beyler az önce bir düğüne katıldım

reserved

olom kalkar kalkmaz kalanini okudum. bin burada bitirilir mi? bu gece yazmazsan zütünü giberler burada haberin olsun.
güzel senaryo bin tekbirler alllaaaahu ekber

ya gibyim burda bitermi... 3.30 saattir bastan sona okudum aysun sahnelerınde 3 kez bosaldım erhan sahnelerınde 4 kere heyecanlanıp işemeye gittim 1 pakette sigara bitti

rizörv 428. entry

okuruz bi ara

reserved

bir solukta okudum amk. yazar olucak adamsın lan. ben böyle güzel yazan birisi görmedim. bunları yaşayıp yaşaman önemli değil belki de kurguluyorsun ama 10 NUMARA yazıyorsun kardeşim.

rezerved

sazan.avi

reserved 6. sayfa

panpa müthiş gidiyosun amk. adamsın harbi!

olum nasıl almazsın lan numarasını ??? salaksın dıbına koyim

reservde

panpa en basından beri okudum ve hiç sıkılmadım amk . harbi helal olsun yetenegin var hayal gücünde iyi bekliyorum devdıbını

panpa kaç gündür okuyom saymadım ama aysunda bi kevaşelik var gibime geldi bunların hepsini worde at kanal d ye gönder dizi yapsınlar amk ismide atın intikamı olsun

erhan başını ellerinin arasına almış sandalyeye otururken bir yandan da ben onu sakinleştirmeye çalışıyordum. garsonlardan biri pınarın dudağından akan kanı durdurmak için elinde peçeteyle geldi. pınar dokunmasına izin vermedi, peçeteyi garsonun elinden alıp masanın üzerine bıraktı... garson yanından ayrılırken bir ara içeriye doğru baktım...

diğer garsonlar erhanı sakinleştirip bir sandalyeye oturttuktan sonra içeri tanerin yanına gitmişlerdi. arada bir içeriye bakıyordum ama bir şey göremiyordum. sadece bir kaç insan silüeti... hepsi tanerin başındaydı bunu anlayabiliyordum ama ne yaptıklarını, tanerin kendinde olup olmadığını bilmiyordum. içeri gidip bakmak istiyordum ama pınarla erhanı yalnız bırakmak istemiyordum. bir şeyler konuşacaklarını bilsem ayrılırdım ama bu durumda konuşabileceklerini sanmıyordum. pınarın karşısındaki sandalyeyi kaldırdım ve ona oturdum...

pınarın bakışları birden bana kitlenmişti. karşısında beni görmesi hiç iyi olmamıştı o anda anladım ama artık iş işten geçmişti. sesimizi çıkarmadan birbirimize baktık... böyle mi olmasını istiyordum bilmiyorum ama bir şekilde bitmiş olması içimi rahatlatıyordu... pınarın bakışları bir an olsun ayrılmadı benden o anda... ben gözlerimi kaçırana dek bakmaya devam etti bana... erhan olmasaydı yerinden kalkıp bana saldıracaktı bundan emindim... bir ara erhana sordum iyi misin? diye, tepkisizdi...

10 dakika öncesine kadar daha iyi olduğundan emindim ve sonrasında daha iyi olacağından...

reserved

yerde bir tabak 2 tane çay bardağı ve bir de su şişesi vardı. su şişesinin içinde yarısına kadar da su... su şişesini aldım yerden, bir yudum içtim. şişenin kimin oldugunu bile bilmeden... erhana uzattım, hala tepki yoktu... sakinleştirmeye çalışıyordu kendisini... her birimiz öyle bir haldeydik ki, dışarıdan gören birisi savaştan çıktığımızı düşünürdü... erhanı tutmaya çalışırken gömleğim yırtılmıştı, erhanın üzerindeki tişört zaten param parça olmuştu... pınarın saçları incin, dudağının kenarından akan kan boynuna kadar inmişti, masadan peçeteyi alıp uzatmak istedim ama vazgeçtim... almayacağını biliyordum.

erhanın kulağına eğilip bir şeye ihtyacı olup olmadığını sordum, başını salladı. gidelim mi? dedim, bu kez yine tepki vermedi...

cebimden sigaramı çıkarttım bir tane yaktım... o sırada erhan başını yavaşça kaldırıp pınara bakıyordu... bir şeyler demek istiyordu ama kelimeler ağzından çıkamıyordu... belli ki hesap sormak istiyordu. bir kaç saniye pınarı seyredip bir şey deyip dememe arasında kaldı... sonra sesi titreyerek;

neden? diye sorabildi...

hah başladı

pınar bu soruyu duymuş muydu bilmiyordum. öyle ki ben bile erhanı dinlediğim ne diyeceğini merak ettiğim halde zar zor anlamıştım söylediğini... pınarın duymaması normaldi... erhan başını tekrar eğince pınar bu kez başını kaldırıp erhana bakmaya başladı... gözleri zaten dolmuştu, erhana bakar bakmaz yaşlar akmaya başladı. konuşmaya çalıştığını anlayabiliyordum ama çenesi titriyordu... ağzını açsa haykıracak gibiydi ama bir türlü açamıyordu... tekrar başını önüne eğip ağlamaya devam etti.

garsonlardan birisi gelip yerdeki tabak ve çay bardaklarını toparladı. bardaklardan birisi kırılmış bir şekildeydi ve garson ona dokunmadı. elindekileri zütürmek için içeri girdi. pınarın yere damlayan yaşlarını görebiliyordum. erhanın yanındaki sandalyeye oturup

gidelim mi? diye sordum tekrar...

gideriz... dedi, gideriz...

yerdeki kırılan cam bardağındaydı erhanın gözü. ben bunu anlayana kadar yerinde fırladı ve bardağı yerden aldı. arkasından ben fırladım erhan diye bağırarak... pınara doğru bir adım attı...

elindeki cam bardağı pınara doğru tutuyordu.