beyler annemin inanılmaz hayat hikayesini

Ve benim için artık o ölmüştü. Ona baba demekten utanıyordum. Kadın zenginmiş araba almış babama. Komşular öyle dedi. Evleri de varmış. Kadının çocuklarıyla parkta görmüsler babamı. Duyduğum her kelime beni azar azar öldürüyordu. Bir kere bile başımı okşamamış olan babam para uğruna bir başkasının çocuklarını salıncaga bindiriyordu. Benim babam var ya tam bir huur çocuğuydu.

Annemin akıl sağlığı giderek bozuluyordu. Ablamla ben yine perişandık. Annem artık işe gitmiyordu gidemiyordu. Evde dinlenecekti bir süre. Konuşmuyordu hiç. Uzaklara bakıp duruyordu. Sefalet günleri kapimızdan içeri girmek için pusuda bekliyordu yine.

Ablam okuldan kalan zamanlarında yaşlı bir kadına bakıyordu para kazanmak için bense harıl harıl ders çalışıyordum. Annem bildiğiniz gibiydi. Zamanın bir yerinde takılı kalmıs da sanki hep aynı anı yaşıyordu. En son ne zaman yemek yemişti? Ne zaman su içmişti? Annem evimizin saksıdaki en nadide çiçeğiydi artık.

Aslında anlatacak çok şey var daha. Ama özet geç bin dediğinizi duyar gibiyim. O yuzden kalanını daha kısa anlatacağım. Bir gün kapımıza bir polis geldi. Annemi dışarı çekip konuştular. Sonra annen olduğu yere düştü. Babam karısı ve çocukları sovadan zehirlenmiş. Hepsi ölmüş kurtaramamışlar.

Bir kez daha yıkıldık. Belki de bu son darbeydi annem için. Babamdan nefret eden ben günlerce komaya girmiş gibi ağladım. Onu toprağa verdik hakkımızı helal ettik. Hesabımızı mahşere bıraktık.

Ablam evlendi çocukları oldu. Ben bekarım idare ediyorum. Peki ya bu öykünün kahramanı annem? Ona ne oldu?

Annem çürüdü. Bir ağaç gibi içten içe çürüdü. Aylarca kendini bilmez bir şekilde yaşadı. Sonunda alzaymır hastası oldu. Ben annem her şeyi unutsun acılarını hiç hatırlamasın istiyordum. Allah dualarımı kabul ederken hep gaddar oldu bana. Annem artık acılarını hatırlamıyor. Kendi elleriyle toprağa koyduğu örgü saçlı kızını, kocasını, yediği dayakları hatırlamıyor. Acaba dedem onu gelip almasaydı ne olacaktı diye düşünemiyor. Artık balkonda sigara içemiyor annem. Çicekleri unuttu. Hicbir seyi hatırlamıyor. Beni de... eve gidince ellerini öpüyorum sarılıyorum. Boş boş bakıyor gözlerime. Hatırlamıyor artık annem. Böylesi daha mı iyi? Bilmiyorum. Annem benim. 65 yıllık ömrüne neler sığdı ve şimdi kalan ömrünü unutarak geçiriyor. Solgun bir çiçek gibi artık annemin yüzü. Size onun hikayesini anlattım. Şimdi gidip dizlerine yatıp ağlayacağım beni tanımayacağını niye ağladığımı anlayamayacagını bilsem de... başımı okşayamayacağını bilsem de... annelerinizin kıymetini bilin... onlar gerçekten melektir.

Bir meleğin hikayesini dinlediniz.

Çok ağlıyorum lan servisteyim :(( tekrar yaşadım o anları. Allah kimseye yaşatmasın. Canım annem benim.

Eve geldim. Anneme hikayesini anlattığımı söyledim. Ellerinden öptüm ben ağladım o yine eskisi gibi boş gözlerle bana baktı. Yine de sevgi doluydu bakışları. iyi ki varsın annem.

Annemle yıllar sonra ilk defa balkona çıktık gençler. Yüzü güluyor bugün. Hepinizin yerine ellerinden öptüm. Sağolun.

Okuyan uplayan mesaj atan iyi dileklerde bulunan bütün kardeşlerime teşekkürler. Duygulandırdınız beni de sağolun. Ablam da ben de iyiyiz. Keşke annem beni bir an için hatırlayıp evladım diyebilse başımı okşasa. Tek dileğim bu artık allahtan. Ölmeden bir kere ana oğul olsak yine. Ağlıyorum lan yine. Olm hayat çok taktan lan :(

beyler bazı arkadaşlarımız inanmamış salladığımı söylüyorlar. eyvallah canları sağolsun. tek kelimesinde bile yalan yok bu hikayenin allah size böyle şeyler yaşatmasın. ileride anlatacak böyle bie hikayeniz olmasın.

up up up.