beyler az önce bir düğüne katıldım

sonra ben yanına geçtim ve sarıldım ona. son kez sarılıyorduk belki, o da bu yüzden beni kırmadı. karşılık verdi...

öpüştünüz ulan! öpüştünüz deyip ayağa kalktım

ben öptüm. yemin ederim pınarın suçu yok, o hiç bi şey yapmadı sakın haberi olmasın. çok üzülür. erhanı seviyor o kaç defa söyledi bana. çok seviyor. asla ona ihanet etmez lütfen aramızda kalsın bunlar. lütfen söyleme kimseye üzme onları. pınarı üzme nolur

karşılık verdi sana o da seni öptü?!

hayır hayır o öpmedi beni. hemen kafasını çevirdi ve kalktı. gittik zaten daha sonra yemin ederim onun suçu yok. lütfen!

haklıydı. bu son görüşmeleri olabilirdi, pınar da bu yüzden biraz tolerans sağlamıştı. öpmemişti taneri, kafasını çevirmişti ve hemen kalkıp gitmişlerdi.

merak etme kimsenin haberi olmayacak ama pınar artık o iş yerinde çalışmayacak! deyip yürümeye basladım

zaten dedi ben gidicem burada duramam, nişanlımla önümüzdeki ay evlenip başka yere tayinimi isticem. gitmek hepimiz için daha iyi olcak bunu biliyorum dedi.

yürümeye devam ettim

yürürken yolda bi adam önümü kesti.

pınar değil mi dedi.

eşekten düşmüşe döndüm ve adama baktım. ne diyordun dayı dedim. gülümseyen suratla bana baktı.

pınar evlat pınar. değil mi dedi. evet dayı dedim ama yaşını başını almış adamsın senin pınarla ne alakan var dedim.

dayı aşkın yaşın olmaz evlat dedi. bizde sevdik dedi . dumur oldum. artık yeter dedim. bu ne yılan hikayesidir dedim.

dayı anlatma başladı.

pınarın çalıştığı yerin patronuymuş. bunu öğrenince şok oldum zaten. kariyer yapmak için önüne gelen verir dedi evlat. paramı yedi ,

karımdan ayırdı belamı gibti dedi benim. dayıya yaşından utan dedim bitane de ona geçirdim.

artık sinirden elim ayağım boşaldı vee...

beyler öncelikle kusura bakmayın. dün sözlüğe giremedim bu yüzden dün gelişen olayları da aktaramadım. neyse,

ertesi gün uyandığımda bazı şeyleri kısmen hatırlıyordum. elimi yüzümü yıkadım, bi sigara yaktım, düşünmeye başladım ister istemez. telefonu açmak istemiyordum ama mecburen açmam gerekiyordu. açtım telefonu pek arayan soran olmamış. bir kaç arkadaş aramış ama onlar da konuyla alakasız kişiler o yüzden biraz olsun sevindim. demek ki her şey dün gecede yaşanıp bitmişti. duş alıp evden çıkmak istiyordum. ama bi taraftan da merak ediyordum akşam tanerle erhan ne konuşmuşlardı. düğünü hemen terk etmekle ayıp ettiğimi düşündüm sonra... pınar yanlış anlamış olabilirdi. sonra aysun, benden sonra ne yaptı, erhan onun üstüne gitmiş olabilir miydi? bir sürü soru işareti vardı kafamda... ama birden silip atmak da işime geliyordu ve ben de öyle yapmaya karar verdim.

bir duş beni kendime getirirdi. ardından güzel bir kahvaltı hazırlardım kendime. sonra çıkardım biraz dolaşırdım. işlerimi hallederdim falan derken geçip giderdi günüm ve herkes gibi ben de unuturdum olanı biteni.

telefon hala çalmıyordu. saat de öğleni geçiyordu, nedense erhanın aramasını istiyordum. bir şeyler sormalıydı dün geceyle ilgili bir şeyler anlatmalıydı. ama ne arayan ne soran vardı. garip... gibtir edip duşa girmek için hazırlanmaya başladım

derken kapı çaldı

gelenin kim olduğu konusunda pek düşünmeden açtım kapıyı. gelen pınardı. dün geceki olayların ardından en son beklediğim insan aramayıp sormayıp direkt evime gelmişti. üstelik evde annem de olabilir bunu bile düşünmeden evime gelmişti.

hiç bi şey demedim kapıdan çekilip odama geçtim. üzerime bir tshirt geçirdim o da içeri girip arkasından kapıyı kapattı. ben içeri girdiğimde oturmuştu

erhan? diyebildim

haberi yok babasıyla işleri vardı erkenden çıktılar dedi.

senin ne işin var peki burada dedim.

dün gece neler oldu? erhana soramadım bile korkumdan, taner gelmişti ne işi vardı? sen aysunla neler yaptın? taneri nereden tanıyorsun? diye bir sürü soru sormaya başladı dün geceye dair.

erhana neden sormadın deyip mutfağa geçtim. kahve içmem gerekiyordu. başımın ağrısı daha da artmıştı...

ne sorsaydım? tanerle ilişkimi mi?

nasıl yani? ilişkin mi var tanerle? deyip olaydan habrim yokmuş gibi davranmaya çalıştım ama...

erhan. girdi içeri söylene söylene elindeki poşetleri mutfağa zütürdü. içeri girdi ve pınarın oturduğu yere oturdu. küllük yanındaydı. hemen onu kaldırdım yanından... kahve içer misin diye sordum, içmedi. ben kendime yeni bi kahve hazırlayıp salona geçtim oturduk...

hiç düşünmeden direk konuya girdi.

dün gece, taneri niye dövdün?

hasgibtir. işte şimdi sıçtım! ne diyeceğimi bilmiyordum, biraz önce sorsa bi şeyler uydururdum ama o sabah ki anı kurtarma yalanımı ekmek al diyerek kullanmıştım. aklıma bi şey gelmiyordu üstelik erhan karşımdaydı.

niye dövdün amca oğlu? ne konuştunuz?

sen gitmedin mi onun yanına? sormadın mı?

sordum!

ee?

niye dövdün amcaoğlu?

dövmedim. bi iki tane salladım işte kafam güzeldi zaten...

kafan güzel değildi. sorduğumda çok net açıklamalar yaptın, şimdi ne olduğunu daha net açıkla!

erhan, uzatma kardeşim. dün gece oldu bitti. kaşıma

lan saçmalama noldugunu anlat işte! aysuna mı laf söyledi ne oldu?!

aysun... bir de o vardı tabi. az önce pınar ona olan eski duygularımı kullanıp bir şeyler almaya çalıştı ağzımdan şimdi de erhan... şimdi düşünüyorum da ne taktan bir aile oldu bunlar amk *

aysunla bi alakası yok kardeşim.

neyle alakası var o zaman?

sinir oldum dövdüm işte. o an o vardı elimin altında...

anlaşıldı senden bi tak çıkmicak. aysunu arıyorum şimdi buraya gelsin konuşalım...

aysun mu? saçmalama amcaoğlu onun bi şeyden haberi yok!

olsun, gelsin görüşelim hem dün ilgilenemedik fazla deyip aradı...

onca sıçışların arasında bir bu ekgibti! aysun nereden çıktı şimdi amk, her şeyi ötebilirdi! pınarın da az önce dediğine göre hala erhanı seviyordu. zaten bunu dün gece bana da söylemişti. yaptıklarından pişmandı... geldiğinde neler olabileceğini düşünmek bile istemiyordum...

aradı aysunu. ilk denemede açmadı. bir kez daha aradı,

nerdesin?

... (duymadım)

he tamam erdemin evi biliyo musun? (nickaltımda zaten ifşa oldum binler o yüzden rahatım ismimi verebilirim)

...

evi tarif edip kapattı telefonu erhan. ne oldu geliyo muymuş dedim, onayladı.

asıl şimdi sıçmıştım

o sırada biraz ikna etmeye çalıştım erhanı. gelmesin her taku anlatıcam falan demiştim ama ikna olmadı bin. ben de bi şey anlatmamaya karar verdim. aysun geldiğinde vereceği tepkiye göre davranırdım ama o gelmeden konuşursam, yalan söylesem bile aysun aynı cevapları vermeyecekti. o yüzden suçlu durumuna düşecektim otomatikman. gizlediğim bir şeyler olduğu ortaya çıkacaktı.

sustum. bir kaç soru sordu, geçiştirdim. pınarla mutlu musun diye sordum,

pınar dedi... bir şeyler olduğunu o da sezmişti ama muhtemelen konduramıyordu. ya da düşündüğü şeyler o kadar karışıktı ki o bile anlam veremiyordu...

pınar? dedim

eskisi gibi değil sanki dedi

nasıl yani lan daha yeni evlendiniz?

evet dün evlendik. ama ne bileyim amcaoğlu dün gece çok karıştırdınız kafamı... anlatsan neler olduğunu ben de rahatlicam ama anlatmıyosunuz! tanere sordum, noldu dedim, erdem niye dövdü seni sen niye karşılık vermedin dedim sustu. sana soruyorum susuyosun. pınara sordum bütün gece surat yaptı döndü arkasını uyudu... inanabileceğim bir söz bile yok ortada amcaoğlu, ne yapıyım söyle? nasıl davranıyım?

haklıydı. tek söz söylemeye yüzümüz yoktu çünkü... taner, aşıktı söylediğine göre... aşktan yapmıştı ne yaptıysa... pınar, mutluydu erhanla. mutluluguna gölge düşsün istemiyordu... o da haklıydı.

ben? haksızdım. belki de bu durumda haksız olan tek kişi bendim. erhana yalan söylememiştim hiç. söyleyemezdim de artık. hele böyle bir durumda, sadece susabilirdim. mutlu olması benim gözümde en iyisiydi, ama mutlu da değildi... her şeyi aslında yüzüme gözüme bulaştırmışım farkında değildim... yine de susmalıydım. içimden, aysun geldiğinde o anlatırsa anlatsın deyip sigara yaktım...

derken kapı çaldı

anlat panpa tribünlerde izlemedeyiz.

ya bi gibtir git o kadar rakı içip konuşmanın neresinde rakıdan yudum aldığını veya kızın yudum aldığını bu kadar ayrıntılı bi şekilde senaryo yazar gibi hatırlayabilmen için microsoft word office 2011 e kaydetmen lazım amın oğlu esteban, ama tabi süslüyosun sende yazıyı böyle bi hava katıyosun saygı duyuyorum böyle gaza gelip heycanlanan mallar size de iki çift lafım var burdaki anlattıklarının yarısı abartmadır amk.

aysun elimdeki kahveyi görünce biraz da havayı değiştirmek için,

bi kahve de ben alırım deyip gülümsedi. yüzüne baktım. gülüşü dün geceki gibiydi. hatta daha güzeldi...

hiç bir şey demeden elimdeki kahveyi ona uzattım. aldı bi yudum içti. erhana döndü...

ee niye çağırdın beni buraya?

erhana baktım başımı kaldırıp. ne diyeceğini merak ediyordum. niye çağırmıştı? belki de bana blöf yapmak için aysun kozunu kullanmıştı ama ben çekilmemiştim. olayları akışına bırakmıştım. erhan da farkındaydı. şimdi karşısında eski sevgilisi ve amcasının oğlu vardı, konu ise daha 1 günlük eşiydi...

evi çabuk buldun? diye başladı konuya erhan.

basit yerdeymiş o yüzden, daha geç bulsaydım daha mı iyiydi deyip bana baktı aysun...

bende hala tepki yoktu. sadece merak ediyordum. derken erhan sordu

dün gece... hayatım dedin?

ben de aysun da şok olmuştuk. bu nasıl soru? nalaka?! dün gece o kadar çok şey olmustu ki bu benim bile aklımdan çıkmıştı. erhanın aklında olması saçmalıgın daniskasıydı!

aysun bana baktı ben aysuna...

evet dedi. bu yüzden mi buradayım?

hayır aslında dedi erhan... mevzu başka. zannedersem bi tek ben bilmiyorum konuyu ver herkes susuyo bana karşı! son çarem sensin. bu yüzden çağırdım seni...

neymiş herkesin bilip senin bilmediğin şey?

dün gece erdem taneri dövmüş. herkese sordum aralarında geçen şeyi ama kimse söylemedi... ne oldu? sen hep erdemleydin. bilirsin her şey yanında oldu zaten?

erhan bunları söylerken sesi titriyordu. tedirgindi besbelli alacağı cevaptan mı korkuyordu yoksa aysunla konuşmak onu heyecanlandırmış mıydı bilmiyorum ama ortada bir şeyler döndüğü kesindi.

aysun bana baktı, kahveden bi yudum daha içti, fincanı bana verdi ve anlatmaya başladı...

taneri dövdüğünü ben de bilmiyodum deyip bana baktı aysun. başımla erhanı onayladım. öyleyse neden oldugunu bilmiyorum ama tahmin ediyorum...

neden?

tanerle erdem...

ee? aysun adam gibi konuşçak mısın artık?

erdem taneri daha önceden tanıyormuş.

nasıl yani? nereden?

bilmiyorum. ben yanınıza geldiğimde zaten bir şeyler olduğunu tahmin ettim. sordum erdeme ama söylemedi. neler olduğunu merak edip peşlerine takıldım ben de... önce erdemle beraber oturdugumuz yere gittik. konusmaya basladık. erdem sürekli sorular sordu taner de cevapladı...

ne sordun kardeşim?

ben hissizdim. bana soru soran erhandı ama ben algılayamadım bile. sadece aysuna bakıyorum. her şeyi anlatıyordu neredeyse ve ben engel olamıyordum. başını öne eğmiş bana sorulan sorunun cevabını vermemi bekliyordu. sustum. kahveden bir yudum içtim ve aysun devam etti...

sağ elinle mi oldu lan bu olay

@672 hay mına koyim iyiydi onlar ne güzellerdi kesin kız yaptı bi kevaşelik ankaradaydı galiba kız orda yedi bi taklar. patlak kız rahat durmaz mına koyim

pınar tek söz söylese erhan inanacaktı belliydi. ama pınarın söz söyleyecek hali yoktu... karşısında bir anda erhanı görünce nutku tutulmuştu... sadece ağlıyordu... erhan da pınar sessiz kaldıkça daha çok sinirleniyordu... en sonunda yumrugunu masaya vurup bağırarak sordu;

pınar noluyo burda!!!

pınar o andan sonra kontrol edilemez hale gelmişti... ağlama krizine girmişti... o anda yanlarına gitsem mi diye düşündüm ama artık gitsem de yapacak bir şey yoktu...

tanere döndü erhan. sen anlat lan ne oluyo burda ?! sen niye hala karımla görüşüyosun lan huur çocugu?! daha az önce konusmadım mı ben senle?! gibtir olup gidiyosun artık lan?! bi dakka yoksa son defa buluşup hasret mi giderecektiniz? deyip pınara baktı...

pınar erhanın yüzüne bakıp kafasını salladı. hayır demek istiyordu ama bu saatten sonra artık fayda etmezdi... erhan iyice kızmıştı...

taneri kaldırdı yerinden ve bir kafa attı. taner yere yığıldı. ben bir adım yaklaştım onlara... gelme erdem diyerek elini kaldırdı... yerimde durdum.

taneri bir kez daha kaldırdı sarılacak mıydınız lan bi de deyip bir kafa daha attı...

pınar bayılmıştı...

2222222222222222222222222222222

erhan kapıya tutundu. dengesini kaybedeceğini sandım ve koşup kolundan tuttum. o sırada yolun karşısında birisinin ağlayarak bizi izlediğini fark ettim. ama yüzünü seçemedim ve o anda pek de üzerinde durmadım...

erhanı kolundan tuttum, kardeşim gitmeyelim istersen? iyi olunca gideriz? oturalım mı? diye sordum...

gidelim erdem ne olur zütür beni buradan dedi ağlayarak...

iyi değilsin ama dedim.

yüzüme baktı... biraz da gözlerimi kaçırmak için başımla pınarı işaret ettim. erhan dönüp arkasını pınara baktı. pınar yere kapaklanmış hıçkırarak ağlıyordu... arada bir ne olur erhanım dinle... diye mırıldanıyordu, erhanın bunları anlayabildiğinden emin değilim...

oturt beni şuraya dedi erhan. tamam kardeşim deyip beraber yürümeye başladık ve en yakındaki sandalyeyi düzelttim. erhan otururken pınar hala aynı şekilde ağlıyordu yerde...

kalksın pınar yerden dedi erhan...

tamam deyip yanından ayrıldım, pınara doğru yürüdüm, kolundan tutup yavaşça kaldırdım. yüzünü hala kaldırmıyordu yerden... iki adım ötesindeki sandalyeye de onu oturttum.

hala sessizdik...

http://ccc.incisozluk.cc/e/56020887/

sonra? dedi

sonra bi lavuk. tartışıyolardı. sinirliydi ikisi de. beni görmemeleri için biraz saklandım. bana doğru geldiler ve bir masaya oturdular. ben de geçtim yerime oturdum... tartışmaya basladılar...

sonra sustular. bir kaç dakika geçti aradan. pınar sigara yaktı çocuk pınarın elinden sigarayı alıp söndürdü ve pınarın yanına geçti. sarıldılar. baya uzun sarıldılar... pınar ağlıyodu. çocuk bi şeyler mırıldanıyodu. sonra ayrıldılar. pınar çocuğu öptü...

oha dedi

üzgün olmak için sevmek gerekmiyormuş di mi dedim

nasıl yaa dedi şimdi başka birini seviyor ama erhanla mı evleniyo bu kız dedi

aynen öyle dedim

bir yudum içti. gözlerime baktı