benimki de böyle bir aşk hikayesi

*ertesi gün uyandığımda telefonumda 4 tane mesaj vardı. 2'si diğer huurlardan , 2'side Derya dan gelmişti. diğer 2 mesajı okumadan hemen onunkileri açtım. birinde günaydın yazmıştı , diğerinde ise 'uyan artık uykucu saat kaç oldu' gibi birşey yazmıştı. mutlu olmuştum lan yüzüm gülmüştü durduk yere. mesajı cevapla diyip günaydın dileklerimi ilettim. 2-3 tane sıradan nasılsın , ayılabildin mi tarzı konuşmalardan sonra mesajlaşamaz olmuştuk. birbirimizi tanımadığımız için konuşabiliceğimiz pek konu yoktu açıkçası..

*sınav zamanı yaklaşmıştı ve çalışmalarımızı iyice yoğunlaştırdık. beraber geçen zamanın ardından onu ailemle tanıştırmaya karar verdim. derya ya bu konuyu açıp ailemle tanışmasını istediğimi söyledim oda olgunlukla karşıladı tabi. sonuçta biz ciddi bir ilişki içindeydik ve ileriye yönelik düşünüyorduk. ailemle de konuştuktan sonra bir pazar gecesi akşam yemeğinde onları tanıştırdım. ailem çok sevmişti derya yı. hiç yapmacık tavırları olmayan , büyüklerine saygılı davranan ve samimi bir kızdı. zaten büyüklerimin de beklentisi bunun ötesine gitmemişti. güzel bir tanışma gecesinin ardından deryayı eve bıraktık ve ailemin nasihatlarını dinlemek zorunda kaldım. çok düzgün kız sakın diğerleri gibi olmasın vs sözler işittim. bir süre bu konuyu konuştuktan sonra o gece de böyle bitti.

tamam panpa bitiricem merak etme. zamanım bol yazarım her gece 2-3 saat. bu arada devam edicem hikayeye. ben yazarken şu şarkıyı dinleyin buda çok derinden etkiler beni ;

http://www.youtube.com/watch?v=7xQtC--izUc

@134 çok kötü durum be panpa. sonu kötü malesef

*salona girdiğimde sahnede bir grubun bulunduğunu gördüm. benim bilmediğim bir oyunu canlandırıyorlardı. bir kaç kişiyi süzdükten sonra derya yı gördüm. öyle özlemiştim ki onu sahneye atlayıp sarılmak geçti içimden.. ancak yapamazdım öyle birşey ve kapının oradan sessizce oyunu izlemeye devam ettim. oyun bittiğinde ise alkışlayarak içeriye doğru yürüdüm. derya da beni görmüştü ve donuk bakışlarla bana dikti gözlerini.. çıkışta ise onu alıp konuşmayı planlıyordum.. salonun önünde bir süre bekledikten sonra geldi ve neden burada olduğumu sordu..

* o anki mutluluğu hiç birşeye değişmem panpalar. çok mutlu olmuştum. o geceyi beraber geçirdikten sonra evine bıraktım. ilk günden seni seviyorumlar , aşkım , sevgilim gibi laflarla onu boğmak istemediğim için gece hiç mesaj atmadım. eve gittiğim gibi duş alıp yatağıma girdim ve uyudum. ertesi gün uyandığımda derya ile tanıştığım ilk günden beri olduğu gibi telefonumda ondan gelen mesajları okumaya başladım. yine geç uyandığım için söyleniyordu. 1-2 saat mesajlaştıktan sonra buluştuk ve oda benim gibi ÖSS yi ilk yılda kazanamamıştı. monoton şekilde geçen 10-15 günün arından hayatımızı değiştirecek olan kararı beraber aldık ve bunun için birbirimize söz verdik.. Öss ye çalışmaya başlayıp üniversitede aynı yere kapak atacaktık planımız buydu. içinde onun olduğu her plan benim mutlu ederdi tabiki. ama kötü tarafı da vardı birimiz kazanıp diğerimiz kazanamazsa ayrı düşecektik doğal olarak. bunuda göze aldık ve o günden sonra çalışmaya başladık. günün 10 saatini beraber geçiriyorsak 6-7 saatini test çözmekle harcardık.

*üniversitenin içinde konuşmak saçma olurdu ve dışarı çıktıktan sonra konuşmamız gerektiğini söyledim. 5 dakika müsade istedi ve geldikten sonra yavaş yavaş üniversiteden çıktık. kapının önünde kartını aldığım arkadaşın yanına gidip bol bol teşekkür ettikten sonra kimliğimi alıp deryanın yanına döndüm. derya nın bildiği sessiz sakin , konuşmaya müsait olan bir mekan olup olmadığını sordum ve biraz yürüdükten sonra cafeye vardık.. siparişleri verdikten sonra uzun zamandır ayrı olduğumuzu , onu çok özlediğim için istanbul'a geldiğimi söyledim. gözlerinin içi parlıyordu belli ki oda beni özlemişti ancak bana kızgın gibiydi. bir anda beni seviyormusun diye sordu ve ömrümde onun dışında hiç kimseyi sevmediğimi söyledim. bu gerçekten doğruydu.. aşkın nasıl birşey olduğunu derya öğretmişti bana..

*muavin bavullarımı yerleştirirken cebimden paketimi çıkarttım ve sigaramı yaktım. ilk sigaramı bitirip 2.yi de hemen ardından yaktım. idiotlar gibi içtim sigaralarımı ardı ardına. sonra otobüsteki yerimi aldım ve camdan dışarıya bakıyordum. herkesin bir el sallayanı , bir yakını vardı neredeyse ancak benim kimsem yoktu. hayatımda artık ne derya vardı , ne ailem. bu durum bile beni üzmeye yetip artmıştı. yanlız olmak kötü bişeydi ve buna alışmalıydım artık. ne derya ile tekrar barışabilirdim ne de ailemle eskisi gibi olabilirdim. hayatta artık yanlız olduğumu o otobüs yolculuğunda anladım..

@131 ne geleceği var panpa :d

*kapıda annesiyle selamlaştıktan sonra deryanın odasına geçtim. şaşırmıştı beni gördüğüne çünkü evlerine çatkapı gitmezdim pek. bir anda eli ayağına dolaştı ve kötü birşey olup olmadığını sordu. bende yalan söylemek istemediğimden anlattım durumu ve leman da çalışmaya başlayacağımı söyledim. üniversiteye devam etmeyeceğim dediğimde ise resmen kıyamet kopmuştu ama durumun oda farkındaydı ve bende keyiften çalışmaya başlamayacaktım. lemanda çalışan biriyseniz ve azcık tipiniz varsa orada takıldığınız 3-4 saat içinde 5 tane karı zütürebilirdiniz. zaten alkolün takunu çıkaranlar mutlaka oluyordu ve sarhoşluk halinden faydalanıp inci sözlük deyimiyle am üstünde züt gibilebilecek sayılı mekanlardan biridir. derya da bunun farkındaydı ve bu yüzden karşı çıkmıştı. beraber geçirdiğimiz zaman onu hiç aldatmadığımı , yine aldatmayacağımı söyledim ancak bu sefer araya mesafeler girecekti. o üniversiteye gittiğinde ben çalışıyor olacaktım ve gözü arkada kalacaktı doğal olarak. kim olursa olsun istemezdi bu durumu ama ister istemez kabul etmek zorundaydı..

*derya ya kabul ettirdikten sonra sevgimi gösteren birkaç masum öpücük kondurdum yanaklarına. sarılıp odasından çıktım ve annesi dış kapıda beklememi söyledi. ne demek istediğini anlayamamıştım ama dediğini yaptım. kapıyı üzerime kapattı ve 10 dakika sonra kendisi de geldi. ne olduğunu sordum ve ister istemez konuştuklarımıza kulak misafiri olmuş. içinde bulunduğum durumu annesi de öğrenmişti ve yardımcı olmak istediğini , okulu bırakmama gerek olmadığını söyledi. bende kabul etmedim tabiki. ancak ne kadar ısrar ettiysem de sen benim oğlumsun artık aramızda paranın lafımı olur gibi sözler sarfetti. ama ne derse desin ben sevgilimin ailesinin sırtından geçinebilicek biri değilimdir. çok zorlamasına rağmen kabul etmedim ve oradan ayrıldım. bu konuda bana yardımcı olmak istemesi bile büyük mutluluktu benim için çünkü benim ailem bile onun yaptığını yapmıyordu. o geceyi geçirmek için arkadaşlara gittim ve gittiğim gibi uyudum..

@129 sonuna daha var panpa :(

@126-127 panpalar vazgeçilmez şarkımdır çok severim. ve hızlı girmeye çalışıyorum gözlerim ağrıdı ama devam edicem 2ye 3 e kadar. acele ettirmeyin o kadar

@433 panpa alınmıyorum tabi iyi yada kötü eleştiriye açığım , benim vazgeçmem tamamen derya yüzünden değildi üniversiteyi bırakmam da okumak istememem de etkiliydi. babadan zengin olmasaydım da bir şekilde yaşayıp gidecektim mecburen aç ölmezdik sonuçta. pedere karşı bir süre alttan aldık zaten işin takunu çıkartmıştı artık o yüzden buralara kadar geldik. derya için üzülmüyorum panpa zaten teşekkür ederim yorumların için iyi geceler

panpalar bu gecelik yeter sanırım. çok yoruldum ve gözlerim ağrımaya başladı. yatıyorum herkese iyi geceler yarın akşamüstü giricem devdıbını. gece konsere gidebiliriz arkadaşlarla ama geldiğim gibi devam ederim yine saat 1 civarları.

@412 panpa yaş 26 şuanda. insan zamanla olgunlaşıyor da bunları yaşadığımız dönemlerde de olgunduk. tekrar aynı hataları yapmayız belki ama yine de eski günlere dönmek zor be. onca yaşanmışlık olmasına rağmen.. tabi ki onca şey yapmışız birbirimiz için birşeyler hissediyorum hala eskisi gibi gözümde ama zor anlıycağın :(

*ailemle olan bağlarım tamamen kopma noktasına gelmişti. abimlede uzun zamandır görüşemiyordum. bana yardım edebilicek kimsem yoktu anlıycağınız. bende kendi ayaklarım üstünde durmak zorunda kalmıştım yine. ancak bu sefer kararımı vermiştim üniversiteye dönmeyecektim. lemana arkadaşın yanına gittim. dediğim gibi leman ın sahibi bizi tanırdı ve severdi. her gece orada takılırdık neredeyse. onunla konuşmak geldi aklıma belki orada çalışmaya başlayabilirdim. arkadaşla biraz daha takıldıktan sonra onlarda kaldığım için beraber kalkmamız gerekecekti. ancak mekandan çıkmadan önce leman ın sahibi ahmet (takma isim) abi ile konuşmam gerekiyordu. arkadaştan müsade isteyip ahmet abinin yanına gittim. durumu özet geçip çalışmam gerektiğini söyledim. sağolsun çok anlayışlı davrandı ve istediğim zaman gelip çalışmaya başlayabiliceğimi söyledi. fırsatı kaçırmak istemiyordum. bir kaç güne çalışmaya başlayacaktım. beni çok zorlayabilicek bir iş değildi. gündüz saatlerinde leman da çalışan elemanlar dükkana gelirdi. saat 2-3 gibi açıp bir güzel temizlerlerdi mekanı. ve ondan sonra açılış yapılırdı. saat 2-3 gibi çok fazla müşteri olmadığı için gündüz vakitleri oturarak geçerdi. gecenin geç saatlerine kadar açık kalırdı ve asıl müşteri saat 10 dan sonra gelmeye başlardı. ben gece uyanık kalmaya alışık olduğum için hiç sorun yaşamamıştım ilk günlerde. zaten kıç kadar mekan 2-3 bira taşıyarak yorulmak pek mümkün değildi. derya ya bu olayı anlatmam gerekirdi. telefonum olmadığı için ona ulaşamayacaktım ve evlerine gittim..

http://fizy.com/#s/1ai4x9

• bu sözlerime oldukça sinirlendi ve kalkıp gitmeye yeltendi. ancak bırakmadım. yine adım atan bendim , yine tersleyen oydu. nereye kadar sürebilirdi bu iş. tek taraflı olacak birşey değildi bu ve eğer o da beni seviyorsa onun da fedakarlık yapması gerekiyordu. ' içimizde kalanların dışa vurumu ' diye tabir edebiliceğimiz bir konuşma sonucunda çözüm yolları bulmaya yakındık. ben yine üniversiteyi bırakıp onun yanında olacaktım. yine hayatı gibilen ben oluyordum ancak onun yokluğundan iyiydi bu. zaten üniversite okuyacak züt yoktu , isteksiz gidiyordum derya olmadığı için...

@152 panpa yapıcak birşey yok :( bende taktan bir durumdayım devamında çok şaşırıcaksınız daha neler oluyor bir bilsen. bugüne kadar geliyim bi bunlar daha birşey değil

*akşam yemeğinden sonra mustafa abi bir arkadaşıyla görüşmeye gitmişti ve bende artık kalkma hazırlıkları yapıyordum. ancak annesi beni bırakmadı ve muhabbet ederiz bahanesiyle biraz daha kalmaya ikna etti beni. mustafa abi evden cıktıgında annesinin derya ya yönelttiği ilk soru 'derya siz ayrılmamışmıydınız , telefonda ağlamamışmıydın.. şimdi nasıl olurda el ele eve geliyorsunuz şaka mı yaptınız?' gibi birşeydi. derya da anlattı bütün olanları. ancak beni rencide etmemek için maddi durumlardan bahsetmedi. bir konuda kavga edip ayrıldığımızı ancak buraya dönerken yine karşılaştığımızı , ve 1-2 günlük ayrılığın bize yeterli olduğunu söyleyip muhabbeti kapatmaya yönelik sözler sarfetmişti. bende rahatsız olmuştum ve annesi anlayışlı bir kadındı. üstelemedi ve biraz daha normal muhabbetler ettikten sonra eve gitme bahanesiyle çıkmıştım deryalardan. beni kapıya kadar geçiren derya sımsıkı sarılmıştı bana ve bir ayrılığı daha kaldıramayacağını söylemişti.. vedalaştıktan sonra yola çıktım..