seneye taşınacağımız için 19 yıllık berberimden ayrılacağım. ilk gittiğim zamanlar koltuğun altına tahta koyuyordu işte düşünün. babam da aynı berbere gidiyor onun da bir o kadar vardır. şimdiden kara kara düşünüyoruz ne yapacağımızı. 

normalde vefasız bir insan olarak tanınırım, çevremdeki insanları kolay kolay arayıp, sormam. pek övündüğüm bir özelliğim değildir ama kendi kendine yeten tipler derler ya kısmen de olsa öyleyim diyebilirim ama bu berber olayı cidden çok farklı bir durum. 

giriyorum içeri her zamanki gibi mi ? diyor. evet abi diyorum, kapıyorum gözleri, bitince açıyorum, her zamanki gibi olmuş oluyor. bir türlü istediği gibi saçını kestiremeyen arkadaşlar bunun nasıl bulunmaz bir nimet olduğunu anlarlar. bu durum öyle bir huzur öyle bir güven veriyor ki, son zamanlarda bu güveni bi de atiba veriyor işte. 

atiba demişken benim berber de beşiktaşlı. genelde muhabbet de oradan yürüyor, kah seviniyoruz kah dertleniyoruz nolcak bu takımın hali falan diyoruz. arada duvardaki metin, ali, feyyaz fotolarına bakıyor, dertleniyoruz falan dlnfoıdsg... güldüğüme bakmayın abi, hüzünleniyorum valla. bu rahatlığı, güveni başka nerede bulucam olum ben.

ne yapıcam 

Alışıyorsun be panpa alışmaya çalışıyorsun

ayrılma sebebin nedir?

Ağlattın bin

O kola artık başkası dayicak panpam acın acımızdır