beyler şimdi çok felsefi bi konu açıcam

panpa konuya dahil olacağım ama kafa gidik toparlayamam. konuyu tak etmeden 2 kelam edip gibtirip gideyim

ama ben kendim şahsen bencil olduğuma inanmıyorum. tam manası ile. hayat felsefem her zaman bana yetecek kadar bana yeter fazlasında çok gözüm olmadı. yada en iyi olayım derdi hiç olmadı başkaları iyi olsun. yada bir başkasının iyiliği, başarısı veya mutluluğu ile mutlu olabiliyorum. bunlarla övünebiliyorum.

yani kısacası dünya gibko bir yer bu yüzden dolayı üçün beşin hesabını yaparak zaman geçirmek istemiyorum.

bu şekilde düşünmem bile çoğu noktada beni başarıya ulaştırıyor. bu rahat davranışın faydaları da var

aslında bencilliğin temelinde maddiyat olsada ilk başta bi manevi boşluktan kaynaklı olduğunuda var sayarız bunu atlamamak gerekir.

insan kendi içinde bir bütün olamamışsa kendini tanımamışsa bi açlık hisseder(bence) bundan dolayıda maddi istekler ve hırslar ile bunu unutmaya yada bu açığı kapatmaya çalışır. edit bu onu meşgul eder ve kim olduğunun arayışına gitmez

mesele maddiyat oluncada ipin ucu kaçıyor tabi 1 iste bulursun 1 elinde şimdi 5 iste onuda buldun 10 iste... mesele bundan ibaret. bir süre sonra insanlığını unutuyorsun.

bencillik genelde maddiyat gibi olsa da kökünde maneviyat var o yüzden dolayı bunu maddi bir mesele gibi algılayıp bu şekilde çözmeye çalışınca çıkmaza giriyorsun.

yada manevi bir mesele(bunu yapmaya çalışan olmammıştır ama belki) gibi görüp çözmek istiyenler de çıkmaz yola girmişlerdir. ama belkide burdan girdiklerinde şans eseri sonuca yaklaşabilirler burası ayrı

olayı maddi ve manevi bir bütün olarak düşünüp durumları idrak ettikten sonra çok büyük pişmanlıklar yaşanabilir. hatta sinirden kahka atılabilir"ben neyin peşinde koşuyormuşum- ben neyin çabasını veriyormuşum-ben bu pislikleri bunun için mi yapmışım" tarzında

yani bencilliğin temelinde bunlar var.

ha dediklerinde haklısın. ben yaşamak ne kadar doğal birşey ise ölmekte o kadar doğal birşey. amk ben 21-22 yaşındayım yoruldum. ruhumu taşıyamaz oldum.

insanlar bir yerden sonra ölmeli. en azından hissederek yaşayan insanlar böyle düşünür çünkü hissetmek çok güzel bir duyguda olsa ruhu yıpratır bence. o yüzden dolayı bir insan belli bir nktadan sonra dinlenmeyi(ölmeyi hak eder) bazı insanlar bunu haketmesede. ölüme de bakışım bu olur. annem ölse üzüleceğim tek nokta gün yüzü göremeden gitti. biraz daha geçseydi şu okul bitseydi belki onun için bir şeyler yapabilirdim olacak. sonuçta hepimiz öleceğiz ve hayat çok mu çok kısa göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor.

gece gece uykulu uykulu saçmaladıysak affola

edit2: birde kullandığım benceler bencillik olarak algılanmasın. kendi fikirlerimi söylerken bu kelimeyi o kadar çok kullanırım ki bastıra bastıra belirte belirte

bundaki tek amacım bu benim düşüncem yanlış olabilir senin düşüncen doğru olabilir yada hatalı olabilir yani bu benim kişisel fikrim yoruma açık ve mutlak doğruda değil manasında

edit3: müslümanım.