''Bu sadece, iki çiftin 8 yaşındaki Sally Williams'ın bedenini topluluk parkında bulması. Bu hafta uzun süren arama kapalı. Dahası bu gece 9:00'da''
Yatağa gitmeden önce kapısını kapattığına yemin edebilirdi. 'Sanırım unuttum' diye düşündü. Yatağından kalkıp kapıya yöneldi ve kapattı. Tekrar yatağına dönmeden önce, salonun dışındaki bir dere yükseldi. Ailesi mi kalkmıştı?

Uyuyormuydu diye kızı kontrol etmeleri gerekti. En kısa sürede kız bacaklarını örttü, dondurucu bir ses duydu... ağlama? Bir çocuk sesine benziyordu. Bir kere daha, yavaşça yatağından kalktı, kapıya yöneldi ve açtı. Ağlama sesi odasının dışında gibiydi. Karanlığa dikkatle baktı, koridorda sürüne sürüne ilerledi, inlemeleri takip etti. Koridorun sonuna ulaşıyordu, soluk soluğa kalmıştı.

Pencereden gelen ay ışığı altında oturan küçük kızdı. iki büklümdü, ağlıyordu. Evlerine nasıl girmişti? Pencereden mi? Genç yutkunarak konuştu.

Sen... Sen kimsin? Evime nasıl girdin?

Bir anda, ağlama kesildi. Çocuk titreyen ellerini yavaşça yüzünden çekti, ve arkasına baktı, hafifçe seğirdi. Gözyaşı yerine kan vardı, ellerini lekeliyordu. Başında çok fazla kan vardı, kan yüzünden kirli pembe geceliğine akıyordu. Parlak yeşil gözleri ruhu sayesinde doğruyu görmüş gibi görünüyordu.

Bu benim evim... dedi çocuk. Sesi tırmalayıcıydı, konuşmak için zorlandığı belliydi. Ayağa kalkıp yüzünü gence döndüğünde vücudu garip bir şekilde titredi. Çamurda koşarken ayakları kirlenmişti, dizleri ve dirsekleri sıyrıklarla kaplıydı ve geceliği, önünde 'Sally' yazısıyla birlikte yırtık pırtıkdı. Kanlı elleriyle gence uzandı ve yavaşça gülümsedi, konuştuğunda kan dişlerini lekeliyordu.

Benime oyna...

erken final dıbına koyim takip gelmedi finiş

Devam et yannanım

OYNAMIYCAM OÇ

gibtir git lan dıbınakodumun kedisi