Beni kimse bilmez . Zaten size kendini tanıtan sıçar . Neyse . Sözlükte cin aşağı cin yukarı herkes kafasından uydurduğu şeylere göre cin hikayesi anlatıyor . Ben Beyaz Deriili size gerçek bir hikaye anlatıyorum .

Dip Not : Cinler Kur'an 'da varlığı söylenen başka bir boyutta bulunan " duman / ateş " kairışımı varlıklardır .

Birazdan başlıyorum . Şu an yemek çorlanıyorum . Isterseniz rez alın .

Beyler olayların sonrası şöyle gelişti :
Annem eve geldiğinde beni ve kitabı bulamayınca konu komşuya haber saldı . Beni görenler gittiğim yerin burası olduğunu iddia etti . Annemlerde beni arayıp buldu . Sonra yaşamımın beş yılını cinci hocalar peşinde geçirdim . Artık kurtuldum . Size tavsiyem bu cinlere hiç bulaşmayın .

Hepinize iyi geceler .

Evet elimde kitapla eski eve gittim . Amk beyler gençken epey heyecanlı dolaşırdım . Mesela 9 - 10 yaşındayım çocuklarla sözleştik ( yine bu Gugu huursuyla ) saat sabahın altısında sokakta buluşacaktık . Inanır mısınız ben bütün gece heyecandan uyumadım bu amın dölleriöğle ikide sokağa çıktı . Her neyse konumuz ayrı . Ben bu huurları beklerken kitaba bir göz atayım dedim . Yani kitabın içeriği belli Kamasutra olmayacağından benim zütüm korkudan ateş atıyordu .
Bismil çekip kitabı açtım .

Kimse var mı amk ? Azıcık rez alın .

Akşam olacaktı neredeyse . Bu huur mahalleye gelmemişti . Annem eve gelirde kitabın yerinde olmadığını anlarsa beni ciddi ciddi komalık yapardı .
Kitabı gidip kendim almak zorundaydım .
Amk zütüm korkudan titreye titreye incelmişti . Birde akşama az kalmıştı . Gündüz gitmeye zütümün yemediği yere akşam vakti gidecektim .
Bu ne biliyor musunuz ?
Siz palyaçodan korkuyorsunuz ve babanızın mesleği palyaçoluk .
Işte tamda böyle bir şey .
Koşa koşa Nas , Ihlas , Felak okuya okuya gidiyorum . Tabi tecvidli okuma ne gezer . Düzgün okusam kardır . O gün anlamıştım Ayet , el Kürsi 'nin değerini . Herneyse . Zaruriyetten tenha , dar ve otlu bir yoldan gidiyordum . Amk hafiften hafiften sesler duymaya başlamıştım . Biri / bir şey bana taş atıyordu . Tabi ben kırk yıllık Mısırlı hafız şevhetinde kısa sureleri okuyordum . Orayı da atlattıktan sonra gelmiştim :
Ev karşımdaydı .

Kitapta bir sürü şey vardı . Açıkçası size kitabın içeriğini gibseniz vermem . Benim yüzümden başınıza iş gelmesin . Ama şöyle diyeyim cin kabileleriyle ilgili bilgilerden tutunda hazine vb.şeyleri bulmak için kimlerle anlaşmanız gerektiğiyle ilgili bilgilere kadar bir çok şey vardı . Tabi gib aklım ( ve o yaşın verdiği macera hevesi ) direk beni cin çağırma bölümüne itti . Kur'an kursuna gittiğimden ( biraz da olsa ) Arapça alfabe okuyabiliyordum . Anlamasamda Osmanlıca kelimeleri okuyabiliyordum . Yani verin bana tüm mezar taşlarınızı okurum . Tabi zütüm yusuf yusuf atıyordu . Yani orda Osmanlıca haricinde Arapça ve Farsça yazılar da olabilirdi ( onlar tabi dillerine göre kullanıyorlardır alfabeyi ama neyse ) . Ben direk Latin alfabesiyle yazılanları okumaya başladım . Okudukça ruhumun daraldığını , gündüz olduğunu bildiğim halde havanın karardığını farkedince tüm cesaretimi toplayıp dudaklarımdan şu sözlerin dökülmesine izin verdim :

Anneeeeeeeee .

Evet eve girecektim .
Ama küçük bir sorun vardı .
Ben yolda yürürken az kalsın kalp krizi geçirecektim .
Bu evde cinden değil korkudan ölürüm herhalde .
Evin kapısını açtım . Içeri girdim . Varya o kapı kendiliğinden üstüne kapansaydı korkudan tahtalı köyün çürük tahtadan yapılan kısmına giderdim . Bir daha üst kata çıkacaktım çünkü kitap oradaydı ( oraya çıkan kafamı gibeyim ) . Ilk katta en son gittiğimden beri önemli bir değişiklik olmuştu .
Gugu ve arkadaşları duvarın dibinde uzanmış duruyordu . Okulda bir öğretmenimiz bize nabız yoklamayı öğretmişti . Nabızları atıyordu . Ben içlerine cin kaçmıştır diye korktuğumdan hep bir gözüm arkada yukarı çıktım . Üst katta gördüğüm zütümü uçurmuştu .

Gölgemsi varlıklar yukarda bekliyordu ( hani ateş dumanı varya hah işte o ) . Benim geldiğimi çoktan anlamışlardı . Ben tam Kul e'uzu bi rabbin nas diyecektim beni direk duvara fırlattılar . Duvardan duvara sekiyordum . Sureleri korkudan karıştırıp okuyamıyordum . Herhangi bir maddenin içinde olsalar neysede kendi formlarındaydılar . Sonra birden aklıma kurs hocamızın dedikleri aklıma geldi . Onlar korku sayesinde bizi alt edebilirlerdi . Eğer korkmaz ve dik bir iradeyle onlara karşı gelirsek onlar bize sataşamaz aksine bize boyun eğerdi .
Ama durum farklıydı .
Cinler normalde gözükmezler ( istemedikçe ) . Sadece musallat oldukları kişiye gözükürler . Yani o dik irade pek işe yaramayacaktı .
Başım büyük belâdaydı .

Dinleyen panpalara selam olsun başlıyorum .

Vay amk yok kimse . Neyse yazarım sonra .

Korkutma bizi corci :(

Daha gençligimin baharındayım . 15 yaşında aklı uçkurunda olan , hafif imansızlıktan mütevellit cenabet dolaşan bir orostopolum . Anam beni her yaz Kur'an kursuna gönderirdi ben kurstan kaçar cafede Counter oynardım . Amk elifbayı kafede masanın üstüne koyardım . Bir huur çocuğu elifimi çalmış . Tabi ben zütüm tutuşa tutuşa elifbayı arıyorum . Daha öncede çokça defa elifbayı kaybettiğim için evde anamın zütümü gibeceği korkusundan gibim sıfırıncı rakıma düşmüştü . Tabi elifbayı tak buldum . Anam ağzıma sıçacak gerçeği yüzünden eve girmem ve dışarı çıkmam bir oldu .

Akşamın köründe sokakta yarak gibi kalmıştım .

- Gugu kitap evde ama şunu bil gibseniz oraya girmem .
- Yani girmeye korkuyor musun ?

Aha beyler işte şu soru . Eğer evet dersem mahallede hep anasının kuzusu , çocuk ve kimsenin takılmak istemediği çocuk olacaktım . Hayır desem içeri gireceğim ki bu da beni gerçekten korkutuyor ( dahası ölümüne korkutuyor ) olduğundan yapamayacaktım .

- Evet korkuyorum .
- Iyi o zaman , sen gidebilirsin . Kitabı biz sana getiririz .

Açıkçası bu huurya güvenim yoktu . Ama zaten korkak olmuştum birde cimri olamazdım .

- Tamam mahalleye çabuk gelin .
- Tamam amk yemedik kitabını .

Pişmanlık duygusu içinde eve doğru yola koyulmuştum . Yakın geleceği gözümün önüne getirebiliyordum . Herkes ben yanına gelince " özel konuşacak " ve beni yanından kovacak , ekşınlara beni dahil etmeyecekti .

Ağlayacaktım , ama ağlayamazdım . Ağlarsam sulu göz olacaktım . Sahiden önceden küçük olmak ne zordu ...

Mahallede Guguda 'lı ( Araklı 'da bir köy var )bir bin vardı . Serseri gavatın tekiydi . O kadar maldı ki Amerikayı Avrupa 'da sanıyordu ( adadasafadqa ) . Neyse takıldım peşine . Sabiyik işte hovardalık özentisiyiz .

Bu amcuk ağızlı kuytu köşede cuvara içmekten amk ilçede huur olmuştu . Utanmasa kanalizasyona girecekti . Herneyse gecenin bir körü Allah 'ın gibtir ettiği bir eve gittik . Ama ev öyle ki amk mülk sahipleri dedelerinden beri uğramamışlar oraya . Tam balici torbacı mekanı . Her neyse gittik oraya amk duvarlara her türlü tak yazılmış .

" Başkan Gugu burda "

O yazı hala durur . Ne gülmüştüm ona . Herneyse bu huur cömert ya sigara uzattı bana . Dedim ben içmem ( hala da içmiyorum ) . Oturduk konuşuyoruz falan konu birden oraya geldi :
Cinler .

Son bir umut olarak haykırarak şöyle dedim :
E'UZU BILLAHIMINEŞŞEYTANIRRACIM
BISMILLAHIRRAHMANIRRAHIM !
Bir süreliğine durulma oldu . Ben fırsat bu fırsat diyip kitabı kaptım ve züt korkusunun verdiği gözü karalık ile kendimi birinci kattan attım .
Hatırlarsanız kitap epey büyüktü .
Kitap yüzünden hedefim olan bahçe duvarına tutunamadım ve yere düştüm . Tabi sen kim senin etrafını yüz kere dönecek hızda cinden kaçmak kim ... Ayağımı bir taşın üstüne düşerken vurmuşum ( tam tarif etmek gerekirse bileğimi ) . Bahçede sürünürken elimde kitap ağzımda Nas kendimi duvara kadar sürükledim .
Ortam boğucuydu . Başım ağrıyordu . Yanımda olduklarını hissetmek için hedef olmaya gerek yoktu .
Bayılıyordum .
Bayılmadan önce sesimi birinin bağırdığını işittim .
Ve ölmeye benzer bir hisle bayıldım .

Şimdi hani dedim ya yarı imansızım diye . Imansızlık sadece pratik . Yoksa dini konular , dinlerdeki ezoterik tarikatlar / mezhepler felan hep araştırırdım . Kendimi övmek değil bu araştırmayı seviyorum sadece bu . Her neyse bizim evde dedemden kalma bir kitap vardı ( şimdiden diyeyim havas türü birşey değil ) ama çok eski . O kadar ki bazı yerlerinde arap alfabesiyle Osmanlıca yazılar bile vardı . Açıkçası dedem hakkında çok şey bilmezdik . Zaten bizimle yaşamazdı . Kitabı da aile mirası (?) diye babama bırakmıştı . Babam bana kitabı o bana diyene kadar asla karıştırmamam konusunda söz verdirmişti . Ama burda mahallenin coollarıyla takılma fırsatı vardı . Söz gözümde çok küçülmüştü ( verilen söz Allah 'a verilir diyeyim de ) . Ve ağzımdan o yarak sözler döküldü :

Bizim evde bir kitap var . Baya ilginç şeyler var içinde . Isterseniz getirebilirim .

Vaaaay oldu herkes . Ilginç kitap ... Demesi bile ekşın doluydu . Sözleşmiştik . Yarın kitabı getirecektim . Ama küçük bir pürüz vardı :

50 'ye 50 ebatlarındaki bir kitabı nasıl dışarı çıkaracaktım ?

Yehowa benim tarafımdaydı ( görüyorsunuz hala imansızlık bulunuyor ) . Annem güne gidecekti . Babam ise fabrikada elektrik teknisyeniydi . Anahtarı bana verip " Acıkırsan Melahat teyzene git orda seni yedirir " dediler . Melahat teyzeyle olan edvençırımı anlatacağım . Bu arada gün dediğim epey uzakta bir yerdeydi yani o gidip börekleri çorlanma gibi bir şansım yoktu . Herneyse Melahat teyzenin evinde tıkınıp kitabı kağıda sarıp evden çıktım . Oraya vardım .

Kimse yok mu amk ses versin biri . Köpek havlıyormuş gibi hissediyorum . Şşşt alo , kimse yok mu ?

pnp ben varım internetim yok ama hacker olduğum için bi dolaylı giriyom amk dinliyom seni

rezerved