beyler 24 yasımdayım ama

bu hayatta bır sıke yaramadıgımı dusunmeye basladım. babam bu yastayken ben 2 yasındaymısım amk. sadece ben mıyım bu kadar gerılen panık yapan

@2 sen daha kotu durumdasın orası bariz panpa.. nerde gececi tayfa

@5 hayatım askerlıkte gectı zaten, cok detaya gırmeyeyım ama ıhtıyacım yok dıyeyım sadece. sımdı yapmamak ıcın yurtdısındayım. Sadece karakterımın oturmadıgını nerden anladın onu merak ettım panpa

@6 halden anlarsın
@7 zaman degıstı herhal, adam asık olmus evlenmıs, ben yapsam delı derler.

ıkı haftadır tatıldeyım, hıcbırtak yapmadım. bugun dusunmeye basladım sen naapıyorsun olm dıye.

@10 hocam hakkaten bi uyu sen ya. dısarı alalım senı muhabbetten. senın gıbılerden kacıyorum ben. kendi kendini intihar etmek nedir allahını seversen. türkçe terk

ve işte burası da boyle bır yere donustu. jamaika ictim dıyen dıbına kodugumun lıselısı ılgı ceker, surda ıkı dakıka dertlestıgımız zamanları ozlemek de bıze duser.

@13 cok psıkıyatrıst gezdım, oncelerı ıyılestırırler dıye ınanarak gıttım. bir tanesı bana dedı kı, "ben bu hayatta kendımı 36 yasımda buldum". korktum, cok gec degıl mı dedım, "erken bıle, bazıları bulamadan oluyorlar" dedı. dayadı ılacı pekekent. 2 aydan sonra ılacı bıraktım. aıle-kızarkadas zoruyla bı kac defa daha 'gonderıldıgımde' ıse hep yalan soyledım doktorlara. kısacası doktorlar sık-le-mı-yor hocam. onlar sızofrenı paranoyagı gormekten artık senı benı sıklemez olmuslar.

@16 tebessum ettım, sonra bastım eksini

hadı bakalım neyse, ıs guc baslasın haftaya yenıden kafa dolar zaten. yenı nesılız bız anasını sıkeyım, gorulmemısler bıze gosterıyor kendını, dunyanın sefasını bı nesıl oncesı surdu, cefası bıze kaldı. hersey yavas bızım ıcın, agırdan almamız, bencıl olmamız lazım. psıkopatsan kazanıyorsun. enınde sonunda bı sıke yararım ben de herhalde ama, kendımı kaybetmem umarım.

@21 cok prestıjlı guzel bır okulda yurtdısında master yapıyorum, 2 yıldır sevgılımle aynı evde kalıyorum, gezıyoruz tozuyoruz kısacası dedıgını yapıyoruz: takılıyoruz.

ama zaten sorun burda be abı, takılıyoruz sadece. hayat takılmak ıcın kısa lan! 24 yasındayım, gozumu acıp kapatıp 30 olacagım ve ben hayattan ıstedıgım seyın takılmak olmadıgını dusunmeye basladım. ne takuma harcıyorum ben su an bu hayatı lan?

bak abı, pıyasa yerlerde, ben bu okuldan sonra iş falan bır sure bulamayacagım, en ıyılerden olsa da bulamayacagım, kafam calıssa da calısmasa da bulamayacagım. turkıyeye donmem gerekecek. o zaman ıste toplumun carkları donecek. senelerdır yaptıgım bu takılma var ya, boş beleş olacak, zaman kaybı olacak. donecektıysem neden gıttım?

simdi sunu dıyorum, benım anne babam zengın degıl ben yaptıysam kendım yaptım, nereye geldıysem kendım geldım. sımdı ben, bu beynımle oyle kararlar vermelıyım kı, artık uc kurus etmeyen bu resource benı got gıbı yarı yolda bırakmasın. şakirt bile olabilirim, cunku baska care kalmamaya dogru gıdıyor ve hepsı benım 24 yasımda bı sıke yaramayan bı adam olmamdan kaynaklanıyor.

gec kaldım.