beyler az toplaşın bişi anlatıcam

@287 http://www.incicaps.com/r/resimmm.jpg/

devam panpa

beklioz panpa sen dinlen amk

yaktım sigaramı bekliyorum doktor.

iyice yayılmıştım koltuğa, ılık ılık üflüyodu havayı ısıtıcı. iyice mayışmıştım koltukta. "uyudum işte" diye cevap verdim. "güzel bugün biraz işimiz var çünkü senle" diyiverdi. "yanlış yoldan gidiyosun, okula geç kaldım, nereye sürüyosun sen!" diye çıkştım. "sakin ol, okulu sabahı aradım. *** beyle konuştum, bugün izinlisin, aramızda, annenle babanın haberi de var" dedi. annemin evden çıkmam için üstelemesi, babamın umursamaz tavrı, ne oluyodu çok anlamsızdı. daha da önemlisi nereye gidiyodu bu araba.

ayla teyzenin suratında ciddi bir ifade vardı. "gideceğimiz yer biraz uzak, o yüzden keyfine bak şimdiden, - torpido gözünü göstererek -, istediğin bi cd'yi koy ve yolun tadını çıkart" dedi.

hah gelmiş doktor

Araba *** yoluna sapmıştı, şehre yaklaşık 60 km uzaklıkta ***sıyla ünlü, Dümdüz bir ova üzerine kurulu, bütün yolları ve binaları birbirine benzeyen bir ilçeydi. Şehirden oraya giden tek bir yol vardı ve o yolda araba hızla ilerliyodu. Varış yeri konusunda Yanılıyor olabilirdim ancak, sormakta o an için işime gelmedi, ayla teyzeyle mümkün olduğunca az konuşmak istiyodum. Kendisi de dahil herkes kandırmıştı beni. Annem, babam bugün olacaklar için bana tek kelime etmemişti, her şeyden habersiz servis beklerken ayla teyze için kandırılması pek de zor olmayan bir avdım heralde. Avukattı hani bu kadın, annemin de liseden arkadaşıydı hani. Ya babam, babam neden kandırdı ki beni. O kadar da küçük değildim, “ayla teyzen *** ajanı” deseler yer yerinden yıkılmazdı heralde. Birilerine mi anlatamdan korktular. Kaç tane arkadaşım vardı ki zaten, kime anlatabilirdim…

ebenin amı ilk sayfayı okudum sonra baktım on iki sayfa daha var böyle hikayenin ta dıbına koyim demiyorum emeğe saygı panpa yaz sen. kız çocuklarımız okusun. bende gidem adıyaman tütünü içeyim.

Ayla teyze “uyudun mu” diye sordu. benim aklımdan olan bitenler geçerken, bir sürü soruya kendimce cevap bulmaya çalışırken bu kadına cevap vermek istemiyodum. Duymamazlıktan geldim. “şşşttt kime diyorum, uyudun mu evladım” diye daha gür bi sesle tekrar sordu. “cevap vermiyosam anla ki uyudum yani, ne üsteliyosun be kadın”, iç sesim konuşmaya başladı yine. Bu kadından nfret etmeye başlamıştım. Ne dün ne önceki gece nefret etmediğim bu kadını, şu an boğmak istiyodum.

ee panpa

ilçeye vardığımızda, uyanmış gibi yaptım. Bir benzin istasyonunda durdu, heralde benzini bitti diye düşündüm. “kalk bakalım delikanlı, buradan sonrasını başka arabayla gidicez” dedi. “nereye gidiyoruz” diye sordum. “gidince görürsün” diye cevap verdi. “Muhteşem bir cevap, gidince görürüm. Tabi. “ iç sesim konuşmaya başladı yine. itiraz edecek durumda değildim, sorularıma yanıt alamayacağımı da iyi biliyodum. benzinliğin marketinin önünde park halinde olan *** marka bej renkli cipin kilitlerini uzaktan kumandayla açtı, “bin hadi” dedi. Arabaya bindik, ve tekrar yola koyulduk. Asfalt mı çakıl mı toprak mı çok da belli olmayan dar bir yola saptık, etrafta sadece dümdüz uzanan *** tarlaları ve ineklerini otlatan köylü kadınlar dışında hiçbir şey yoktu.

bunu bir yabancı polisiye romanından araklamiş olma, araştırıyorum, öyleyse zkerun seni, degilse iyi hikaye. Gerçekse yine zkerun seni. Özet:... Ajaniyim

Torpido gözünde belki kendi arabasındaki gibi cd vardır diye torpidoyu açmak için öne eğildim, ama kilitliydi. Ne yapıyorum diye bana baktı, sıkıldım müzik dinlemek istedim o yüzden de… derken lafımı kesti. “yok bu arabada cd, radyoyu açayım sana” dedi. Radyoyu açtı. *** fm çıktı, şehrin üç radyosundan biriydi, ve sadece Türkçe pop çalardı. Radyoda tual’in pencere şarkısı çalıyodu.

@302 lütfen araştır. ve burdan da yaz. çünkü gerçekten sıkıldım artık bu laflardan. araştır ve ne bulduysan buraya yaz. rica ediyorum.

Şarkı biraz beni sakinleştirmişti, daha iyi hissediyodum. Pencereyi açtım, rüzgarlıydı, rüzgar arabanın içene toz da sokuyodu, ayla teyze “içerisi toz doldu, kapatıyorum camı” dedi. Elimi camdan çektim ve cam yavaşça kapandı. “nereye gidiyoruz” diye sordum, “az kaldı” dedi.

reserve

saat 10'a geliyodu. nerden baksan 2 saattir yoldaydık. ve sıkılmıştım. tarlalarda bitmiş, çoban köylü kadınlar da yoktu artık. dışarda izlenecek manzara sadece dümdüz araziydi. dik bir yokuşun önünde durdu araba, "geldik sayılır" dedi. yokuşa doğru sürdü arabayı, zorlanarak ve yavaşça çıkmaya başladı, gerçekten dik bir yokuştu, ve motor sesi beynimi uyuşturmaya başlamıştı. yokuşun bitiminde büyük bir demir kapı yavaşça açıldı, araçla dar bir yola girdik. yolun sonunda 3 katlı bir köşk vardı. restore edilmiş eski bir köşktü. yolun her yanında gizli kameralar vardı, ve köşkün kapısının önünde 4 lacivert takım elbise giyinmiş adam birbirleriyle sohbet ediyodu.

iyi yaziyosun binoz kizma, gel şu amkodumun yerine artik.

reserved helal panpa

kızdırmayın lan adamı ne güzel yazıyo işte.