beyler az önce bir düğüne katıldım

http://www.orgu.us/wp-con...2010/11/dantel-ayrac2.jpg

Oha hala devam mi ediyor bu amisina kodugum

@949 gelirse devam edicek panpa

rezerved

reserved

kimse konuşmuyordu. pınar erhanın koluna girmiş bir bana bir aysuna bakıyordu... tanerin suratının halini gördülerse bile umursamamışlardı. erhan sabahkinden daha sakindi... taner başını yerden kaldıramamış hala başının arkasındaki yarayla oynuyordu. kanaması devam ediyordu ama çok az, elindeki kanı görmesem ben de fark etmeyecektim ama baş parmağında biraz kan vardı... bir peçete istedi, aysun hemen kalkıp -ev sahibi gibi- peçete getirdi ona...

erhan şaşkındı. hala neler döndüğünü anlamaya çalışıyordu.

ee anlatmayacak mısın erdem? niye topladın bizi buraya?!

ben toplamadım kardeşim, denk geldi, iyi de oldu... sabah konuşamamıştık şimdi konuşuruz işte... artık kapanmalı konu...

biz zaten konuyu pınarla kapattık erdem. konuşacağımız bir şey yok, hele bu huur çocuğuyla hiç yok deyip tanere baktı... taner de ona bakar gibi oldu ama hemen gözlerini kaçırıp yere doğru bakmaya devam etti...

kardeşim sakin. bu gece soru işareti kalmayacak kafamızda ve eminim sen kapattık desen bile hala soru işaretleri vardır... işte neyi merak ediyorsan şu anda herkes onu cevaplayacak... ben bile... deyip pınara baktım. ben pınara bakınca herkesin gözleri pınara döndü. ondan bir cevap bekliyordu herkes...

benim verilemeyecek cevabım yok diyerek rahatlattı pınar ortamı...

ve aysuna gelmişti sıra...

aysun koltukta gayet rahat bir şekilde oturuyordu... bacak bacak üstüne atmış olup biteni seyrediyordu sigarasını içerek. pınarın sözünden sonra gözler ona çevrilmişti. taner hariç hepimiz aysuna bakıyorduk, bacağını indirip doğruldu;

benim olayla ilgim yok zaten...

erhan normal karşılamıştı bunu ama ben ve pınar şaşırmıştık. pınarla birbirimize baktık, ben kafamı salladım, öyle olsun diyerek...

tanerden kimse cevap beklememişti. zaten cevap verecek durumda olduğunu da düşünmüyordum ama "artık ben de yoruldum, bu gece burada kapansın olay, bir daha açılmamak üzere... " deyip bana baktı. imalı bir bakıştı bu, erhanlar gelmeden önce beni suçlamıştı ve bu bakışlarıyla buna devam ettiğini göstermişti... gülümsedim, nasıl istersen tanercim deyip bir sigara yaktım...

hadi başlayalım o zaman...

erhan söze girerek;

taner başlasın anlatmaya, her şey onun yüzünden bu noktaya kadar geldi dedi... arkasından taner anlatmaya başladı.

ben, benim tek suçum yanlış birisini sevmekti...

hala yere bakıyordu, sözcükleri mırıldanarak söylediği için pek anlaşılmıyordu ama ortam sessiz olduğu için anlayabiliyorduk. devam etti taner;

aslında sevmek suç mu onu bile bilmiyorum... erhan, senden önce ben vardım... pınarla evlenecektik belki, planlarımız vardı, her şey o kadar güzeldi ki... ama sonra sen geldin ve pınar çok değişti. benimle konuşmamaya sonra da umursamamaya başlamıştı. hayatımda her şey kötü gitmeye başladı o andan sonra. iş hayatım, aile hayatım, düzenim bozulmuştu... en son da özel hayatım... pınar hayatımdan çıkmak istediğini söylediğinde ölmek istedim ama korktum. kendime zarar veremeyince pınara vermek istedim... onu da yapamadım. kıyamadım pınara. en sonunda nasıl mutlu oluyorsa öyle yapsın dedim, ama yine kendime engel olamadım... seninle henüz evlenmemişti ve son kez onunla görüşmek istedim. belki vazgeçirebilirim diye aradım, ikna ettim ve görüştük... ama sadece görüşmek için bile 1 saat konuşmak, dil dökmek zorunda kalmıştım... pınar bunun bile sana ihanet olduğunu söylüyordu. yine de telefonda ağladığımı duyunca dayanamayıp 10 dakika görüşmeyi kabul etti benimle... ve görüştük... işte bu noktada olaya erdem dahil oldu!

erhan şaşkındı... hala bilmediği ne kadar çok şey vardı, pınar onu nasıl ikna etmişti bilmiyorum ama yine hiç bir şey anlatmamıştı... adım geçince erhan bana baktı,

konuşma gereği duydum o bana bakınca ama taner devam etti...

reserved

o gün, biz pınarla görüştüğümüz gün erdem bizi görmüş... sana bunu söylemek istemiş ama söyleyememiş... ne olduğunu bile bilmiyordu aramızda ama senin mutsuz bir evlilik yapacağından emin haldeymiş...

taner anlatırken erhanın gözü sürekli benim üzerimdeydi... dayanamadım artık, taneri susturdum ve ben devam ettim;

onları ilk gördüğümde anlam veremedim... uzaktaydılar benden ve tartışıyorlardı... pınarı rahatsız ettiğini düşündüm, tam yanlarına gidecektim ki bir masaya oturdular... pınar sürekli bağırıyordu ama ne dediğini duyamıyordum... sadece bağırdığını görebiliyordum. sonra onları izlemeye ve olayı anlamaya çalıştım. bir süre sonra taner pınarın yanına oturup pınara sarıldı ve...

erhan bir anda pınara bakmaya başlamıştı... bunların hiç birinden haberi olmamasına ben de şaşırmıştım artık... pınar araya girerek,

sen üzülme diye erhan...

devam et erdem, sarıldılar? sonra?

sonra taner pınarı öptü...

erhanın sinirlendiğini anlamıştım ve uzun sürmeden hemen devam ettim;

öptüğünden de emin değilim çünkü çok kısa bir andı... ben o anın etkisiyle neler olduğunu anlamaya çalışırken tam da senin şu an düşündüğün şeyi düşündüm. doğru oldugundan hala ben de emin değilim kardeşim ama bu yüzden buradayız... bundan eminim. sonra ben seni arayıp konuşmak istedim ama pınarın elinde bir koz vardı... o kozu kullanabilme ihtimali bile beni bundan vazgeçirmeye yetti... konuşamadım seninle... düğününde mutsuz olmamın sebebi de buydu...

erhan hala sakinleşmemişti ama sabahki durumda da değildi. etrafına saldırmıyordu örneğin, sadece sinirden kızarmış gözleriyle bir tanere bir pınara bakıyordu... sadece konuşulacaktı bu gece, ve erhan, sadece dinleyecekti...

pınar söze girip elindeki kozu sabah kullandığını söyledi. eski sevgilimdi erdem, o yüzden... bunu senin bilmeni istemiyordu...

bunları zaten sabah konuşmuştuk deyip geçiştirdim, düğün gecesi aysunla tanışmamı anlatıp ardından taneri düğünde gördüğüm anı anlatmaya başladım...

onu gördüğümde önce tanımadım ama sonra önceki gün pınarın yanında gördüğüm elemana benzetip sizin yanınıza geldim... oydu... üstelik senle sarılıp şakalaşıyordu... ne olduğuna nasıl bir pisliğin içinde olduğuma anlam vermeye çalışıyordum ama tanerle konuşana kadar buna anlam veremeyecektim... sonra tanerle konuşmaya başladık...

bu yüzden vurmuştun tanere... diye mırıldandı erhan...

evet deyip anlatmaya devam ettim...

çok içmiştim o gece zaten biliyosun. kafamın içinde olup bitenler, taneri senin yanında görüşüp, düğünden önceki gün pınarla taneri görmem... her şey allak bullaktı... taneri düğün yerinden uzakta, senin bizi göremeyeceğin bir yere zütürdüm. soru sordugumda cevap vermeyince bir iki tane vurdum ve sonra anlatmaya başladı... pınarı çok sevdiğini ama artık ilgisinin kalmadığını evlenip buradan gideceğini söyledi bana... ben de ona inandım ve orayı terk ettim... o anda sadece uyumak istiyordum, rahatlamıştım biraz olsun... ama giderken seni gördüm, sonra eve geldim ve uyudum... o gece neler yaşandı bilmiyorum zaten, eve gelip uyudum ve sabah pınar geldi...

erhan bir kez daha pınara dikmişti gözünü. bundan da haberi yoktu...

anlat panpa takipteyim

ardından bana baktı ve anlatmaya devam etmemi söyledi erhan, devam ettim...

ben de şaşırmıştım onu gördüğümde, ve anlattıklarını dinlediğimde daha da şaşırmıştım... çünkü dün gece tanerin anlattıklarından ve o gün gördüklerimden çok farklı şeyler anlattı pınar bana... ve giderken tehdit etti, eski ilişkimizden sana bahsedebileceğini söyledi...

erhan pınara bakarak benimle konuşuyordu... biraz daha anlatsam pınara saldıracak gibiydi...

ne anlattı sana?

tanerle olan ilişkisini...

nasıl anlattı?

seni sevdiğini... seninle olan ilişkisinde hiç rahat olamadığını... bir gün tanerin arayıp rahatsız ettiğini, bir gün aysunun seni aradığını ve en son da benim ilişkinize zarar vermek için aranıza girmeye çalıştığımı söyledi... ve tanerle görüştüğünden sana bahsetmememi söyledi... ardından malum tehdit... söylersem neler olabileceğini söyleyip gitti...

konuştuklarını pınarın bilmesine şaşırmıştı erhan ve aysun... önce birbirlerine bakıp sonra başlarını öne eğdiler... herkes suçluydu orada bulunan herkesin bir pisliği vardı ama orada olmamazın sebebi bunlar değildi...

ee sonra? diyerek devam etmemi istedi erhan... ben de devam ettim.

ardından sen geldin zaten ve sen de kafamı karıştırmaktan başka bir tak yapmadın! aysunu aradın, aysun geldi... olaylar iyice taka sardı... artık ne yapacağımı neye inanacağımı nasıl tepki vereceğimi şaşırmıştım... o gün aysun sana bütün her şeyi anlatacak diye ödüm koptu ama pınarla yaptıkları anlaşma gereği sadece eline inanman için verilen yalanlarla yetinmedi sağladılar... sen de yemi yutmuştun... ama aysun da bundan rahatsızdı. sen gittikten sonra biz başbaşa kaldık onunla ve o bana bu rahatsızlığından bahsetti...

aysundaydı artık gözler... ben sustum ve bundan sonrasını aysun anlatmaya başladı.

erdem bir tane bira alabilir miyim? diye başladı söze aysun, birasını zütürdüm, bir yudum alıp anlatmaya devam etti;

o gün senin halini görünce çok üzüldüm erhan... erdeme sarılışını, pınarı ne kadar çok sevdiğini anlatışını gördükten sonra üzüldüm ve sana acıdım... pınara söz verdiğim için onun sana söylediği yalanı devam ettirdim ama içim acıdı. sen gittikten sonra da erdemle başbaşa kalınca bunları ona söylemek zorunda kaldım... seni kandırmaya devam etmek istemediğimi, aslında pınar ve taner arasında bilmediğimiz bir ilişki olabileceğini anlattım ve sanırım erdemin kafası daha çok karıştı bu noktada...

erhan pınardan gözlerini ayırmıyordu artık... ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu bir taraftan, diğer taraftan da sevdiği kadının, evlendiği yuva kurduğu kadının arkasından bu kadar iş çevirdiğine inanamıyordu... her halinden belliydi...

pınar hala susuyordu, aysun devam etti anlatmaya...

http://www.youtube.com/watch?v=h9sxzh5e6tu

bir akşam erdemle otururken ben sanırım biraz fazla ileri gitmişim...

araya girip biraz mı? diye sordum...

haklısın, baya ileri gittim o akşam ama artık dayanamıyordum... sen ne haldeysen ben de o haldeydim... erhan göz göre göre kandırılıyordu... pınar erhanın arkasından onlarca iş çeviriyordu ama erhanın haberi yoktu hiç birinden! ve artık biz de alet olmaya başlamıştık o yalanlara... dayanamadım ve kafamdan geçenleri erdeme anlattım. tanerle pınarın arasındaki ilişkinin hala devam ettiğini düşünüyordum çünkü siz evlenmeden önce pınar sürekli tanerin onu rahat bırakmadığını ve bu durumdan aslında hoşlandığını anlatıyordu bana... düğünden önce görüştüklerini öğrendiğimde tekrar ilişkilerinin başladığını düşündüm... ve ardından sen beni aradıktan sonra pınarı arayıp neler döndüğünü öğrenmek istediğimde, sana söylediği yalanı devam ettirmemi isteyince artık dayanamadım... neredeyse emindim tanerle pınarın arasında bir şey olduğuna erdeme anlattım...

neden gelip benimle konuşmadın? diye sordu erhan...

pınar da taner de gülümsediler o anda... kötü bir gülümsemeydi bu, saçma bir soru üzerine yapılan bir gülümseme...

gelip anlatsam ne olacaktı? diye soruyla cevap verdi aysun... inanacak mıydın? hayır... hatta gidip pınara anlatacaktın ve pınar bir daha benimle görüşmeyecekti, senle de görüşemeyecektim tabi... zaten görüşemiyordum ama en azından güvendiğim birisin sen. aradığımda yanımda olabilecek biri... seni ve pınarı kaybetmek istemedim o an... en yakınımda erdem vardı. onunla paylaştım...

her şeyin üstüme geldiğini anlamıştı erhan... son 1 haftada neler yaşadığımı da anlayabiliyordu artık... bakışları bendeydi... pınarı silmişti anlayabiliyordum bunu...

ve aysun devam etti anlatmaya...

bu huur çocuğu yüzünden ben evliliğimin en güzel günlerini bomtak şekilde geçiriyorum erdem!

aysuna dönüp devam etti;

bu huur yüzünden sen benimle, kardeşinle yüz yüze bakamaz duruma gelecektin az kalsın! bu huur bir kez hayatımı gibti, bana attığı kazığın yeri hala acıyo, bu da yetmemiş gibi evliliğimi bitirecekti... bu durumda ben napıyım kardeşim?! napıyım?! hangi birini öldüreyim?! bak adamı sabah ne hale getirdim... hala geçmiş karşıma gib gib suratıma bakabiliyo! napıyım ulan ben bunlara?!

ayağa kalkıp erhanı yerine oturttum. hala anlayamıyordu... hala düşünemiyordu... olayları bir bütün haline getiremiyordu... hala pınar onun gözünde melekti... evet hepimiz suçluyduk. taner aysun ben... herkesin suçu vardı! ama bu olayların hepsine sebep olan pınardı... erhan bir türlü bunu göremiyordu...

peki dedim, taner suçlu, ben eyvallah suçluyum, aysun da huur... kabul ettik de... pınarın hiç mi suçu yok erhan?! diye sordum...

şaşırmıştı.

pınar beni korumak istedi diyerek pınara baktı... di mi pınar? yoksa yalan söylemezsin sen bana?

pınar sessizdi...

rezervet

kardeşim ne sanıyorsun sen beni? neyim ben sence? aptal mı? salak mı? neyim? aysundan sonra sevip güvenebildiğim tek kız pınardı... sevmiştim ben pınarı... aysundan çok? hayır değil... ama sevmiştim... hem de tam sevmekten nefret etmeye başladığım anda sevmiştim... kurtarmıştı pınar beni... aysundan, aysunun pisliklerinden... çekip çıkarmıştı... ben zaten bir kere pisliğe batmıştım! üstelik hiç elimde olmadan, haberim olmadan batmıştım... sonra pınar çekti kurtardı beni... o beni kurtardı... nasıl ondan kötülük beklerim ben?! nasıl ona kondurabilirim?! farkındayım evet, burada olmamızın sebebi ne sen ne taner ne de aysun... tek suçlu pınar! farkındayım ama sen olsan bu durumda, benim yerimde olsan kondurabilir misin ona?! o benim kurtarıcımdı be erdem! şimdi bu pisliğe beni pınarın sürüklediğine nasıl inandırırım kendimi?!

çaresizlik okunuyordu gözlerinden... zaten söyleyecek kelimeleri bitmemişti, gözlerindeki yaşlar engel olmuştu daha fazla konuşmasına ve mecburen susmuştu... zorladı kendisini;

bu pisliğe beni pınar sürükledi diyemem ben kardeşim! nasıl derim? o beni kurtarmıştı...

son sözleriydi o an için. artık sadece ağlıyordu.

bu pisliğe seni sürükleyen pınar değildi. dedi aysun. bu pisliği yaratan kişinin ta kendisi pınar!..

erhan duymuş muydu bilmiyorum ama hiç tepki vermemişti. biramı kafama dikip boğazım yanana kadar içtim...