beyler az toplaşın bişi anlatıcam

panpa iyi güzel de,hızlı yaz bea

ne sandın yarram ayla teyze o otur derse oturacaksın

"vay çakal vay" dedi. "şu dokunulmazlık olmasa kapılarına dayanırdık ama güvendikleri tek şey bu" dedi. neyse, başkandan haber gelmeden yapacak bişi yok, başkan ne derse öyle yapıcaz" dedi. varol bey araya girdi "başkan sonuna kadar gidin diyodu ama son konuşmamızda sesinden anladığım kadarıyla başının etini yemişler, sıkkındı canı" dedi. ayla teyze "sıkmışlardır adamı ama mesele bu değil. bu vekil sadece kendini rezil etmicek, içinde oldukları oluşumda kepaze olacak, malum hele hele yeni bi oluşum için gündemde oldukları bi dönemde"

Varol beyin telefonu takrar çaldı, elini ceketinin cebine soktu ve telefonu çıkarıp ekrana baktı, “başkan “ dedi. Ayla teyze, “ hı hı, hadi bakalım” dedi. Varol bey “ telefonu açtı, buyurun başkanım” dedi. Uzun bi süre sadece telefondaki adam konuştu, Varol bey dinledi. Ve sadece Telefonu kapatırken konuştu, “emredersiniz efendim” dedi.

bi solukta okudum iyi yazıyosun panpa

Ayla teyze “ee Varol, nasıl ört pas ediyoruz, onu da anlattı mı başkanın” diye sordu. Varol bey hevesi kursağında kalmış bir tavırla “o işi sana bıraktı aylacım, ayla bilir işini, sen karışma bana dedi” diye cevapladı. Annemle babama dönerek, “çocuğun gördükleri ve anlattıkları bu odada kalacak, abinizin aldığı rüşvet yanına kar kalacak, ve rus’la kızın çektiği acılarda hayatlarının bi parçası olacak. Tabi tüm bunlar bizde kayıtlı, yeni bir oluşum için ülkede hazır değil zaten, bizim için iyi bi koz oldu bu vekil işi. Haha günden doğmadan neler doğuyo aylacım görüyo musun şu hayatın cilvesini.” dedi.

panpa çok iyi gidiyo

Ayla teyze anneme “hayatım al ikisini dışarıda 5 dakika beni bekleyin, sonra bana geçeriz. Bi 5 dakika müsaade eder misiniz” dedi. Biz odadan çıktık. Varol bey de çantasını alıp bizimle beraber karakolun bahçesine doğru yürüdü. Babama telefon numarasını verdi, “bi sıkıntı olursa arayın” dedi. Karakolun bahçesinde annem ve babamla oturduk. Hava soğuktu, üşüyodum ama anneme ve babama soracağım sorular vardı.

“kim bu ayla teyze” dedim. Annemin suratına baktım. Hava soğuktu ve annemin gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüştü. Üstüne gitmek istmiyodum, abisinin rüşvet aldığını öğrenmişti. Oysa, annem iyi bir doktordu ve hayatı boyunca bu ülke için didinip durmuştu, çoğu zaman para almadan hasta bakmıştı, para önemsizdi, önemli olan ülkeye hizmetti onun için. Laf da değil, özdeydi. Çoğu dönem arkadaşı bıçak parasıydı oydu buydu diye hastaları soyup soğana çevirirken o asla böyle işler yapmadı. Yapanı da ayıpladı, hor gördü. Babam ise iyi bi firmada çalışıyodu, onurlu adamdı. Gururluydu, paranın kölesi olmamış ender insanlardandı.
“paraya ihtiyacı olduğunu söyledi de mi biz bişi yapmadık” diye babama söylendi. Babam cevap vermedi.

özet geç panpa bu ne ya 3 sayfasını okudum feriştahım gibildi

“anne!” diye bağırdım. Duymuyo musunuz beni!, bişey sordum! kim bu ayla teyze. Apartman komşumuz olanı sormuyorum, bu karakoldaki kadından bahsediyorum!. Kim bu kadın!” diye haykırdım. Babam “sesini yükseltme annene” diye uyardı. Gayet sakin bi şekilde oturuyodu, “yeter deliricem ya” dedim. “kim bu kadın!”.

Ayla teyze yanımıza doğru geliyodu, bahçeye doğru. “şşttt ne bağırıyo bu çocuk, sesi taa içeri geliyo” dedi. “anneme kim olduğunu soruyorum” dedim. Gülmeye başladı. “eve geçelim bi oturalım, sen de kim olduğumu öğrenirsin” dedi. Telefonunu çantasından çıkarttı, kocasını aradı “biz geliyoruz hayatım, *** larda geliyo, kıza söyle bişiler hazırlasın, deli gibi acıktık” dedi.

ayla teyze annen mi lan su seker olayından sonra aynstanlık yaptım panpa ellerine sağlık devam

panpaaa devam

"sen de kim olduğumu öğrenirsin." yanılmamıştım, benim dışımda herkes ayla teyze'nin kim olduğunu biliyodu demek ki. bi bilmeyen ben miydim?. "sen de öğrenirsin". arabalara doğru yürüdük. iki araba apartmana doğru yol almaya başladı. arabada derin bi sessizlik vardı, sadece motor sesi duyuluyodu, camlar kapalıydı ve ben boğuluyodum bu sessizlikte. arka camı açtım, ve dışardaki sesin arabadaki sessizliği bozmasını istedim.

bu şehir sadece gece güzeldi zaten. doğup büyüdüğüm bu şehirden nefret ediyodum. hayatımda giden bütün saçma sapan işler için ya bu şehri suçlardım ya da annemin okumamı o çok istediği ve kazandığım anadolu lisesini.

Babam arabayı yine aynı yere park etti. iki tane kurşun deliği hala yerinde duruyodu. Biri ön tamponun sol yanına, diğeri ise şoför koltuğu kapısının orta yerine isabet etmiş iki kurşun. Arabadan indik, ayla teyze annemin koluna girip apartmana önden girdiler. Arkalarından ben yürüyodum.en arkada ise babam etrafı gözetkleyerek peşimizden geliyodu. ayla teyze anneme “üzülme hayatım bitti geçti, komserimin çekcem ama kulağını” diyodu.

rezerved panpa hızlı yaz biraz 10 sayfayı bi solukta okudum daha ne kadar sürücek hikaye.
edit:ayla teyze senin annen cıkmazsa zütümü keserim

rezerve

Ayla teyzelerin çocuğu yoktu. Yanlarında bi yardımcı çalışıyodu. Üç kişi yaşıyolardı evde. Ayla teyze zile bastı, ve saniyeler sonra kapı açıldı. Yardımcıları olan kadın açtı kapıyı, “gülümseyerek hoş geldiniz” dedi. Ayla teyze cevap vermedi, annem “hoşbulduk” dedi. içeri geçtik. Büyük bi salonları vardı, ev baya bi tadilat görmüştü iki sene kadar önce. Ses ve gürültüden durulmuyodu apartmanda o vakitler. Salona girmeden önce ben ellerimi ve yüzümü yıkamak için banyolarına yöneldim. O sırada salondan bir bağırma sesi geldi “seni adi şerefsiz sen nasıl yaparsın böyle bir kepazelik yazıklar olsun sana”.

ayla teyzende kaşarın önde gideni insanlar selam veriyo o giblemiyo kim lan o insanları işlerine göre ayırıyo sakinleşemiyorum aq.