beyler ailenizin kıymetini bilin

gibtir lan benimkiler 20 senedir aynı evde tek kelime etmediler birbirlerine

Canım çok sıkkın anlatacak biri yok o yüzden yazıyorum ben annemle babamı hiç birarada görmedim,ben 1 yaşındayken ayrılmışlar yanyana bir fotoğrafları bile yok küçükken merak ederdim hep ailenin nasıl bir şey olduğunu bu yüzden her bir mana bulup arkadaşlarımın evlerine giderdim akıllı uslu dururdum sevdirirdim hemen kendimi biraz sevgi görmek için annemi 10 yaşına kadar görmedim bu yüzden nasıl bir duygu olduğunu bilmiyordum babamla olan ilişkimse her baba oğul gibi sıradandı o da karnımı doyurmaktan başka bir şey yapmıyordu özenirdim hep diğer çocuklara anne babaları üzerlerine titrerdi ilkokulda benim önlüğüm hep kirli olurdu, üstüm başım ütüsüz böyle bir çocukluk ve gençlik dönemiydi benimkisi sonra lise üniversite derken yavaş yavaş umursamamaya başladım ama umursamama beni hayattan soğuttu kendimi ota taka verdim artık o dönemleride geride bıraktım nasip olursa seneye nişanlanıyorum ondan sonrada evlilik, benim için herşeyi geride bırakmanın yolu bu yaşayamadığım herşeyi evladıma yaşatıcam niye anlattın derseniz bunu biraz yalnızlık biraz paylaşma ihtiyacı biraz da can sıkıntısı öğüt vermek gibi olmasın ama ailenizin kıymetini bilin sabah size kahvaltı hazırlayan anneniz günaydın diyen bir babanız var.

özet:ailenizin kıymetini bilin.