"ateş var mı bin torun?" dedi.

ulan, daha komutandan birkaç metre uzaklaşmıştık ve adam benden ateş isiyordu. arkamı döndüğümde benim bin dedem olan afyonlu emin'i gördüm.
"birazdan veririm" dedim.

"ver sen ver" dedi, "bi tak olmaz"

yanyana gelmiş yürüyorduk, çakmağı verdiğim gibi şakkadan sigarasını yaktı.

"eeee" dedi, "geldiler mi dıbına goduklarımın?"

nı nı nı nıııııııııııııııııııııııııııın!!!

korkuyla, "deme öyle dede" dedim, "başımıza kötülük gelir"
neden bahsettiğini anlamıştım ama direkt bahsetmiyorduk. bir taraftan da euzu besmele çekiyorum...

"ben" dedi, biraz durdu... "sen gelene kadar o mevzi benimdi"

böyle, sanki üzülüyormuş gibi konuşmuştu. ağzım açık gözlerim fal taşı gibi olmuş ona bakıyor, hem yanyana yürüyor hem de konuşuyorduk. ama o hep gökyüzüne bakıyordu.

direkt sordum... "başıma birşey gelir mi?"

öyle bir kahkaha attı ki eminim tüm mevziler duymuştur.
aminyum, nerde ateş disiplini, nerde ses disiplini???

artık iyiden iyiye tırsmaya başlamıştım. "amina koyim" dedim içimden, "yalnız olsam ne güzel kafam rahattı bir haftadır" diye düşündüm...

Hadi amk hani hazırdı şarjım bitecek

herif benim yerime yayılmış altına bir kaban, üstüne bir kaban almış halde, henüz biten sigarasını orta parmağı ile baş parmağının arasına sıkıştırıp mevziden dışarı fırlattı.

neyse ki bana da bir kaban vermişti. ben de altıma onu serip nispeten yaş ama donmuş toprağın üzerine oturdum.

bu kadar korkarken nasıl bir o kadar rahat hissttiğimi düşünüyordum.

mevziye geldiğimizin farkına vardığımda önce içeri girmemiştim. direkt bin dede emin'i izliyordum. adam haldır huldur içeri girip bir güzel benim köşeye atıvermişti kendini "ne haber dıbına goduklarımın" diye söylenerek.

irkilmiştim, "benim köşe!!!"
ulan, bir haftadır yanına yaklaşmıyordum mevzinin, ne zaman benim köşe olmuştu.

ne demişti; "o mevzi benimdi..!"

hiç birşey konuşmadık. sadece sigara içtik. ben tedirgince hep gözüm kulağım dışarıda etrafı izliyordum.

boş anıma denk geldi, "bin torun" dedi, yerimden zıpladım... "ısınmaya önce sen git zamanı gelince, ben biraz kestireceğim"

aminyum, kafaya bak, benim züt üç buçuk atarken herif uyuyacakmış, üstelik yalnız başınayken.

"tamam" dedim... başka birşey söylemedim.

"içeri girdiğinde direkt bardağı al kendine çay koy" dedi, "kimse seni giblemez" diye söylendikten sonra, normal kışlık beresini burnunu da kapatacak kadar aşağıya çekti.

bir 10 dakika kadar geçmişti, "dede" dedim, "ben gidiyorum".

ses yok...

içeriye girdiğimde sobanın başında ve duvar kenarındaki divanda birkaç kişi vardı, kim olduklarına dikkat etmedim.

komutan da tam karşımdaki duvara yaslanmış çay içiyordu.

tekmili verip, "müsadenizle komutanım" deyerek boş çay bardaklarının olduğu masaya uzanıyordum ki, azarlayan bir ses tonuyla komutan bağırdı...

"tüfeğin nerde lan züt"

"gibtir git tüfeğini al öyle gel"

Rez panpa sarjim bitti yarın okurum

uçaksavar mevzisinde, sigarasını söndürür söndürmez bir tane daha yaktı devrem.
oturur vaziyette aşağıdan bana bakıyordu.
onun mevzisi benimkinden biraz farklıydı. tavanı daha yüksek olduğu için yere oturmak zorunda değildi.
önceden iki adet büyük taş ve üzerine konulmuş bir tahta parçasıyla bank benzeri bir oturak yapılmıştı.

heyecanlı heyecanlı bana bakıyor, duyduklarından keyif alıyormuş ve adeta tekrar onaylamamı bekliyormuş gibi sordu...

"onu mu yalayacağız lo..?"

bu devrem dediğim çocuğun memleketi siirt baykan.
evet aynen düşündüğünüz gibi kendi memleketinde askerliğini yapıyor.

baykan'ın başka bir dağ köyünden, tüm sülalesi korucu olan bir ailenin son erkek çocuğu.
o devirde korucuların iki oğlu birden askerde ise, sonradan giden, isterse kendi memleketlerinin merkez ilçesinde veya ilçenin başka bir köy yada dağ karakolunda askerliğini yapabiliyor. (jandarma için geçerli)

ismi halil...

1.60 boylarında, boyunsuz denecek kadar kafası gövdesine yakın, hafif enine geniş fakat sıkı ve sağlam yapıda bir adam. saçlarını hiç görmedim. beresi hep başındaydı, yanlardan katlanmamış üstünde de epeyce boş bir pay bırakılmış soktuğumun beresi, kukuleta gibi sallanıyordu arada...

zaten bu askeriyenin işine akıl sır ermez. nerede devasa silahlar var, mutlaka başına züt kadar bir adam koyuyorlar amk.

ilk neden ona anlatmaya başladığımı bilmiyorum.
sanırım mevzime en yakın onun mevzisi olduğu için ve daha önce tepeye tırmanırken bu konu hakkında lafladığımızdan önce onun yanına gitmiştim.

elimdeki şeye bakıyor, hem şaşkın hem heyecalı hem de istekli bir tavır sergiliyordu.

"merak etme" dedim... "şimdi değil, hep beraber olmamız lazım, sırayla yalayacağız"

bir taraftan güldüğünü duyuyordum, "hagibtir ordan yarram, ölsem dokunmam ben ona" diye arkamdan seslendiğinde ben çıkmış, mg3 mevzisine doğru ilerlemeye başlamıştım.
neticede başına bir şey geldiğini bildiğim bir tek oradaki arkadaş vardı şimdilik...
bir de mevzisinin üstünde uçuşan bulut olan hayvandaki arkadaş. o farketmiş midir bilmiyordum henüz..!

arkamı dönmeden yüksek sesle konuştum... "göreceğiz"

ulan birkaç saat önce korkudan altıma sıçmak üzereydim, ruhumu hakka teslim ediyordum; şimdi ettiğim laflara, attığım finklere bak amk.

olayların beyin yakan kısmının yoğunlaştığı partlardı hızlı hızlı paylaştım gece gece eror vermeyin diye birazdan toparlanacak sorun yok !

Eksi de de var lan bu hikaye dumenci pic

vay bin

Rezervasyon

rezerved elinde ne vardı amk neyi yalıyonuz anlamadım

Hadi amk meraktan geberiyoruz

Bittimi devrem :D

cin min var mi ona gore okuycam

hadi amk yaz

Bunun devamini bilen panpalar merak ettik link felan atin

Ulan devam etsene! Niye yarım bırakırsın be amcık