Rezerved

Sen seversin elin oğlu duvara vura vura giber

Rezzzzzzzzz

Fotoya geldim postamı attım rezevenkimi aldım gidiyorum

ko züte gitsin yeğen kız kesin başkasını bulmuştur bile

Devam pnp

Vay amk be yak yak

"Sende birazcık karakter olsa kardeşim dediğin insanın sevdiğine laf etmezdin!"

diyerek sert bir dil ile açık açık belirttim. Ağzını bile açmasına izin vermeden yumruğu vurmam bir oldu. Herkesin bize bakıyor olması bana ayrı bir özgüven veriyordu. Defalarca yumrukladım, taa ki omzumda iki tane kocaman el hissedene kadar.

Arkamı döndüğümde takım elbiseli, en az boyları 1.80 olan kas yığınları ile karşılaştım. Omzumda hâlen oluşan baskıyı hissedebiliyordum.
Soğuk bir bakışma sonrası hızlı ve öfkeli adımlarla mekândan uzaklaştım. Işıklarda geçiyor, sağıma soluma bile bakmadan küfrederek evin yolunu tutuyordum.
Aklım hâlen ondaydı. Aklım çıkıyor fakat o benim aklımdan çıkmıyordu.
Caddeler el ele tutuşan çiftler, aynı tişörtleri giymiş romantik sevgililer ve mutluluğu sadece elini tutabileceği birilerinde aramaya çalışan insanlarla doluydu.
Tam caddeyi döndüğümde;
kafasında kulaklık, bir eli telefonda diğer eli ise saçlarında olan, orta boylarda, sarı saçlı bir kız ile çarpıştım. Daha doğrusu resmen omuz attım. Tüm suç küçük hanımdaydı. Kulaklığı çıkarması ile

"Önüne baksana odun" demesi bir oldu.

Rezzolas

Kızlar her zaman kendini haklı gören varlıklar idi. Haksız oldukları konuyu evire çevire uzatır, mutlaka bir çıkış yolu bulurlardı.

"Pardon küçük hanım, siz bana çarptınız. Hem işlek bir cadde de kulaklık ile geziyorsunuz, hemde gözleriniz telefonda"
diyerek kendimi savundum.

Gözlerini devirerek uzun süre baktı. Aman Allahım! Gözlerinde makyaj yoktu ve tam bir ceylanı anımsatıyordu. Sessiz bakışları birden soğuk bir hava aldı ve

"iyi günler, özür dilerim"
diyerek yanımdan hızlıca geçti. istemsiz bir şekilde saçlarının kokusunu içime çektim. Bu koku bana Arya'yı hatırlatıyordu.
Bu koku Arya'nın olmalıydı peki Arya neredeydi ?

O kokuyu tekrar teneffüs etmek için her şeyimi verirdim. Bir insanı takip etmenin ne kadar yanlış bir davranış olduğunun farkındaydım. Fakat bu sefer şartlar farklıydı. Arya'mı seneler sonra tekrar koklamıştım.
Ağır ağır adımlar ile mesafeli bir şekilde peşine koyulmuştum. Kafasında kulaklık yavaş yavaş ilerliyordu. Güneş saçlarına vuruyordu ve ışıl ışıl parlatıyordu.
Sanırım evi epey bir uzaktı. Karşıdan karşıya geçerken sağına ve soluna bile bakmıyordu. Hemen arkasındaydım ve kafasını çevirdiği an beni oracıkta kıpkırmızı yapabilirdi.
Karşından süratli bir şekilde araba geliyordu ve onun haberi bile yoktu.
Son adımı atmadan onu kolundan tutup geri çektim. Korkmuştu, korkmuştum.
Kolunu fazla sıktığımı fark bile edemiyordum. Ciddi bir ses tonu ile

"Canimi yakiyosun" dedi.

Rezzers