beyler 40 yaşındayım gelin muhabbete

age of empires oyunu yeni çıkmıştı. herkesi sardı o aralar. counter oynamayan stratejiye sarıyor. ata isminde çok havalı bir arkadaş vardı. bütün oyunları en iyi o bilirmiş gibi gereksiz bir hırs yapardı. bir gün bununla ben iddialaştık. teke tek kapışacağız. harita ortadan bölünmüş durumda, başladık oyuna. internet kafedeyiz. yanımızda arkadaşlar var. ilgiyle takip ediyorlar.

hemen ordu üretmeye başladık. ama genelde ben saldırıyorum. ağaç, altın ve yiyecekle yapılan şövalyeler oyunun en güçlü askerleri. ben saldırdıkça bunun kuleleri ve topçuları benimkileri indirdi. onun savaşma şekli hep vur kaç amk. geliyor iki tane topçuyla benim kuleleri falan yıkmaya çalışıyor. ben ya allah bismillah allahüekber saldırıyorum, zayiat verip geri dönüyorum. birbirimize tek bir yol var oradan saldırabiliyoruz.

benim şövalyeler azaldıkça azaldı. bu arada altın da bitti benim madende. artık şövalye yapamıyorum. şövalyesiz oyunu kazanmak imkansız amk. onun altını var, habire şövalye basıyor. bir kaç kulemi de indirdi. güçleniyor. en son saldırırsa karşı koyamayacağım. benim şövalye bir avuç kaldıydı.

ama orada sadece ağaç ve yiyecekle süvariler de üretilebiliyordu. bunlar çok güçsüz, hemen ölüyorlar, zırh falan yok. ama yiyecek de ağaç da bol olduğundan basıp duruyorum süvariyi. ünite limiti de vardı. sanırım en fazla 200 elemanın olabiliyordu. kuralı öyle koymuştuk. benim süvariler azaldıkça yanımdaki elemanlar ata'nın bilgisayarının etrafında toplanmaya başladılar. son ve kesin bir atakta işim bitecek. onu bekliyorlar.

yapabildiğim kadar süvari yaptıktan sonra bunları iki guruba ayırıp kısa yol tuşları atadım. topçular, süvariler1 süvariler2, şövalyeler, biraz da okçu var.

tam saldırıya hazırlanırken ata, ben ilk grup süvariyi saldım bunun haritanın taa arkalarına. benim süvariler oradan geçerken zaten yarısı telef oldu. kuleler, topçular ve şövalyeler harcadı bunları. ama kalanlar en diplere kadar gitti. tarla eken işçilere, altın toplayıcılarına, odunculara girişti.

bizim ata, zokayı yuttu amk. ne kadar şövalyesi varsa benim bu süvarilerin peşinden saldı. kenarda köşede onun şövalyeler benim süvarileri yakalayıp öldürmeye başladı.

başladı ama bunun şehir girişindeki kulelerle topçular da korumasız kaldı.:) hemen şövalyelerle ikinci gurup süvarileri yolladım. bunun topçuları yatırıp kıtır kıtır kestim amk. peşinden topçularımı da yolladım, kulelerini birer birer devirdim. ata işe uyandı ama şövalyeleri geri getirene kadar ben okçuları da topçuları da şehir girişinde hazırladım. gelen şövalye ok, top yağmurunda geberiyor, kalanı da benim az sayıdaki şövalyeler yatırıp s.kiyor. haha:)

ata, can havliyle iki tane barrack yapmış girişte, yeni çıkan şövalyeleri de çıkar çıkmaz oracığa gömüyoruz. beş dakika kadar sürdü, benim asker azaldıkça da yine süvari basıp yolluyorum savaşa amk. "urun yiğitlerim, sağ koman!" diye bağırıyorum. acayip şekilde gaza gelmişim. ata'nın yanındaki arkadaşlar ohaa!! diyorlar.

neyse, sadece bir taktik varyasyonla feci şekilde ata'yı giberttim. geldi tebrik etti. "abi, süper strateji yaptın, helal olsun" dedi. bu da böyle bir anımdır. red alert'te de feci gibertmiştim. isterseniz onu da anlatırım:)