benimki de böyle bir aşk hikayesi

*kararımı verdiğimin ertesi günü derya ile gece geç bir saatte görüşmek istediğimi söyledim. eskişehirden memlekete nasıl döneceğimi bile bilmiyordum bilet param dahi yoktu ama birşekilde halledebiliceğimi düşünüyordum. derya ile buluştuk ve sessiz sakin bir yere oturduk. maddi sıkıntılardan dolayı ayrılmak istediğimi söyleyemezdim tabiki. karşındaki kişi bir bayan ve bu durumu anlamayabilir. erkeğin bu konularda gurur yapmasına anlam veremeyebilir. bu yüzden başka bir sebeple ayrılacaktım derya dan. ikimiz içinde en mantıklısı buydu. doğru olanı yaptığımı düşünüyordum. oturduk ve konuşmadan önce son bir kez doya doya sarılıp öpücüklere boğdum onu. deryanın mutluluğu gözlerinden okunuyordu ancak benim içim kan ağlıyordu. bu onu son öpüşüm , ona son sarılışımdı. bir süre daha böyle geçtikten sonra konuşmaya başladım. başka birine aşık olduğumu söyledim. inanmadı ilk başta. 'aşkım hiç komik değilsin' gibi sözlerle geçiştirmeye çalıştı muhabbeti ancak ben ciddiyetimi bozamadım. bunun doğru olduğunu , onu üzmek istememe rağmen kendime hakim olamadığımı söyledim. bir anda mutluluktan uçan derya ağlamaktan perişan olmuştu. o durumda karşımda dururken ne ona sarılabildim , ne öpebildim. bir kaç girişimde bulundum onu sakinleştirmek için ancak hepsinde eliyle ittirdi beni ve ağzına geleni söyledi. onu karşımda bu durumda görmeme rağmen elimden hiçbirşey gelmiyordu. bu okadar zordu ki..

*eskişehire gitme planlarımız olduğu için iş verenim ahmet abi ilede konuşmam gerekiyordu. ahmet abiyle çalıştığım sürece baba-oğul gibi olmuştuk. çok yardımı dokunmuştu bana ve eskişehire , okumak için üniversiteye geri döneceğim için çok mutlu olacaktı. ertesi gün işyerine geri döndüm ve ahmet abiye anlattım herşeyi. 2 gün sonra eskişehire dönmeyi düşündüğümü , ancak eğer orda kalmamı istiyorsa kalacağımı söyledim gönlü olsun diye. ama saçmalama evlat gitmeden önce gel bi bana gözük vedalaşalım bu günden sonrada çalışmayı bırak 2 günün varmış hazırlıklarını yap , dinlen diyip yine abiliğini yapmıştı. yolculuk gece 23:45 teydi ve otobüs kalkmadan önce eve eşya almaya gitmem gerekiyordu. eve gitmeden önce ahmet abinin yanına uğradım ve ıvır zıvır ne varsa topladım çantama. çıkmadan önce de ahmet abiyle görüşmek için bir süre bekledim. ahmet abi geldi ve cebime ısrarla yol harçlığı koydu. onun yeri hayatımda çok büyüktü böyle abilikleri yapan çok fazla insana sahip değildim sonuçta ve onu uzun süre göremeyeceğim için üzgündüm. abimle de görüşmem gerekiyordu onun da yanına gittikten sonra eve gidecektim. akşam olduğu için muhtemelen peder bey evdeydi ve yine tatsızlık çıkmaması için fazla vakit geçirmeyi düşünmüyordum. eve girip eşyalarımı alıp çıkacaktım..

*çalışmaya başladığımın üzerinden 1 haftaya yakın bir zaman geçmişti ki deryanın üniversiteye dönme vakti geldi. nasıl ayrı kalacağımı hiç bilmiyordum ama buna mecburduk. çalıştığım süre içerisinde derya hiç lemana gelmemişti. saat 3 civarları çalışmaya başladığım için derya ile çalışmaya başlamadan önce saat 11-12 civarları buluşuyorduk. gece geç yatmama rağmen o saatte kalkmak hiç zor gelmiyordu bana ve son günlerimizdi artık. bir süre uzak kalacaktık mecburen. bu ayrılık benim için ne kadar zorsa derya içinde o kadar zor olacaktı. hatta belki onun için daha bile zor.. bunun farkında olduğum için derya ile konuşmaya karar verdim ve gitmeden önce bu konuyu konuşmam gerekiyordu.

*ertesi gün çalışmaya başlayacaktım. saat kaçta gideceğimi bile bilmiyordum ve telefonum yoktu. ahmet abiyle konuşmam mümkün değildi. yorgundum ve arkadaşlarda kaldığım için eve saat 2 de 3'te girmek ayıp olurdu. mecburen deryalardan cıktıgım gibi arkadaşlara gittim. o geceyide orada geçirdikten sonra ertesi gün uyandıgım gibi kahvaltı bile etmeden çalışmak için leman a geçtim. ahmet abi henüz gelmemişti ve müşteri yoktu mekanda. ahmet abiyi beklerken birkaç bira içtim ve saat 4 civarları ahmet abi geldi. çalışmaya başlayacağımı söyledim ve o gün çalışmaya başladım. ilk başlarda garip gelmişti insanların ayağına bira zütürmek falan ama alışmak zorundaydım. o günün çıkışında ahmet abi hayatımın en büyük kıyağını yapmıştı bana. leman da onun bazı geceler kaldığı bir oda tarzı yer varmış. hergün gitmeme rağmen ben bile bilmiyordum. orada kalabileceğimi söyledi ve arkadaşlara daha fazla yük olmamam gerektiğini düşünüp kabul ettim..

*bu zor ayrılığın ardından kendimi bilmez bir halde eve döndüm. eşyalarımı toparladım ve ev arkadaşıma dahi haber vermeden çıktım evden. cebimde 12 lira para vardı ve bu hiç bir taka yaramazdı. sigara alıp derya'dan ayrıldığım yere gittim. onunla geçirdiğim son dakikalar gözümün önünden gitmiyordu ve sabaha kadar o bankta oturup ağladım. saat sabah 9 civarları kalktım oradan ve son bir kez deryaların evinin önüne gittim. olan olmuştu artık ve ben ona bir elveda bile diyememiştim. bir telefoncuya gidip telefonumu bugünün parasıyla 150 tl civarı bir paraya sattım ve bilet almak için otogara gittim. saat 11:45 e biletimi aldım ve otobüsün kalkış saatleri geldiğinde inanamayacağım birşey görmüştüm. derya da otogardaydı. ona gözükmek istemediğimden dolayı derhal dışarı çıkıp otobüsün kalkacağı yere doğru gittim. otobüs geldiğinde ise ilk binen ben olmuştum. en arkadan bilet almıştım ve koltuğuma sırt çantamı bıraktım. bavullarımı ise bagaja koyup , 1 sigara içip otobüsteki yerimi alacaktım..

*mesaj atmamın sebebi ise görüşmek istemekti. müsaitse eğer arayıp akşam görüşmek istediğimi dile getirecektim. annesi ile alışverişte olduğu için müsait olmadığını söylemişti. bu planımda suya düşmüştü. çıkmazlardaydım bildiğiniz ve suratım asılmıştı durduk yere. arkadaşlarla buluştuk yine ve ben onlara bu konuyu anlattım. masadan da derya ile tanışmak için ayrıldığımı söyledim. klagib arkadaş ortamı 'vaay bizim bin aşık mı olmuş' tarzı laflarla kısa bir süre taşak konusu olmuştum ama bu bile mutlu etmişti beni..

*derken amacıma ulaşmıştım. numara almak gibi birşey yapmadım çünkü nerde olduğunu belirten bir mesaj atmıştı hatırlarsanız. iyi geceler dileklerimi iletip ayrıldım yanından. arkadaşlarımın yanına döndüm ve içimde tarif edilemez bi mutluluk vardı. hayatımda çok mutluluk yaşamışımdır ama bu diğerlerinden çok farklıydı. ilk gibişmede nasıl kalbiniz küt küt attıysa buda öyle birşeydi işte

sen iyisin de cevren kötüymüş
eroine doru gidiyo hikaye..

*Abim kafa adamdır hiç bi zaman bana kardeşim dememiştir aynı babamla aram nasılsa abimlede arkadaş gibiydik. Hatta bugün bile bana kanka diyebilicek bi adamdır. Neyse lise dönemlerinde klagib hangi karı zütürülür falan gibi konuları tartışır dururduk aramızda. Şuan hayatımda olan ve çok değer verdiğim arkadaşlarımla tanışmamız kavga vesilesiyle olmuştu. Benim huur çocuğu olan bi arkadaşımı dövüceklermiş çocukta bana haber verdi bende elemanı pek sevmememe rağmen yardım ediyim diye çağırdım yanıma dayak yemesini engelledim…

*heyecanımı belli etmemek için telefonumu sakin tavırlarla cebimden çıkarttım ve mesajı açtım. beklediğim mesaj buydu. nerede olduğunu yazmıştı ve beni beklediğini söylemişti. arkadaşlara hiç birşey anlatmadığım için bir yalan söylemem gerekiyordu. aksi takdirde durumu anlatmaya kalksam zaman kaybedebilirdim. birazdan gelicem diyip ceketimi alıp bizimkilerin yanından ayrıldım ve kızın mesajda söylediği yere doğru yol aldım..

*birkaç saat daha oturduk ve ben sadece ona bakıyordum. derken bir anda masadan kalktı ve mekandan çıktı. tekrar geri gelir diye düşündüğüm için ben devam ettim içmeye. çünkü arkadaşlarının hiç biri kalkmamıştı yanlızca o gitmişti. derken telefonumun titrediğini hissettim. mesaj gelmişti ve bir anda elim ayağıma girmişti. ilk defa böyle oluyordum binler..

*alkollü olmamın verdiği dürüstlükten olsa gerek fazla açık konuşmuştum. bugüne kadar hep kızlarla gönül eğlendirdiğimi , çok fazla binlik yaptığımı söyledim. ama onu gördüğümde sebebini bilmediğim bir şekilde onu diğer kızlar gibi görmediğimi anlattım. şaşırmıştı doğal olarak çünkü hiç kimse bunu yapamazdı. cesaret gerektiren birşeydi sonuçta. bir süre şaşkınlıkla dinlemeye devam etti ve şaşkınlığı geçince resmen kızın hayran kaldığını anladım. kolay değildir karşınızda herşeyini takır takır anlatan bir bini görmek. o da böyle birşey beklemiyor olsa gerek konuşmalarımı heyecan içinde dinliyordu..

*güzel bir günün ardından ileriye yönelik hayaller kurduk beraber. 2-3 bira içtikten sonra o geceyi de böyle tamamladık. bir süre daha böyle devam ettikten sonra bir gün derya şaşırtıcı bir karar almış ve bana anlatmıştı. üniversitede iktisat bölümünden memnun olmadığını , bölüm değiştirmek istediğini söylüyordu. ve gitmek istediği şehir istanbul'du. sebepleri arasında ise bölümünden memnun olmaması , ailesine uzak olması falan vardı. ancak ailesini pek umursamadığını adım gibi biliyordum ve bu karar beni şaşırtmıştı. tam düzenimizi kurmuşken , herşey yerli yerindeyken ne gibime böyle bir karar almıştı ki ? sorduğumda hep aynı şeyleri duyuyordum. neymiş onun hayatı söz konusuymuş , benim ömür boyu onun yanında olacağım garantimiymiş , sevdiği adam için hayatını gibtir edemezmiş. bende ben senin için nelere katlanıp buraya geldim , ne halin varsa gör diye karşılık verdim. kurduğum bu cümleler kavgayı bir üst seviyeye taşımaya yetmişti. ağır bir tartışmanın ardından eşyalarını toplamaya başlamıştı. bu olanların hiç birine anlam veremedim neler yapıyordu. ben herşeyimi üniversiteye göre ayarlamıştım. hayatımı gibtiredip onun yanında olmak için bir sürü fedakarlıkta bulunmuştum. ancak derya benim kadar önemsemiyordu ilişkimizi. bende inceldiği yerden kopsun mantığıyla gibtiri çektim. ama bu sefer sonuna kadar haklıydım..

*mustafa abiye söz vermiştim ve yine babam olacak o herifle muhattap olmam gerekiyordu. ancak bunu nasıl yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu ve içimden de gelmiyordu açıkçası. zorlansam da hayatımdan memnundum ve benim için problem oluşturan tek şey derya'nın bana uzak oluşuydu. söz verdiğim için ertesi gün eve gittim ve kapıya annem çıktı. beni beklemiyordu ve büyük bir şefkat ile sarıldı boynuma. o evde özlediğim tek şey annemdi ve onu görmek bana da iyi gelmişti. bir süre özlem giderdikten sonra durumu ona da anlattım. ancak babamla hiç bir şekilde görüşmek istemediğimi söyledim. bir çözüm yolu bulmalıydık , aksi takdirde derya nın ailesinin sırtından üniversite okuyacaktım. o güne kadar başkasına muhtaç bir şekilde yaşamamıştım ve o günden sonra da yaşamamam gerekiyordu. annem bir çözüm bulacağını söylemişti ve yanından ayrıldım. evden cıktıgımda mustafa abiyi arayıp ailemle barıştığımı söyledim. buna cani gönülden sevindiği ses tonundan belli oluyordu..

*benim için hiç birşeyi göze alamayacak birinin ardından üzülmemiştim ama elim hep telefondaydı. sürekli mesaj attı mı , aradı mı gibi umutlarla telefonuma bakıyor , her seferinde hayal kırıklığına uğruyordum. bu sefer beklediğimden de uzun süren bir ayrılık yaşamıştık. ayrı kaldığımız süre içerisinde ne üniversiteye gittim , ne derya ile oturduğumuz evi terkedebildim. abimin yolladığı para bana yetiyordu ve rahat bir hayat sürüyordum ancak yanımda derya yoktu. bende üzülmek yerine hayatımı yaşamayı tercih edip onun yokluğunu doldurabiliceğini düşündüğüm kim varsa eve atmaya başlamıştım. cinsellikten başka birşey düşünmediğim dönemler uzun süreceğe benziyordu. eskişehirde okuyan binler bilir. 222 park diye bir mekan vardır ve orada erkeğin değil , kızın abazası daha çok bulunur. her gece oraya takılıyor , hiç tanımadığım karıları gece yatağa atıyordum. sabah uyandığımda hatırlamadığım karılar bile vardı. ancak hiç biri bana deryayı unutturamamıştı. bir gece orada kız cansu isimli bir kız ile evde otururken telefonum çalmıştı. gizli numara arıyordu ve ben derya sanıp hemen açmıştım. (hatırlarsanız önceden de yapmıştı bunu) telefondaki kişi karşımda oturan kıza aşık olan bir muallakymiş. bende asla korkaklık yapmam. telefonun ucunda bana ne dediyse daha fazlasını söyleyip kapattım telefonu. eskişehirde öyle zütümü kollayabilicek bir arkadaş çevrem , bir abim yoktu ve yalnızdım. telefondaki elemanın blöf kaydığını düşünüyordum.. bir gece 222 de otururken ...

devamı yarın gece gelicek beyler iyi geceler herkese.

*üniversite de geçen bir sürenin ardından hayatımın en mutlu sabahına uyanmıştım. telefonuma baktım ve deryadan gelen mesajı açtım. mesaj 'can yücelin seninle yaşlanmak istiyorum' şiirini içeriyordu. okumaya başladım ;

Seneler Geçsin, Sen Beni bil ben seni bileyim istiyorum.
Benim olduğun kadar dostlarının,
Dostlarının olduğun kadar benim ol istiyorum.
Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp anlatalım.
Yaşayalım ki, Öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı.
Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız.
Sen çok dertlenip, içip arkadaşlarınla eve gelmelisin.
Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız.
Öyle ki, yalnız sıkılmak sıkmalı bizi.
Yaşayalım ki, paramız olunca sevinelim.
Güzel günlerimizi, evimizde, bir şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız.
Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek.
Böylece yaşamalıyız işte.
Sonra çocuklarımız olmalı, Düşünsene senin ve benim olan bir canlı.
Geceleri ağladıkça sırasıyla susturmalıyız.
Sen arada mızıkçılık yapmalısın.
Ve ben söylenerek sıranı almalıyım.
Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım,
Söylenerek yumurta kırmalısın.
Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.
Zaman su gibi akıp giderken, Herşey yaşanmış bir hayatımız olmalı.
Her şeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden.
Mutluda olsa, Kötüde olsa, Yaşadığımız günler bizim günlerimiz olmalı.
Saçlara düşünce yada gidince aklar,
Çocukları güvence altına alıp gitmeli bu şehirden.
Kavgasız, Her sabah cinayetle uyanılmayan, Sessiz bir yere gitmeliyiz.
Geceleri balkonda denizi seyredip, Sandalyelerimizde sallanmalıyız.
Eve gelip benden kahve istemelisin.
Çocuklar gelmeli ziyaretimize,
Geçmişteki hareketli günlerimizi anımsamalıyız.
Öyle sevmelisin ki beni, Bu yazdıklarım korkutmamalı seni,
Tebessümler açtırmalı yüzünde.
Bir gün bu hayatı bırakıp giderken,
Sadece mutluluk olmalı yüzümüzde
Birbirimiz sevmenin gururu olmalı.

Seni çok seviyorum *

Yazıyordu. Bu mesajı beni çok fena ağlatmıştı binler ve hala telefonumda durur. Ara sıra okuyup kederlenirim…

*ancak bu durumu anlayışla karşıladı. bana kızamıyordu ve bensiz yapamıyordu belli ki. bende öyleydim onsuz bir hayat düşünememiştim bu olaylar olana kadar. ama gibtiğim dünyasında adalet denen birşey yok ki. mecbur kaldık işte. belki o gün otobüste karşılaşmamış olsaydık bir daha hiç bir zaman beraber olamayacaktık. benden hep nefret edecekti ve asla gerçekleri öğrenemeyecekti. ama olmadı. memlekete döndüğümüzde ne yapacaktım peki ? yine bırakamamıştık birbirimizi ve hayat ; yine karşıma çıkarmıştı onu. ailemin yanına gitmeyi düşünmüyordum çünkü aram iyi değildi. ben ayaklarımın üzerinde duramadım size muhtaç bir şekilde yaşıyorum diyip dönemezdim eve. telefonumda yoktu oradaki tanıdıklara nasıl ulaşacaktım. bu düşünceler aklımı sararken ellerim deryanın ellerindeydi. yol boyunca bol bol sarılmıştım ona. çünkü ayrıldığımız gece içimde kalmıştı onu son kez öpüp koklayamamıştım. adeta o gecenin acısını çıkartırcasına sımsıkı sarıldım ona. yol böylece bitime yaklaşmış oldu. memlekete geldik ve deryayı eve bırakacaktım. akşam saatleri olduğu için akşam yemeğine davet edildim. mustafa abi de araya girince kıramamıştım onları. ancak annesi beni gördüğünde çok şaşırmıştı ve ben bu duruma anlam verememiştim. sonradan öğrendim ki derya herşeyi anlatmıştı ona ve ayrı olduğumuzu düşünüyordu. bir anda karşısına çıkınca şaşırmıştı kadın tabi ki. ancak mustafa abinin hiç birşeyden haberi olmadığı için normal bir şekilde muhabbet ettik spor konuştuk tavla oynadık..

@301 panpa kötü oldum dıye devam etmedim biraz da işim vardı. yatıyorum şimdi yarın iş var

@302 eyvallah panpa okumaya devam et

@303 eyvallah karşim

@305 , @306 , @307 eyvallah panpalarım :(

*cuma akşamıydı. masada otururken bir anda yerimden kalktım sebepsiz bir şekilde. bu hareketime ben bile anlam verememiştim ama kafaya koymuştum artık. gittim kızın yanına bir saniye bakarmısınız dedim. eğer reddediliceksek te kızın masasında reddedilmeyelim arkadaşlarının önünde rencide olmayalım düşünceleriyle kızı masadan aldım bir köşeye çektim. bana çıkacağınız saatte haber verin sadece 1 saatinizi ayırmanızı istiyorum dedim. daha adını bile sormadan kıza böyle bir teklif yaptığıma şaşırmıştı tabi. olumsuz hiçbirşey demedi ve telefon numaramı verdim. kalktığında bana mesaj atıp nerede olduğunu söylemesi için.

*Bu düşünceler birkaç gün daha devam etti bende ve ne yapacağımı düşünmeye başladım. Özgüven desen yerinde , tip te var derken bi gaza gelmişim sormayın. tanışmayı kafama koymuştum bir kere. kabul etmese bile dünyanın sonu değildi sonuçta. arkadaşlarla hep konusurduk bugüne kadar binliğin dibine vurmuşuz , aşık olmak nedir bilmiyoruz. öyle bi kız çıksın karşımıza hiç tereddüt etmeden tanışırız falan filan gibi muhabbetler bilirsiniz sizde. Aynen konuştugumuz gibi bi kız çıkmıştı karşıma ve bu fırsatı kaçırmamam gerekiyordu. Hayatımda en sevmediğim şey pişman olmaktır. Birşeyin içimde kalmasıdır. sonu ne olursa olsun içimden geçeni yapan biriyimdir ve yine öyle oldu.