benimki de böyle bir aşk hikayesi

*heyecanımı belli etmemek için telefonumu sakin tavırlarla cebimden çıkarttım ve mesajı açtım. beklediğim mesaj buydu. nerede olduğunu yazmıştı ve beni beklediğini söylemişti. arkadaşlara hiç birşey anlatmadığım için bir yalan söylemem gerekiyordu. aksi takdirde durumu anlatmaya kalksam zaman kaybedebilirdim. birazdan gelicem diyip ceketimi alıp bizimkilerin yanından ayrıldım ve kızın mesajda söylediği yere doğru yol aldım..

@450 haklısın dostum ama benim hayatım pek te mutlu geçmedi okumuşsundur zaten sende..

@451 eyvallah panpa bitircem dedim bitirdim sözümde durdum. şimdi de cafe işletmeye devam işte başka kızlar var ama günlük hepsi ..

@453 eyvallah panpa herkes bu tarz şeyler yaşamıştır herkes bu hikayede kendisinden birşeyler bulabilir. teşekkür ederim zaman ayırıp okuduğunuz için.

@449 teşekkür ederim kardeşim güzel yorumların için

@450 yok panpa bana üzülme alıştım artık sen de dikkat et başına böyle şeyler gelmesin :(

*ayın 1'i gelmişti ve uyandığım gibi parasız kaldığım için bankaya koşmuştum. ancak gittiğimde acı gerçekle karşılaştım. babam dediğini yapmıştı 1 kuruş göndermemişti bana. abimde annem ve babamla tartıştığımı duyunca tavırlarını değiştirdi bana karşı. tamamen çaresiz durumdaydım. ne param vardı ne keyfim yerindeydi. kira yaklaşmıştı , bir yandan derya ile zaman geçirirkende para lazım olucaktı. ne yapacağımı düşünürken bir süre daha beklemeye karar verdim. zamanla sinirleri geçer ve eski düzene döneriz diye. ancak öyle olmadı ne onlar beni aradı , ne ben onları aradım. zaten tavrımı koymuşum bir de arayıp para isteyemezdim. ev sahibine durumu anlatıp kirayı biraz erteledim ve üniversitede samimi olduğum birkaç arkadaşımdan birsüre idare edebilicek kadar borç aldım. ancak buda beni az bir zaman idare edebilirdi ve ne yapacağımı düşünüp durdum. üniversiteden kalan zamanlarımda çalışmaya karar verdim ve iş aramaya başladım..

*babamı aradım ve derslerimi düzelteceğimi , bir süre daha bana maddi destekte bulunması gerektiğini söyledim. eğer derslerimi düzeltemezsem memlekete döneceğime dair söz verdim. ancak bunu kabul etmedi ve yine ortada kalmıştım. sülalemde yardımıma koşabilecek biri de yoktu. amcam ölmüştü ve onun dışında hiç bir akrabamdan yardım isteyemezdim. kendimi zor geçindiriyordum bir de derya vardı tabi. ancak daha fazla bu yükü taşıyamadım ve ayrılmaya karar verdim. bunu yapmayı hiç istemezdim ancak pek bir çarem yoktu. bende kirli işlere girip para kazanabilirdim , bir sürü tak yiyip rahat bir yaşam sürebilirdim ama asla bunları aklıma dahi sokmadım. dediğim gibi çıkmazlardaydım ve yapabiliceğim hiçbirşey yoktu. deryadan ayrılıp memlekete dönmeyi düşünüyordum. ne üniversite okuyabiliyordum , ne sevgilimi mutlu edebiliyordum , nede rahat bir hayat sürebiliyordum.

*onun yokluğu bir yandan , aile desteğinin olmaması bir yandan derken çok monotonlaşan bir hayatım olmuştu artık. her gün aynı saatlerde kalkıyor 1 saat boş boş yatakta oturduktan sonra işe başlıyor , iş çıkışında ise tekrar yatağıma dönüyordum. onun yokluğu gün geçtikçe kötüleşiyordu. ne yapacağımı bilmez halde sadece hayatıma devam etmeye çalışıyordum , tabii ki yaşadığıma hayat dersek.. onun yokluğunu dolduracak birileri yoktu ve bu yüzden hiç bir kıza kötü gözle bakmadım. bakamadım. o ayki maaşımla gidip kendime bir telefon aldım ve hattıma kontör yüklettim. artık en azından iletişim halinde olmamız mümkündü ve eskisi kadar zorlanmayacağımı düşünüyordum..

* üniversitede hiçbir maddi sıkıntım yoktu. dediğim gibi maddi durumumuz yerindeydi. abim üniversiteyi bitirip iş güç sahibi bir adam olmuştu ve oda benim gibi üniversite hayatını yaşamıştı. benim geçtiğim yollardan zamanında oda geçmişti ve beni çok iyi anlıyordu. hem babam hem abim maddi desteklerini hiç bir zaman esirgemediler. aldığım paranın yarısını alkol ve sigaraya yatırıyordum. aileme hala derya ile ayrıldığımızı söyleyememiştim , cesaret edememiştim. çünkü zamanında çok nasihat vermişlerdi bu konuda. onu kaybetme sakın tarzı laflarla kafamı gibmişlerdi. kalkıp onlara biz ayrıldık diyemezdim. ben gizlediğimi düşünsem de annem derya ile görüşmüş ve haberleri varmış. zaten durgun olduğumu da anlamışlar ve babam bu kötü günlerimde yanımda olmak için eskişehire geleceğini söyledi. gerek yok dediysem de dinlemedi ve eskişehire geldi..

panpalar devam ediyim mi ?

*mesaj atmamın sebebi ise görüşmek istemekti. müsaitse eğer arayıp akşam görüşmek istediğimi dile getirecektim. annesi ile alışverişte olduğu için müsait olmadığını söylemişti. bu planımda suya düşmüştü. çıkmazlardaydım bildiğiniz ve suratım asılmıştı durduk yere. arkadaşlarla buluştuk yine ve ben onlara bu konuyu anlattım. masadan da derya ile tanışmak için ayrıldığımı söyledim. klagib arkadaş ortamı 'vaay bizim bin aşık mı olmuş' tarzı laflarla kısa bir süre taşak konusu olmuştum ama bu bile mutlu etmişti beni..

*devam ediyorum

*arkadaşlarla otururken bana söylediklerini 2-3 kez tekrar etmeleri gerekmişti o gece. tamamen kafamın derya'da kalmasından dolayı böyleydim. ancak onlar konuyu bilmedikleri için sarhoşluğa yormuşlardı bu olayı. o gece alkolü abarttığımızı düşünüp kalkma vaktinin geldiğine karar vermişlerdi aralarında. yavaş yavaş toparlandık ve kalktık mekandan. eve geldim ve o gece yattım. hemen mesaj atmadım yavşaklık gibi olmasın diye. ilk defa bir kıza karşı yapacaklarımı düşünüp adım atar olmuştum..

*çokta üzülmemiştim beni bu durumda bırakıp gibtir olup giden birinin ardından. ama beraber geçirdiğimiz onca hatıralar gözümün önünden gitmiyordu. kazandığım üniversitede bile deryanın payı varken onu nasıl unutabilirdim ki. ayrılmamızın 3. haftasında evden çıkmıştım. eskişehir de okuyan binler bilir 222 diye bir yer var. orada canlı müzik dinlemeye gitmiştim. erkeğin değil kızın abazasının bol olduğu bir mekandır ve o gece deryayı unutmak adına biriyle beraber olmuştum. ama bu hiç birşeye yaramadı. sadece anlık mutluluklara sebebiyet veren durumlar bunlar. ama yapabiliceğim de birşey yoktu çözüm yolları arıyordum ve hepsini teker teker deneyecektim. hayatımı deryaya göre çizmiş olsam da , evden çıkmamam , oturup ağlamam vs şeyler onu geri getirmeyecekti biliyordum. ayrılalı tam 1 ay olmuştu. ne o aramıştı beni , ne ben ona ulaşmaya çalışmıştım. sevdiysek te gururumuzu ayaklar altına almaya gerek yoktu..

*babam eskişehire gelmişti ve geldiği geceyi dinlenerek geçirmişti. ertesi günün akşamı beraber rakı ziyafetine gitmenin planlarını yapmıştı kendince. benim son dakikada haberim olmuştu ama peder beyi kırmayıda istemediğimden kabul ettim. sarhoş olduğum zamanlar fazlasıyla dürüst olduğumu bildiği için böyle bir yola başvuruyordu belli ki. aksi takdirde ağzımdan hiç laf alamazdı bu konuda. gecenin ilerleyen saatlerinde alkolün etkisi boy göstermişti ve artık içimde tutamadığım herşeyi babama anlatıyordum. tek bir yalan dahi söylemeden herşeyi anlattım. babam benim hatalı olduğumu söylüyordu ancak ben kendimde hata göremiyordum. hatalarımı telafi etmem için beni ikna etmeye çabaladı ve sonunda bunu başardı. birkaç gün içinde derya'nın gönlünü almaya çalışacaktım ve eski hayatımda dönecektim..

yardır panpa

panpiş başın sağolsun :( . yarın final var ama yine de okuyacam bugün yazacaklarını. çok etkiledi yaa :(

*günümüze yaklaşıyoruz beyler bu gece hikaye bitecek.

ne zaman başlıcan panpa

@343 aynen amk kitap okumuyoruz gelip burda aşk hikayesi okuyoruz

dinliyoruz panpa devam et

reserved