama erhanı durdurması imkansızdı... diğer taraftan bir kaç garson da tanerin oldugu masaya doğru koşmaya başladı... erhan onlardan habersiz hılza koşuyordu... masaya geldi ve o hızla ayakta olan tanerle ilgilenen garsonu ittirdi... garson yere düşüp başını masanın ayağına çarpıp yığıldı kaldı...

erhanın geldiğini görünce taner doğrulur gibi oldu ama yerinden kalkamadı, garsonu ittirdikten sonra erhan tanere öyle bir yumruk vurdu ki... taner arkaya doğru sandalyesiyle beraber yere düştü... o da başını arkasındaki duvara vurup bayılmıştı... ardından hemen garsonlar erhanı tuttu ve yere yatırdı. koşmaya başladım bırakın lan erhanı diye bağrıyordum...

oraya geldiğimde erhanın üzerinden bir iki tane garsonu ittirdim. onlar yere düştü... erhanı kolundan tutup kaldırdım. o sırada garsonlardan birisi telefonun oldugu yerdeydi. telefonu kaldırdı... biri de bağırdı bizim yanımızdakilerden... polisi ara lan yeter dıbına koycam ha diye...

arama lan bırak o telefonu tamam çıkıyoruz dedim... polisi ara diyen garsona baktım, tamam çıkın o zaman dedi... erhanın kolunu omuzuma atıp dışarı çıkardım... içeridekilerin ne halde olduklarını bilmiyordum, merak da etmiyordum... erhanı sandalyeye oturtup ambulansın gelmesini bekledik...

823 te kaldım devam edicem

erhan abdul jabber beyler.

ambulans gelmeden önce hiç birimiz konuşmadık. pınar artık ağlamıyordu. erhanın kırılan eline bakıyordu sadece. erhan sakinleşene kadar zaten bir 10 dakika geçmişti... ambulans hala yoktu ortalıkta... pınar dayanamayıp nerde kaldı bu ambulans diye söylendi...

erhan pınarın sesini duyunca pınara baktı, sonra bana... ambulans mı? diye sordu...

pınar evet diye cevapladı...

ne ambulansı?

elin? diye cevap verdi pınar

ambulans falan istemiyorum gidiyorum ben diye kalktı erhan

kolundan çekip tekrar sandalyeye oturttum... artık hiç gücü kalmamıştı... hemen yerine oturtabildim...

bıraksana erdem diye çıkıştı...

hayır ambulans gelip eline bakıcak dedim...

gibtirtme lan elimi gidicem ben bırak dıbına koyarım senin dedi...

koyarsın kardeşim, ama şu ambulans gelsin saçmalama dedim...

ulan hadi bunlar anladım da sen niye bana söylemedin, nasıl 2 sene sakladın benden? diye sordu...

hala anlayamıyordu... o anda illa bir açıklama istiyordu...

panpa çok uzamış takip edemiyom bi doc dosyasına atıp uploadlasana lan

söyleyecek bir şey yoktu dedim...

ulan nasıl yoktu karımla eskiden berabermişsin! bunu daha yeni öğreniyorum!! bu haldeyken üstelik... neye yanacağımı şaşırdım lan! karımın bana söylediği yalanlara mı, kardeşim dediğim adamın bana attığı kazığa mı, kankam, dostum dediğim adamın karımı baştan çıkarmaya çalışmasına mı?! ne oluyor erdem?! açıkla lütfen kardeşim?! lütfen...

ben... diyebildim sadece, ben suçsuzum...

gözlerine baktım "bi gibtir git" der gibi bakıyordu...

bütün bunların gerçekten önemi yoktu erhan... sana anlatsaydım huzurunuz bozulacaktı belki bir daha benimle görüşmeyecektin... ama inan bana pınara karşı en ufak bir his yok içimde... yengemdi o benim... 2 senedir, hatta sen ona hissettiklerini bana anlattığın andan beri yengemdi... yemin ederim başka gözle bakmadım o andan sonra... hatta ayrıldım ondan sen bana pınarı anlattıktan hemen sonra... arayıp arkadaş olmamızı istedim... sebep sorduğunda sebep bile sunamamıştım o zaman... sadece ayrıldım. senin aşık oldugun bi kızla nasıl devam ederdim kardeşim?! senin sevdiğin kızla?!..

gözlerini pınara çevirmişti erhan... pınardan bir cevap bekledi... pınar başını önüne eğmekle yetindi...

ama pınara kızma bu yüzden... onun da suçu yok. bu konuda evet tek suçlu benim, sana anlatmalıydım belki de en başından... ama yapamadım işte... korktum. babam vefat ettikten sonra bana babalık yapan amcamı kaybetmekten, kardeşimi, seni kaybetmekten korktum... söyleyemedim...

erhanın gözleri yine dolmuştu... pınar olduğu yerde beni dinliyordu... derken ambulansın siren seslerini duyduk...

erhan ayağa kalktı, eve gidelim, senin eve gidelim üçümüz? diye sordu yalvaran gözlerle...

pınarla birbirimize baktık. erhanın eline bakılması gerekiyordu ama başka bir şeyi yoktu... üstelik içeride iki tane durumu ağır insan olabilirdi...

ambulans geldi, içinden hemşire ve görevliler indi, bize baktılar... erhanın eline ardından... hasta siz misiniz diye sordu hemşirelerden biri erhana... erhan bana baktı, ben araya girdim;

hayır içerideler... iki kişi dedim.

hemen içeri doğru hareketlendi hepsi... hemşirelerden biri içeri girerken, sizin de eliniz kötü bekleyin size de bakıcaz diye tembihledi. onlar içeri girdikten sonra biz arabaya doğru yöneldik.

arabaya binip eve doğru yol aldık...

@831 panpa eli kırık adamı neden hastaneye zütürmüyosun amk yanlış yapmışsın. eli sakat kalsa ne yapacan?

hay mk çok ağır yazıyosun be arkadaşım tama gzüle sürükleyici takip ediyoruz en başından beride

rezerved

eve vardığımızda pınar hemen erhanın elini sargıya aldı. parmaklarını düz bir şekilde (artık yapabildiğimiz kadar) tutup iki tahta arasına elini alıp o şekilde sardık... (ilk öğretim ilk yardım dersi terkiz evet)...

ben üzerimdeki gömleği çıkardım ve başka bir gömlek giydim, erhana da bir tişört verdim. onun tişörtünü çöpe attım çünkü giyilecek halde değildi... kendi gömleğime kıyamadığım için atamadım başta ama sonra onu da attım çöpe...

bir ara aysun geldi aklıma... hiç aramamıştı. artık acaba başına bir şey mi geldi diye düşünmeye de başlamıştım. içeri geçip pınarla erhanın yanlarına oturdum ve konuşmaya başladık. erhan, kafede son söylediklerimden sonra benden özür dilemişti arabada... o anda bir şey dememiştim ama artık pınarla da muhabbetini kesip evine gitmesini istiyordum. olay kapanmalıydı... ben de kendi hayatıma odaklanmalıydım.

ama hiç de istediğim gibi olmayacaktı... pınar erhanı sevdiğini söylüyor erhan da yavaş yavaş yumuşuyordu...

onları dinlerken içerideki odadan telefonumun çaldığını duydum... koşarak gidip telefonu elime aldım, arayan aysundu.

@832 adamı zorla hastaneye zütüremezdik. hem aramızda konuşulması gereken şeyler vardı. akşama kadar zütürdük zaten merak etme : )