benimki de böyle bir aşk hikayesi

tamam panpa bitiricem merak etme. zamanım bol yazarım her gece 2-3 saat. bu arada devam edicem hikayeye. ben yazarken şu şarkıyı dinleyin buda çok derinden etkiler beni ;

http://www.youtube.com/watch?v=7xQtC--izUc

*ancak bu durumu anlayışla karşıladı. bana kızamıyordu ve bensiz yapamıyordu belli ki. bende öyleydim onsuz bir hayat düşünememiştim bu olaylar olana kadar. ama gibtiğim dünyasında adalet denen birşey yok ki. mecbur kaldık işte. belki o gün otobüste karşılaşmamış olsaydık bir daha hiç bir zaman beraber olamayacaktık. benden hep nefret edecekti ve asla gerçekleri öğrenemeyecekti. ama olmadı. memlekete döndüğümüzde ne yapacaktım peki ? yine bırakamamıştık birbirimizi ve hayat ; yine karşıma çıkarmıştı onu. ailemin yanına gitmeyi düşünmüyordum çünkü aram iyi değildi. ben ayaklarımın üzerinde duramadım size muhtaç bir şekilde yaşıyorum diyip dönemezdim eve. telefonumda yoktu oradaki tanıdıklara nasıl ulaşacaktım. bu düşünceler aklımı sararken ellerim deryanın ellerindeydi. yol boyunca bol bol sarılmıştım ona. çünkü ayrıldığımız gece içimde kalmıştı onu son kez öpüp koklayamamıştım. adeta o gecenin acısını çıkartırcasına sımsıkı sarıldım ona. yol böylece bitime yaklaşmış oldu. memlekete geldik ve deryayı eve bırakacaktım. akşam saatleri olduğu için akşam yemeğine davet edildim. mustafa abi de araya girince kıramamıştım onları. ancak annesi beni gördüğünde çok şaşırmıştı ve ben bu duruma anlam verememiştim. sonradan öğrendim ki derya herşeyi anlatmıştı ona ve ayrı olduğumuzu düşünüyordu. bir anda karşısına çıkınca şaşırmıştı kadın tabi ki. ancak mustafa abinin hiç birşeyden haberi olmadığı için normal bir şekilde muhabbet ettik spor konuştuk tavla oynadık..

*üniversitenin içinde konuşmak saçma olurdu ve dışarı çıktıktan sonra konuşmamız gerektiğini söyledim. 5 dakika müsade istedi ve geldikten sonra yavaş yavaş üniversiteden çıktık. kapının önünde kartını aldığım arkadaşın yanına gidip bol bol teşekkür ettikten sonra kimliğimi alıp deryanın yanına döndüm. derya nın bildiği sessiz sakin , konuşmaya müsait olan bir mekan olup olmadığını sordum ve biraz yürüdükten sonra cafeye vardık.. siparişleri verdikten sonra uzun zamandır ayrı olduğumuzu , onu çok özlediğim için istanbul'a geldiğimi söyledim. gözlerinin içi parlıyordu belli ki oda beni özlemişti ancak bana kızgın gibiydi. bir anda beni seviyormusun diye sordu ve ömrümde onun dışında hiç kimseyi sevmediğimi söyledim. bu gerçekten doğruydu.. aşkın nasıl birşey olduğunu derya öğretmişti bana..

*yanına yerleştikten sonra iş bulmam gerekiyordu. abim para yollamaya devam edecekti ancak bütün gün evde oturamazdım. abime de anlattıktan sonra onun yardımıyla istanbul'da bir bar da daha önce de yaptığım gibi garsonluk işine girdim. çalışmaya başladım. deneyimim olduğu için kısa süre de ortama ayak uydurmuştum ve benim kafadan 2-3 tane iş arkadaşım olmuştu. canlı müziklerin yapıldığı , alkolün aşırı derece de tüketildiği bir ortamdı ve işler çok yerindeydi. maaşım da iyiydi ve işimden memnundum. doğru karar verdiğime inanmıştım.. rahat bir hayatımız vardı o dönemler ve sıkıntısız geçen günlerimiz..

@111 panpa sonu bu gece gelmez uzun bir hikaye dediğim gibi. her gece yazacağım burdan takip edebilirsin. özet geçmemi istiyosanız eğer 2 dakkada da bitirebilirim karar okuyanlara kalmış beyler. ne yapıyım ?

*herşeyin deryanın sucu oldugunu söyleyip çıktım evden.. ama içim acımıştı binler. onu orada öylece bırakıp gitmek üzmüştü beni. fakat tekrar aynı hatayı yapsaydım eğer , daha çok üzülebilirdim. bu yüzden ne kadar seversem seviyim geri dönemezdim.. ömrümde ilk defa bir kızı aldatmamıştım ve yıllarımı tek bir kişiyle geçirmiştim. en önemlisi de hayatıma ona göre yön vermiştim. cafeye vardığımda selin çalısıyordu ve müşterilere yetişmekte zorlanıyordu. yardım etmeye koyuldum ve deryaya son bir mesaj attıktan sonra onun hayatından ceketimi alıp cıkıcaktım artık kafamı buna iyice takmıstım cafe baya sakinledikten sonra biralarımızı doldurup selinle içmeye başladık. o gece içimi dökmem gerekiyordu ve bu hikayemi seline anlattım..

@301 panpa kötü oldum dıye devam etmedim biraz da işim vardı. yatıyorum şimdi yarın iş var

@302 eyvallah panpa okumaya devam et

@303 eyvallah karşim

@305 , @306 , @307 eyvallah panpalarım :(

neyse ben devam ediyorum dinleyen dinler. arkadaşlarla geçirdiğimiz 3-4 saatin arından eve dönmüştüm. yine akşam çıkma planları vardı monoton hayat işte her gece yaptığımız şeyleri yine yapacaktık. evde birkaç saatimi bilgisayarda geçirdikten sonra hazırlandım ve buluşmak için yola çıktım. yolda yürürken mesaj geldi ve kusura bakma alışverişteydim ellerim dolu olduğu için mesaj atamazdım ve bu yüzden müsait değilim dedim. ama şu an müsaitim yazıyordu. leman a gittiğimiz için onuda çağırmayı düşündüm ama arkadaşlarımı bırakın kızı ben bile tanımıyorum. ortama sokulabilicek bi kız mı değilmi bilmediğimden vazgeçtim çağırmaktan. görüşmeyi düşünüyodum da müsait olmadığın için söyleyemedim diye cevap attım. görüşebiliriz şu an müsaitim birazdan çıkıcam istersen gelip beni alabilirsin diye cevap attı. evlerinin nerde olduğunu öğrendikten sonra almaya gittim onu ve arkadaşlara biraz geç kalabilirim diye haber verdim.

*Görünüşüne göre düzgün bir kızdı. Her gün görmeye başlamıştım ve masasında hiç bir zaman oturan erkek sayısı 2-3 'ü geçmezdi. Zaten onlarla da yakın arkadaş olduğu belliydi takıldığı insanlar hep aynıydı. Benim gibi yani arkadaş çevresini oluşturmuştu anlıycağınız. Hiç biriylede samimi tavırlar yoktu arasında. Bende fazla takmamıstım o dönemler yok işte aşık oldum ben bilmem ne triplerine sokmamıştım kendimi. Ama binler ne yalan söyliyim hoşuma gitmişti kız. Arkadaşlara bahsetmemiştim hiç gelip geçicidir diğerleri gibi diye ama sonradan öyle olmayacağını nerden bilebilirdim ki ...

*derya da hareketsiz bir şekilde karşımda öylece bakıyordu. ancak yanındaki huur çocuğu beni farketmemişti ve muhtemelen görse dahi tanımayacaktı. sevgili gibilerdi. deryadan böyle birşey beklemiyordum. hiç birşey demeden arkamı dönüp gittim. öylece arkamdan bakıyordu. sinirden ne yapacağımı bilmez haldeydim ve bir kaç saat sonra telefonum çaldı. arayan derya\'ydı. açıp açmamakta tereddüt ettim ama dayanamadım. bu gece bir kez görüşmek istediğini , ondan sonra istiyorsam hayatımdan çıkacağını söylüyordu. hem içimdekileri ona söylemek için , hem de işin aslını öğrenmek için kabul ettim. gece buluşma vaktine kadar gidip içebildiğim kadar içtim. buluştuk ve konuşmaya başladı. çocuğun kuzeni olduğunu söylüyordu. buna inanıcak kadar salak mıyım diye karşılık verdim. ancak cebinden telefonu çıkartıp birşeyler yaptıktan sonra telefonun hoparlörünü açtı. telefondaki kişi annesiydi ve annesine kuzeninin fiziksel özelliklerini sordu. yani boyu - saçı - gözleri vs. annesi de tam kuzenine uyacak şekilde anlattı. annesine teşekkür ettikten sonra telefonu kapadı ve bana döndü. hala inanmamıştım ve neden bu derece samimi tavırlar içinde olduklarını sordum. üniversiteden sarkıntılık yapan 3-4 erkek varmış ve sevgilim var diyerek terslemiş hepsini. bunu da onlara kanıtlamak için kuzeniyle sevgili havalarında geçinmeyi düşünmüşler. ne kadar saçma geldiğini anlatamam. ben yine inanmayıp sinirlerime yenik düşüp ağzıma geleni söyledikten sonra kalktım oradan..

*onunla tanışmak istememin sebebini diğerlerinden farklı görmem olarak açıklamıştım anlıycağınız. bugüne kadar böyle birşeyin başına gelmediğini dile getirdi ve düşünmem gerek gibi sözlerle naza çekti olayı. bende düz bir adamımdır içim nasılsa dışımda öyledir. ne ağır olmak için zütünü yırtan tiplerdenim , nede çocuk gibiyim tam ortayı tutturmuşum yani. ben hiç düşünmeden böyle birşey yaptım sende benim yaptığımı yapıp kabul edersin umarım bende ilk defa böyle bişey yapıyorum tarzı laflarla ikna ettim derya'yı. ama arkadaş olmak şartıyla tabii...

*cuma akşamıydı. masada otururken bir anda yerimden kalktım sebepsiz bir şekilde. bu hareketime ben bile anlam verememiştim ama kafaya koymuştum artık. gittim kızın yanına bir saniye bakarmısınız dedim. eğer reddediliceksek te kızın masasında reddedilmeyelim arkadaşlarının önünde rencide olmayalım düşünceleriyle kızı masadan aldım bir köşeye çektim. bana çıkacağınız saatte haber verin sadece 1 saatinizi ayırmanızı istiyorum dedim. daha adını bile sormadan kıza böyle bir teklif yaptığıma şaşırmıştı tabi. olumsuz hiçbirşey demedi ve telefon numaramı verdim. kalktığında bana mesaj atıp nerede olduğunu söylemesi için.

*annem babamla konuştuğunu ve üniversite işinin yine yalan olduğunu haber verdi. yine yarak gibi ortada kalmıştım. mustafa abiye de anneme güvendiğim için hallettiğimi , üniversiteye döneceğimi söylemiştim. gidersem ne yapacaktım , gitmezsem mustafa abiye ne diyecektim ? yine çözüm yolu bulmam gerekiyordu. uzun süredir üniversiteye gitmediğim için ne tak yiyeceğimi dahi bilmiyordum ve malesef üniversite işi yine yalan olacağa benziyordu. ancak mustafa abi karşısında da yalancı duruma düşmek istemiyordum. bana güveni azalabilirdi. abimle konuşmaya karar verdim ve annemle telefon görüşmesini bitirdikten sonra abimin iş yerine gittim. karşısına çıkıp herşeyi anlattım ve tek çaremin bu olduğunu söyledim. gerekirse üniversite sürecinde bana harcadığı paraları üniversite bittikten sonra ona geri ödeyeceğimi söyledim. uzun zamandır görüşemediğimiz için beni çok özlemişti ve bir süre konuştuktan sonra abimi ikna etmeyi başardım..

*Abazalık olmasın , kız bi gülümsedi diye yanına gitmedim. Bende gülümsemelerine karşılık verdim. Arkadaşların canı sıkıldığı için kalkmaya karar vermişlerdi ancak ben öyle bir güzelliği bırakıp gitmek istemedim. Ama ortama uymamak ta olmazdı mecburen kalkıp gittik. Leman’dan sonra her zaman takıldığımız bir yemek salonu vardı. Oraya doğru yol aldık çorba içmek için.
Her zaman yaptığımız gibi ertesi gün de arkadaşlarla piizlenmeye Leman’a gittik. Kızı tekrar görme umudu vardı içimde tabiî ki. Ama aşık olmak falan bana ters. ilk aklıma gelen gönül eğlendirip her zaman yaptığım gibi onu ortada bırakmaktı. O dönemin verdiği binlikten ve özgüvenden olsa gerek acaba bana bakarmı , tavlayabilirmiyim falan gibi düşünceler hiç yoktu aklımda..

*yolda telefonumu kapattıktan sonra kalmak için biryer bakmaya karar verdim. o geceyi orada geçirmem gerekiyordu çünkü o saatte bilet bulmak zordu. o yüzden geceyi eskişehirde geçirip bir an önce memlekete dönmeliydim. uygun fiyata bir yer bulduktan sonra kendimi yatağa attım ve ertesi sabah kalktıgım gibi otogara gittim. biletimi aldıktan sonra kahvaltımı edip otobüs saatini beklemeye başladım. otobüs saati geldiğinde ise bindim ve memlekete döndüm. iş yerine gitmem gerekiyordu , zaten kalacak başka yerim yoktu. işyerime döndüm ve daha o gece çalışmaya başladım. çünkü ahmet abiyi mahcup etmek istemiyordum. o geceyi de öyle geçirdikten sonra ahmet abi bende bir durgunluk olduğunu , moralimin yerinde olmadığını anlamıştı ve sebebini sorduğunda yol yorgunluğudur abi diyip geçiştirmiştim durumu..

*gece mesaj attım ve görüşmek istediğimi , önemli bir konuda konuşmak istediğimi söyledim. ertesi gün geldi ve leman da buluştuk. sadece 2miz vardık ve gündüz saatleri olduğu için pek kalabalık değildi. rahatça konuşabiliceğim bi ortamdı yani. bugüne kadar ilk defa böyle bir işe kalkıştığımı ve bunu bir sonuca bağlamak istediğimi söyledim. ondan hoşlandığımı dile getirdim. ilk gün karı kız konusunda fazlasıyla bin olduğumu anlattığım için güvenmesi zor olacaktı en azından ben öyle düşünüyordum..

*pek sabırlı biri değilimdir. hayatımda istediğim herşeyi istediğim an yaptığım için sabretmeyi pek beceremem açıkçası. buna rağmen bana güvenmek için biraz zamana ihtiyacı olduğunu söylese bile kabul edecektim mecburen. gerçekten hoşlanıyordum çünkü. bu arkadaş kaldığımız süre içinde hiç bir kızla cinsel anlamda birşeyler yaşamadım. içimden gelmedi kısaca. gerçekten bu düşüncelerimden emin olup olmadığımı sordu bende bi süredir arkadaş olduğumuzu , bu süre içinde birbirimize uyumlu bir çift olabiliceğimiz kanısına vardığımı anlattım. onunda aklına yatmıştı bu konuşma. klagib kız tripleridir hepimiz biliriz. tam düşündüğüm gibi benden biraz zaman istedi ve emin olmak için düşünmesi gerektiğini söyledi. bende kabul ettim bunca şey yapmışız 1-2 gün beklemek çok gelmezdi heralde..

*mustafa abiye söz vermiştim ve yine babam olacak o herifle muhattap olmam gerekiyordu. ancak bunu nasıl yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu ve içimden de gelmiyordu açıkçası. zorlansam da hayatımdan memnundum ve benim için problem oluşturan tek şey derya'nın bana uzak oluşuydu. söz verdiğim için ertesi gün eve gittim ve kapıya annem çıktı. beni beklemiyordu ve büyük bir şefkat ile sarıldı boynuma. o evde özlediğim tek şey annemdi ve onu görmek bana da iyi gelmişti. bir süre özlem giderdikten sonra durumu ona da anlattım. ancak babamla hiç bir şekilde görüşmek istemediğimi söyledim. bir çözüm yolu bulmalıydık , aksi takdirde derya nın ailesinin sırtından üniversite okuyacaktım. o güne kadar başkasına muhtaç bir şekilde yaşamamıştım ve o günden sonra da yaşamamam gerekiyordu. annem bir çözüm bulacağını söylemişti ve yanından ayrıldım. evden cıktıgımda mustafa abiyi arayıp ailemle barıştığımı söyledim. buna cani gönülden sevindiği ses tonundan belli oluyordu..

*bir kaç gün daha böyle devam etti derya ile olan ilişkim. bir adım atmısız , bir tak yemişiz devdıbını getirmesek olmazdı. biraz daha böyle giderse tamamen kopabilirdik ve boşu boşuna böyle birşey yapmış olacaktım. ve bu kim olursa olsun birşeyi başaramadığında güvensizlik duygusu yaratacaktı. bugüne kadar böyle birşey yaşamamıştım ve müsait misin diye bir mesaj attım.

*Bu düşünceler birkaç gün daha devam etti bende ve ne yapacağımı düşünmeye başladım. Özgüven desen yerinde , tip te var derken bi gaza gelmişim sormayın. tanışmayı kafama koymuştum bir kere. kabul etmese bile dünyanın sonu değildi sonuçta. arkadaşlarla hep konusurduk bugüne kadar binliğin dibine vurmuşuz , aşık olmak nedir bilmiyoruz. öyle bi kız çıksın karşımıza hiç tereddüt etmeden tanışırız falan filan gibi muhabbetler bilirsiniz sizde. Aynen konuştugumuz gibi bi kız çıkmıştı karşıma ve bu fırsatı kaçırmamam gerekiyordu. Hayatımda en sevmediğim şey pişman olmaktır. Birşeyin içimde kalmasıdır. sonu ne olursa olsun içimden geçeni yapan biriyimdir ve yine öyle oldu.